Komunia św. duchowa

Bóg zapłać! Czyli muszę szukać gdzie indziej.

Komunia duchowa

Komunia duchowa jest to obudzenie w sobie gorącego pragnienia przyjęcia Pana Jezusa i połączenie się z nim. Tę Komunię możemy przyjmować niezależnie od Sakramentu Pokuty jak i miejsca przebywania oraz bez ograniczenia częstotliwości. Łaski i zbawienne skutki jej przyjmowania będą tak samo dostępne. Pan Jezus przebywając na ziemi uzdrawiał i odpuszczał grzechy nakładaniem rąk obecnym jak i tym nieobecnym a pragnącym uzdrowienia, tak jak córka niewiasty kananejskiej czy też sługa setnika. Do Komunii duchowej odnoszą się słowa Pana Jezusa: Jam jest chleb żywota; kto do Mnie przychodzi, łaknąć nie będzie, kto wierzy we Mnie, nigdy pragnąć nie będzie (J 6,35).

Przychodzić do Pana Jezusa to nic innego jak zbliżać się do Niego z wiarą, ufnością i miłością. Kto to czyni lub czynić pragnie ten komunikuje się w sposób duchowy i na wieki pragnąć już nie będzie. Łaski Pana Jezusa nie są przypisane tylko do Sakramentów, ale niejednej osobie w Komunii duchowej udzielono więcej łask niż innemu w Komunii sakramentalnej.

Święty Alfons Liguori biskup i Doktor Kościoła podaje: „Jak przyjemne są Bogu duchowe Komunie, jak wielkie Łaski bywają nam przez nie udzielane, objawił to Bóg świątobliwej Paulinie Mareska, założycielce klasztoru św. Katarzyny z Sieny, gdy jej pokazał dwa naczynia: jedno złote, drugie srebrne, zapewniając ją że w pierwszym sakramentalne, a w drugim duchowe Komunię przechowuje; a św. Joannie od Krzyża powiedział, że w każdej duchowej komunii otrzymuje potrzebne Łaski, tak jak w Komunii sakramentalnej”.

Bł. Agata od Krzyża czyniła to dwieście razy dziennie, a pierwszy towarzysz św. Ignacego Loyoli, o. Piotr Faber mawiał, że Komunia duchowa jest wspaniałym środkiem do wielkich łask w Komunii sakramentalnej. Dlatego też wskazane jest aby przy każdej Mszy świętej komunikować się duchowo, a jeszcze korzystniejsze jest aby czynić to trzy razy, na wstępie Mszy św. , w połowie i przy jej końcu.

(...)

Za: Marcin z Kochem, Wykład o Mszy Świętej:



https://praweksiazki.pl/msza-swieta/7018-wyklad-o-mszy-swietej-9788385647317.html

... tu można poczytać w pdf więcej i o komunii duchowej zaczyna się na stronie 176 do 180.

http://fzs.radom.pl/wp-content/uploads/2018/01/KS.MARCIN-Z-KOCHEM-Wyk%C5%82ad-Ofiary-Mszy-%C5%9Awi%C4%99tej.pdf

Św Augustyn pod koniec życia odstąpił całkowicie od sakramentalnego komunikowania i jak mówił żeby zjednoczyć się z grzesznikami.

Wartość takiego głodu na przykładzie św. Augustyna pokazuje  Kard. Ratzinger (Benedykt XVI).

O czasowym wyrzeczeniu się Komunii św
(...)
https://www.catholicworldreport.com/2020/03/19/joseph-ratzinger-on-fasting-from-the-eucharist/

Św. Tomasz z Akwinu, który, rozumiejąc w niektórych sytuacjach niemożność przyjęcia sakramentalnej komunii, wskazuje na konieczność do zbawienia przynajmniej duchowego spożywania Eucharystii. - Summa teologiczna, Eucharystia, Tom 28, strona 146, artykuł 11.


