Różne są tradycjonalizmy...

http://www.piusx.org.pl/zawsze_wierni/artykul/1383

"Aleocochozi"?

Najpierw o wnikliwą lekturę.

No tekst już dawno czytałem.

U nas się mówi najczęściej "tradycjonalizm integralny", ale "zagramanicą" jest po prostu "Traditionalism" albo "Szkoła Tradycyjna" i chodzi właśnie o ten nurt, przy czym niektórzy twierdzą, że Evola nie jest do końca z tej linii (Guenona, Schuona etc.), tylko z boku, z tymi swoimi różnymi fascynacjami "aryjskimi", magicznymi, ścisłym rozdziałem na solarne-lunarne etc.

Artykuł ciekawy, a ja polecam książkę Marka Sedgwicka - "Traditionalism", nieco sensacyjną, ale raczej rzeczową historię tego nurtu... Widać wszystkie jego dziwne i poskręcane korzenie...

Jak również warto poznać tekst Ramy Coomaraswamy'ego na odnośny temat - "Sophia Perennis a Sensus Catholicus": http://www.legitymizm.org/mlodziez_imperium/MI0012/zasoby/35.html

Inni chrześcijanie poruszający się na obrzeżach tradycjonalizmu lub zeń czerpiący to Jean Borella (katolik, badacz Guenona), Thierry Jolif (prawosławny, muzyk grupy Lonsai Maikov), o. Seraphim Rose (w swoim czasie fascynat Guenona, potem prawosławny), Gregorio Bardini (muzyk, katolik), Attilo Mordini (zmarły dawno temu, próbował ochrzcić Evolę) oraz Silvano Panunzio (też inspirowany baronem).

Był jeszcze tradycjonalizm o którym pisał ks. Józef Umiński  w "Historii Kościoła" (Opole 1960, t. II, s. 411-412), który "był systemem krańcowo przeciwny racjonalizmowi, twierdził bowiem, że rozum ludzki sam przez się nie jest zdolen do poznawania niczego w zakresie religii, że więc wszystko, o czym w tej materii mówi, zawdzięcza jedynie objawieniu Bożemu i przekazywaniu go z pokolenia w pokolenie (...). W praktyce zatem tradycjonalizm również [jak i racjonalizm - przyp. Z.] uznawał zasadniczą sprzeczność między  wiarą i rozumem, a naukę wiary pozbawiał charakteru rozumowego."

Inni chrześcijanie poruszający się na obrzeżach tradycjonalizmu lub zeń czerpiący to Jean Borella (katolik, badacz Guenona), Thierry Jolif (prawosławny, muzyk grupy Lonsai Maikov), o. Seraphim Rose (w swoim czasie fascynat Guenona, potem prawosławny), Gregorio Bardini (muzyk, katolik), Attilo Mordini (zmarły dawno temu, próbował ochrzcić Evolę) oraz Silvano Panunzio (też inspirowany baronem).

No i Arnaud Guyot-Jeannin, parafianin St Nicolas du Chardonnet, ktorego regularnie widuje na pielgrzymce z Chartres. Chrystus jako Sol Invictus i te klimaty.

To ja w temacie jeszcze polecam - przypomniało mi się - pismo "Więź" z stycznia 2006 i artykuł x. Sosnowskiego.

Krzysztof Dorosz w „Więzi” (nr 11/12 1984) opisuje to tak: „Najwybitniejszy żyjący przedstawiciel tej szkoły, Frithjof Schuon, opublikował w późnych latach czterdziestych książkę, pt. „Transcendentna jedność religii”, gdzie wyłożył (opartą częściowo na sufijskich inspiracjach) koncepcję mistycznej jedności wszystkich autentycznych religii. Co to oznacza? W zasadzie – twierdzi Schuon – autentyczne religie są sobie równe w tym sensie, że każda z nich jest drogą prowadzącą do Boga. Poszczególne objawienia to tylko różne oblicza czy aspekty Bóstwa, dostosowane do miejsca i czasu oraz mentalności danej zbiorowości ludzkiej. Doświadczenia i relacje mistyków wszystkich niemalże kultur wskazują, że im głębiej jesteśmy, tym bardziej zbliżamy się do mistycznego centrum, które jest wspólne wszystkim tradycjom. Im dalej wszelako od duchowego podłoża, tym większe zewnętrzne różnice.”

No i Arnaud Guyot-Jeannin

Czyta ja o nim właśnie, nie znał dotąd, zdaje się ciekawy chłopek.

ciekawostka z książki Marka Sedgwicka "Against The Modern World":

In addition to these, there was a wider community around Schuon, including a number of non-Muslim Traditionalists. One of these, Jean Borella, a professor of philosophy at the University Of Nancy in France, led a subsidiary group of perhaps fifty Catholic Traditionalists. Rama Coomaraswamy, the son of Ananda Coomaraswamy, led another Catholic group in America. According to one source, Rama Coomaraswamy's group (and so probably Borella's as well) integrated Schuonian Traditionalism into their religious practice by means of repetitive prayer similar to the Sufi dhikr, but using Christian therms and concepts. None of these Christians were actually members of the Maryamiyya, but they followed Schuon personally as a Maryami would.