List Papieża o Lefebrystach

W czwartek 12 marca br. po południu opublikowany zostanie 7-stronicowy list Benedykta XVI do biskupów o lefebrystach.

Informuje dobrze poinformowany Andrea Tornielli

http://blog.ilgiornale.it/tornielli/2009/03/10/caso-williamson-in-arrivo-una-lettera-umile-e-forte-del-papa/

Ciekawe co tam napisze Ojciec Swiety...

Ja sie troche boje co Ojciec Swiety napisze, postawili go troche pod sciana i moim zdaniem ma zwiazane rece. Lewactwo moze miec kolejny pretekst do atakow

A niech atakują, a za Papieża trzeba się nieustannie modlić.

Mam nadzieje,ze papiez nie bedzie sie w tym liscie tlumaczyl

Mam nadzieje,ze papiez nie bedzie sie w tym liscie tlumaczyl

Coz, wielu tego od niego oczekuje, szczegolnie ci ktorzy nie rozumieja problemu. Zapewne uzasadni decyzje i uscisli swoje stanowisko.

A niech atakują, a za Papieża trzeba się nieustannie modlić.

Wiadomo, ze tak, ale papiez niestety musi myslec o calym Kosciele i w niektorych sprawach byc dyplomata. O slabych szczegolnie

A niech atakują, a za Papieża trzeba się nieustannie modlić.

I za biskupów i całe duchowieństwo. A w tym przypadku także za... media.

Obok kwestii liturgicznych centralnymi punktami konfliktu są obecnie ataki Lefebvre’a na dekret dotyczący wolności religijnej i na tak zwanego ducha Asyżu. To tutaj Lefebvre ustala granice między swoim stanowiskiem, a stanowiskiem dzisiejszego Kościoła.

        Właściwie nie ma potrzeby, abym obszernie mówił o tym, że to, co głosi on w tych kwestiach, jest nie do przyjęcia. Nie chcemy tutaj rozważać jego błędów, ale raczej zapytać siebie samych gdzie brakuje nam jasności. Dla Lefebvre’a w grę wchodzi tu wojna z ideologicznym liberalizmem, przeciwko relatywizacji prawdy. Oczywiście nie zgadzamy się z nim, że – rozumiany zgodnie z intencjami Papieża – tekst Soboru czy modlitwa asyska były relatywizujące. Koniecznie trzeba bronić Drugiego Soboru Watykańskiego przed arcybiskupem Lefebvrem – jako ważnego i wiążącego dla Kościoła.

Jak Państwo sądzą na ile w zapowiadanym liście  obecne będzie to stanowisko, które sformułowane zostało przez kard. Ratzingera na konferencji wygłoszonej 13 lipca RP 1988 w Santiago do biskupów Chile, skoro poglądy FSSPX w tych punktach pozostają niezmienne.

Obok kwestii liturgicznych centralnymi punktami konfliktu są obecnie ataki Lefebvre’a na dekret dotyczący wolności religijnej i na tak zwanego ducha Asyżu. To tutaj Lefebvre ustala granice między swoim stanowiskiem, a stanowiskiem dzisiejszego Kościoła.

        Właściwie nie ma potrzeby, abym obszernie mówił o tym, że to, co głosi on w tych kwestiach, jest nie do przyjęcia. Nie chcemy tutaj rozważać jego błędów, ale raczej zapytać siebie samych gdzie brakuje nam jasności. Dla Lefebvre’a w grę wchodzi tu wojna z ideologicznym liberalizmem, przeciwko relatywizacji prawdy. Oczywiście nie zgadzamy się z nim, że – rozumiany zgodnie z intencjami Papieża – tekst Soboru czy modlitwa asyska były relatywizujące. Koniecznie trzeba bronić Drugiego Soboru Watykańskiego przed arcybiskupem Lefebvrem – jako ważnego i wiążącego dla Kościoła.

Jak Państwo sądzą na ile w zapowiadanym liście  obecne będzie to stanowisko, które sformułowane zostało przez kard. Ratzingera na konferencji wygłoszonej 13 lipca RP 1988 w Santiago do biskupów Chile, skoro poglądy FSSPX w tych punktach pozostają niezmienne.

stanowisko będzie identyczne.