16. Akt komunii duchowej, wzbudzony przy pomocy jakiejkolwiek pobożnej formuły - odpust cząstkowy.

http://archidiecezja.lodz.pl/czytelni/odpusty.html

W encyklice poświęconej tajemnicy Eucharystii w numerze 34 Jan Paweł II napisał:

„W Eucharystii znajduje swój kres wszelkie ludzkie pragnienie, ponieważ tu otrzymujemy Boga i Bóg wchodzi w doskonałe zjednoczenie z nami. Właśnie dlatego warto pielęgnować w duszy stałe pragnienie Sakramentu Eucharystii. Tak narodziła się praktyka „komunii duchowej”, szczęśliwie zakorzeniona od wieków w Kościele i zalecana przez świętych mistrzów życia duchowego. Św. Teresa od Jezusa pisała: „Kiedy nie przystępujecie do komunii i nie uczestniczycie we mszy świętej, najbardziej korzystną rzeczą jest praktyka komunii duchowej… Dzięki niej obficie jesteście naznaczeni miłością naszego Pana”. (Ecclesia de Eucharistia, 34)

W encyklice poświęconej tajemnicy Eucharystii w numerze 34 Jan Paweł II napisał:

„W Eucharystii znajduje swój kres wszelkie ludzkie pragnienie, ponieważ tu otrzymujemy Boga i Bóg wchodzi w doskonałe zjednoczenie z nami. Właśnie dlatego warto pielęgnować w duszy stałe pragnienie Sakramentu Eucharystii. Tak narodziła się praktyka „komunii duchowej”, szczęśliwie zakorzeniona od wieków w Kościele i zalecana przez świętych mistrzów życia duchowego. Św. Teresa od Jezusa pisała: „Kiedy nie przystępujecie do komunii i nie uczestniczycie we mszy świętej, najbardziej korzystną rzeczą jest praktyka komunii duchowej… Dzięki niej obficie jesteście naznaczeni miłością naszego Pana”. (Ecclesia de Eucharistia, 34)

"Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś będzie jadł z tego chleba, będzie żył na wieki. A chleb, który ja dam, to moje ciało, które ja dam za życie świata. (...) Jeśli nie będziecie jeść ciała Syna Człowieczego i pić jego krwi, nie będziecie mieć życia w sobie." (Jana 6,51-53)

W encyklice poświęconej tajemnicy Eucharystii w numerze 34 Jan Paweł II napisał:

„W Eucharystii znajduje swój kres wszelkie ludzkie pragnienie, ponieważ tu otrzymujemy Boga i Bóg wchodzi w doskonałe zjednoczenie z nami. Właśnie dlatego warto pielęgnować w duszy stałe pragnienie Sakramentu Eucharystii. Tak narodziła się praktyka „komunii duchowej”, szczęśliwie zakorzeniona od wieków w Kościele i zalecana przez świętych mistrzów życia duchowego. Św. Teresa od Jezusa pisała: „Kiedy nie przystępujecie do komunii i nie uczestniczycie we mszy świętej, najbardziej korzystną rzeczą jest praktyka komunii duchowej… Dzięki niej obficie jesteście naznaczeni miłością naszego Pana”. (Ecclesia de Eucharistia, 34)

"Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś będzie jadł z tego chleba, będzie żył na wieki. A chleb, który ja dam, to moje ciało, które ja dam za życie świata. (...) Jeśli nie będziecie jeść ciała Syna Człowieczego i pić jego krwi, nie będziecie mieć życia w sobie." (Jana 6,51-53)

I w czym problem? o co chodzi? Tu jest o komunii duchowej pokazane jak od wieków była zakorzeniona w Kościele, rzesze świętych się tak uświęcało co powyżej pokazałam, czego szanowny nie dostrzegł?  tylko zacytował to co na końcu zacytowałam z encykliki poświęconej tajemnicy Eucharystii Jana Pawła II, a który też o tym wspomniał.

W encyklice poświęconej tajemnicy Eucharystii w numerze 34 Jan Paweł II napisał:

„W Eucharystii znajduje swój kres wszelkie ludzkie pragnienie, ponieważ tu otrzymujemy Boga i Bóg wchodzi w doskonałe zjednoczenie z nami. Właśnie dlatego warto pielęgnować w duszy stałe pragnienie Sakramentu Eucharystii. Tak narodziła się praktyka „komunii duchowej”, szczęśliwie zakorzeniona od wieków w Kościele i zalecana przez świętych mistrzów życia duchowego. Św. Teresa od Jezusa pisała: „Kiedy nie przystępujecie do komunii i nie uczestniczycie we mszy świętej, najbardziej korzystną rzeczą jest praktyka komunii duchowej… Dzięki niej obficie jesteście naznaczeni miłością naszego Pana”. (Ecclesia de Eucharistia, 34)

"Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś będzie jadł z tego chleba, będzie żył na wieki. A chleb, który ja dam, to moje ciało, które ja dam za życie świata. (...) Jeśli nie będziecie jeść ciała Syna Człowieczego i pić jego krwi, nie będziecie mieć życia w sobie." (Jana 6,51-53)

Panie Jotef 
Pan uderza w coś co jest istotą rzymskości niestety - czyli pan myśli, że Ewangelia i już! A my mamy panie Jotef tysiącpińcsetsodziewińcet milionów segregatorów z tekstami kurii rzymskiej i papieży. I co pan nam zrobi? 