Też mam obawy jeśli chodzi o ten list! Wydaje mi się, że będzie to maksymalne złagodzenie wymowy i przypomnienie FSSPX konieczności zaakceptowania V2. Trwają negocjacje i obie strony się chyba licytują. X Karol Stehlin w Zawsze Wierni, ostatni numer przytoczył stanowisko JE abpa Lefebvre`a o tym, że jak Watykan będzie chciał Bractwo to musi zadeklarować zgodność z nauczaniem wcześniejszych Papieży. A w razie gdyby odpowiedź była niejednoznaczna Bractwo powinno odpowiedzieć, że nie przyszedł jeszcze czas na porozumienie.

Uważam, że takie postawienie sprawy tzn. wzywanie Papieża do tablicy w obecnych okolicznościach nie powinno mieć miejsca. Ale zapewne JE bp Fellay doskonale o tym wie i to rozumie.

Tu nie chodzi o bractwo. Tu chodzi o Kościół!
Tu chodzi też o naszą cywilizację! Bez odbudowy Kościoła nie mamy szans.

Tu nie chodzi o bractwo. Tu chodzi o Kościół!
Tu chodzi też o naszą cywilizację! Bez odbudowy Kościoła nie mamy szans.

Nie rozumiem. Z kim lub czym nie mamy szans?
Chodzi o Kościół, zgoda! Tylko jak Pan to rozumie. Czy uważa Pan, że FSSPX powinno zaakceptować np. "ekumenizm" w wydaniu takim jak "spotkania w Asyżu" 

Sądzę, że w liście będzie kij i marchewka. Marchewką może być potwierdzenie, że Bractwo jest częścią Kościoła i może święcić duchownych (czyli powrót z obecnej sytuacji podobnej do 1988 do lat 70-75), a kijem - stwierdzenie, że Ojciec Święty nie będzie negocjował korekt tekstów V2 (sam je będzie wprowadzał, jak uzna za stosowne, jak w przypadku "subsistit in") i wskazanie na konieczność szybkiego uregulowania statusu kanonicznego Bractwa. Nikt nie ma czasu, by przedłużac stan zawieszenia na Watykanie tej kwestji.

Obawiam się, że może też być poruszona sprawa posługi bpa Williamsona - który wprawdzie ładnie przeprosił, ale nie wypełnił warunku stawianego mu przez Papieża i bpa Fellay

Chciałbym, aby nakazał przydzielenie kościoła, w których FSSPX mogliby odprawiać Msze, jeżeli wierni tego chcą.
I aby uznał ważność wszystkich sakramentów udzielanych przez FSSPX.
Wierzę, że "pancerny" Benedykt nie da się wciągnąć w żadne kompromisy. Raczej przypomni co poniektórym, że FSSPX to katolicy w przeciwieństwie do tzw. "braci odłączonych".

A oto i list:

http://www.newliturgicalmovement.org/2009/03/papal-letter-about-lifting-of-sspx.html

Wednesday, March 11, 2009
Papal Letter about the Lifting of the SSPX Excommunications - the Letter Itself
by Gregor Kollmorgen

And here now is the the Pope's letter regarding the lifting of the SSPX excommunications itself, which has already been published in the German newspaper Frankfurter Allegemeine Zeitung, in an NLM translation (I am translating it in pieces, check back until this note disappears):

    Dear brethren in the Episcopal ministry!


    The lifting of the excommunication of the four bishops ordained by Archbishop Lefebvre in 1988 without a mandate of the Holy See has led, both within and outside the Catholic Church, from a variety of reasons, to a discussion of such vehemence as we had not experienced anymore for a long time. Many bishops felt at a loss before an event which came unexpectedly and could barely be integrated positively in the questions and tasks of the Church of today. Although many pastors and faithful were willing in principle to value positively the Pope's desire for reconciliation, agianst this was the question of the appropriateness of such a gesture, given the real urgencies of a believing life in our time. Several groups, however, accused the Pope openly of wanting to return behind the Council. An avalanche of protests was set into motion, the bitterness of which made visible injuries which trascend the moment. Therefore I feel pressed toaddress to you, dear brethren, a clarifying word, which is meant to help to understand the intentions, which have guided me and the competent organs of the Holy See in this step. I hope in this way to contribute to peace in the Church.