PS
Oczywiście, że ma pan rację.
Tylko niech się pan tak nie napina bo się pan spali. Szkoda by było.

I w czym problem? o co chodzi?

Ja też nie rozumiem, o co Panu jotef chodzi. Podał cytat z Pisma Świętego bez jakiegokolwiek własnego komentarza. Nie wiadomo, w jaki sposób ten cytat miałby się bezpośrednio odnosić do Komunii duchowej. Czy według Pana jotef fragment z Ewangelii wg św. Jana ma być argumentem przeciw praktykowaniu Komunii duchowej? Przecież komunikuje duchowo ten, kto (z różnych przyczyn) nie może przystąpić do Komunii sakramentalnej. Czy taka osoba miałaby (zdaniem Pana jotef): (a) mimo wszystko przystąpić do Komunii sakramentalnej (i to koniecznie pod dwiema postaciami, bo „jeśli nie będziecie jeść ciała Syna Człowieczego i pić jego krwi, nie będziecie mieć życia w sobie”); (b) nie przystępować ani do Komunii sakramentalnej, ani też — broń Boże — nie komunikować duchowo? Obie te możliwości uważam za absurdalne.

I w czym problem? o co chodzi?

Ja też nie rozumiem, o co Panu jotef chodzi. Podał cytat z Pisma Świętego bez jakiegokolwiek własnego komentarza. Nie wiadomo, w jaki sposób ten cytat miałby się bezpośrednio odnosić do Komunii duchowej. Czy według Pana jotef fragment z Ewangelii wg św. Jana ma być argumentem przeciw praktykowaniu Komunii duchowej? Przecież komunikuje duchowo ten, kto (z różnych przyczyn) nie może przystąpić do Komunii sakramentalnej. Czy taka osoba miałaby (zdaniem Pana jotef): (a) mimo wszystko przystąpić do Komunii sakramentalnej (i to koniecznie pod dwiema postaciami, bo „jeśli nie będziecie jeść ciała Syna Człowieczego i pić jego krwi, nie będziecie mieć życia w sobie”); (b) nie przystępować ani do Komunii sakramentalnej, ani też — broń Boże — nie komunikować duchowo? Obie te możliwości uważam za absurdalne.

Jeżeli pan nie wie, o co chodzi, to ja wskażę bardzo jasne i proste wyjaśnienie:

"Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś będzie jadł z tego chleba, będzie żył na wieki. A chleb, który ja dam, to moje ciało, które ja dam za życie świata. (...) Jeśli nie będziecie jeść ciała Syna Człowieczego i pić jego krwi, nie będziecie mieć życia w sobie." (Jana 6,51-53)

Czy teraz już wszystko jasne?

W encyklice poświęconej tajemnicy Eucharystii w numerze 34 Jan Paweł II napisał:

„W Eucharystii znajduje swój kres wszelkie ludzkie pragnienie, ponieważ tu otrzymujemy Boga i Bóg wchodzi w doskonałe zjednoczenie z nami. Właśnie dlatego warto pielęgnować w duszy stałe pragnienie Sakramentu Eucharystii. Tak narodziła się praktyka „komunii duchowej”, szczęśliwie zakorzeniona od wieków w Kościele i zalecana przez świętych mistrzów życia duchowego. Św. Teresa od Jezusa pisała: „Kiedy nie przystępujecie do komunii i nie uczestniczycie we mszy świętej, najbardziej korzystną rzeczą jest praktyka komunii duchowej… Dzięki niej obficie jesteście naznaczeni miłością naszego Pana”. (Ecclesia de Eucharistia, 34)

"Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś będzie jadł z tego chleba, będzie żył na wieki. A chleb, który ja dam, to moje ciało, które ja dam za życie świata. (...) Jeśli nie będziecie jeść ciała Syna Człowieczego i pić jego krwi, nie będziecie mieć życia w sobie." (Jana 6,51-53)

Panie Jotef 
Pan uderza w coś co jest istotą rzymskości niestety - czyli pan myśli, że Ewangelia i już! A my mamy panie Jotef tysiącpińcsetsodziewińcet milionów segregatorów z tekstami kurii rzymskiej i papieży. I co pan nam zrobi? 

PS
Oczywiście, że ma pan rację.
Tylko niech się pan tak nie napina bo się pan spali. Szkoda by było.

A który papież mówi, a tym bardziej ex cathedra, żeby w czasie epidemii zdrowi rezygnowali z Eucharystii na rzecz Komunii duchowej? Jeśli jakiś zagubiony wejdzie na to forum i poczyta o komunii duchowej, że jest fajowo, to może uznać, że do nieba idzie się przez wyobrażenie sobie, że Maryja podaje mu Komunię. To jest bardzo niebezpieczna droga, o której nie słyszeli Ojcowie Kościoła pierwszych wieków. W każdym razie nigdzie u Ojców podobnych rzeczy nie spotkałem. Dziś, w dobie limitów na Mszę św. należy mówić o Eucharystii realnej, a nie dawać pretekst do tchórzostwa.

A co do zapału, to on się nie kończy, jeśli człowiek ładuje akumulatory Pismem Św. i Ojcami Kościoła. Niewyczerpalne źródło energii.

Panie jotef,

proszę o ustosunkowanie się do pytań pana Andrzeja75.

   --  Moderacja

W czasach epidemii duchowieństwo zawsze było bardzo aktywne. Wielu kapłanów umierało. Nie było to wystawianie Pana Boga na próbę, lecz świadomość własnej misji. Kościół wyróżniał się tym świadectwem, angażował swoich ludzi, by ulżyć ludziom w cierpieniu – przypomina Vittorio Messori.

 

Mówiąc o aktualnej epidemii, wybitny katolicki pisarz i apologeta przyznaje, że i dziś nie brak wspaniałych księży. Kilkudziesięciu już umarło na skutek koronawirusa, są to jednak akty indywidualnego heroizmu. Brak natomiast, w ocenie Włocha, powszechnej mobilizacji.

 

Messori podkreśla jednak wyraźnie, że obowiązkiem chrześcijanina jest podporządkować się zarządzeniem prawomocnych władz, o ile nie sprzeciwiają się one wierze. W aktualnej sytuacji posunięto się jednak za daleko. Zdaniem pisarza, w wielu wypadkach można by dalej sprawować Msze w kościołach, a przy tym zachowywać wszystkie normy bezpieczeństwa przewidziane dziś przez prawo. – We Włoszech istnieje wiele dużych świątyń, z dobrym nagłośnieniem. Wystarczyłyby odpowiednie służby porządkowe. Wszystko to dałoby się zorganizować – dodaje Messori.

Pisarz z ubolewaniem przyjął też wiadomość o zamknięciu sanktuarium w Lourdes, które zawsze pozostawało otwarte, nawet podczas wojny czy antyklerykalnych reżimów. Przyznaje jednak, że rozumie tę decyzję, bo otwarte sanktuarium mogłoby mobilizować ruch pielgrzymkowy, co w tych okolicznościach nie jest wskazane.



Read more: https://www.pch24.pl/vittorio-messori--kosciol-zawsze-sluzyl-zarazonym--tym-sie-wyroznial,75027,i.html#ixzz6IL8TbNQD

Panie jotef,

proszę o ustosunkowanie się do pytań pana Andrzeja75.

   --  Moderacja

Logika zdarzeń jest taka. W temacie "Koronawirus" przedstawiłem naukę Ojców Kościoła o postawie wobec zarazy, a pani Anna M przykryła to zaraz fotografią świeckiej gazety, zakazującą zgromadzeń w kościołach (potem przykryła naukę Biblii trumnami). Uznałem, że pani Anna M popiera decyzję limitującą wiernych na Mszach św. i że może nawet obawia się zarażenia za pośrednictwem Eucharystii. Uznałem, że właśnie dlatego ochoczo promuje Komunię duchową. Dlatego w odpowiedzi na tę promocję zacytowałem Pana Jezusa, który mówi o zbawczej konieczności Komunii realnej. Skierowałem to do pani Anny M, pod jej wpisem. Na to włączył się pan Andrzej75 z pytaniami pobocznymi. Ale ja nie mam ochoty rozmawiać o całości zgadnienia Komunii duchowej, bo dziś jest potrzeba promowania Komunii realnej i o tym wolę rozmawiać. Ja tylko chciałem zaakcentować, że punktem wyjścia do wszelkich rozważań jest nienaruszalna prawda, że trzeba robić co się da, by przyjmować Komunię realną. Chyba nie ma przymusu odpowiadania na każde pytanie poboczne każdego rozmówcy?

KOMUNIA DUCHOWA. NIEKTÓRE PROBLEMY TEOLOGICZNE

Niniejszy artykuł ukazuje ludzkie problemy i trudności, w świetle których możemy dostrzec aktualność praktyki komunii duchowej. Następnie prezentuje, istniejące już od czasów patrystycznych, doświadczenie Kościoła związane z komunią duchową, a potwierdzone w ciągu wieków przez sobory, papieży i świętych. Wreszcie stawia istotne pytania dotyczące badanej rzeczywistości. Przede wszystkim, czym ona jest i jakie są jej wartości, starając się znaleźć na te pytania odpowiedź. Nie przemilcza także pewnych trudnych i dyskusyjnych kwestii związanych z tą praktyką w naszych czasach.

(...)

Wokół zagadnienia komunii duchowej wyniknął spór dwóch kardynałów. Kardynał Walter Kasper w 2014 roku uznał, że jeśli ktoś nie może być dopuszczony do przyjmowania Eucharystii, jest tym samym niegodny praktykowania komunii duchowej. Kardynał Paul Cordes uważa takie stanowisko za zasadniczy błąd. Prawo kanoniczne nie wypowiada się na temat duchowej kondycji człowieka i stąd pasterze Kościoła nie mają prawa zabronić chrześcijaninowi jego wewnętrznego pragnienia zjednoczenia z Chrystusem50.

Zagadnienia te wymagają dalszego badania, ale niewątpliwie praktyka komunii duchowej wydaje się szansą także dla człowieka naszych czasów.

PODSUMOWANIE

Przynajmniej od czasów św. Augustyna spotykamy w Kościele świadectwa praktyki komunii duchowej. Jest ona pragnieniem przyjęcia eucharystycznego pokarmu. Wartość tej praktyki została potwierdzona przez nauczanie Soboru Trydenckiego, mistrzów życia duchowego, wielu papieży. Wydaje się, że odnowa tego zwyczaju może stanowić odpowiedź na problem banalizacji Eucharystii i wyjść naprzeciw duchowym potrzebom osób niemogących przystąpić do komunii sakramentalnej. Może być ona przeżywana jako wyraz tęsknoty za Panem obecnym w Eucharystii, a także jako znak solidarności z grzesznikami.

http://vademecumliturgiczne.pl/2020/03/18/komunia-duchowa-niektore-problemy-teologiczne/

Jeżeli pan nie wie, o co chodzi, to ja wskażę bardzo jasne i proste wyjaśnienie:
"Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś będzie jadł z tego chleba, będzie żył na wieki. A chleb, który ja dam, to moje ciało, które ja dam za życie świata. (...) Jeśli nie będziecie jeść ciała Syna Człowieczego i pić jego krwi, nie będziecie mieć życia w sobie." (Jana 6,51-53)
Czy teraz już wszystko jasne?

Nic Pan nie wyjaśnił, tylko powtórzył cytat.

Logika zdarzeń jest taka. W temacie "Koronawirus" przedstawiłem naukę Ojców Kościoła o postawie wobec zarazy, a pani Anna M przykryła to zaraz fotografią świeckiej gazety, zakazującą zgromadzeń w kościołach (potem przykryła naukę Biblii trumnami). Uznałem, że pani Anna M popiera decyzję limitującą wiernych na Mszach św. i że może nawet obawia się zarażenia za pośrednictwem Eucharystii. Uznałem, że właśnie dlatego ochoczo promuje Komunię duchową. Dlatego w odpowiedzi na tę promocję zacytowałem Pana Jezusa, który mówi o zbawczej konieczności Komunii realnej. Skierowałem to do pani Anny M, pod jej wpisem.

No, dopiero teraz wszystko jasne: chciał Pan dołożyć Pani Annie M, a oberwało się Komunii duchowej.