Wirus triumfalizmu, objawy infekcji ?

Rok 1952. Barcelona. XXXV Kongres Eucharystyczny.
Największa ponoć w dziejach Kościoła ceremonia święceń kapłańskich 842 kleryków.

Ostentacja rodzi sprzeciw.
To dlatego możliwy był później ten niebywały wśród duchowieństwa sukces mentalności traktującej SV II  „jako koniec Tradycji, nowy start od zera” ?

Co w tym złego?

Niczego złego w tym nie widzę, ale 842 koncelebransów + 1 biskup konsekrator - to może budzić wątpliwości ... taka ówczesna megakoncelebra.

Powinni wpisać do księgi rekordów Guinnessa 

Żal mi tych wyświęcanych kapłanów, bo nie przeżyli w skupieniu, ciszy i "intymności" jednego z najważniejszych dni w życiu
Taki 'hurt".

Stadion wogóle nie pasuje , chociaż gdzieś widziałam foto ze ślubów sekciarskich, też na stadionie.

A to stadion Barcelony?

K

Niczego złego w tym nie widzę, ale 842 koncelebransów + 1 biskup konsekrator - to może budzić wątpliwości ... taka ówczesna megakoncelebra.

Chyba jednak nie 1. Tam chyba jest kilkanaście ołtarzy i konsekratorów.

A to stadion Barcelony?

Jeśli to Camp Nou, to napewno zapamiętali:) Szczególnie fani footballu

Wielokrotnie czytając różnych objaśniaczy "ducha Soboru" natknąłem się na opisy owego chorobliwego triumfalizmu kościoła przedsoborowego, który mocą tegoż "ducha" został po Soborze szczęśliwie i raz na zawsze przezwyciężony, ku radości objaśniających.

Zawsze miałem do takiego czarno-białego obrazu spory dystans. To zdjęcie coś jednak o tym triumfalizmie mówi i pokazuje jakąś prawdę, którą trzeba brać pod uwagę myśląc o skali i recepcji zmian po Soborze.

Zastanawiając się nad charakterem tamtej ceremonii doszedłem do wniosku, że chyba nie chciałbym się znaleźć na trybunach tego stadionu i współczuje tak samo jak  s. Małgorzata wyświęconym wtedy kapłanom.

A to stadion Barcelony?

Jeśli to Camp Nou, to napewno zapamiętali:) Szczególnie fani footballu
[/quote]

gorzej, jeśli kibicowali Realowi

Miło patrzeć, jak armia Boga powiększa się o 842 oficerów. Choć faktycznie mogli znaleźć jakiś duży kościół i ich pomieścić. Nie znajduję jednak nic niewłaściwego w triumfalizmie. Kto narzekał na siłę Kościoła, nie mógł być jego sprzymierzeńcem. Nie rozumiem w ogóle, co to był za zarzut. Chyba chodzi o standardową heretycką gadkę o tym, że apostołowie byli biedni, a tu takie wielkie zgromadzenia, potężne chóry, bogate szaty, drogie lichtarze itp.

Chlubię się przynależnością do Kościoła Katolickiego i ubolewam, że dziś powodów do dumy jest o wiele mniej niż przed Soborem.

Triumfalizm jest wskazany, ale może nie taki stadionowy. W wypadku święcen ja np. nie chciałbym leżec na zielonej trawce  ale na posadzcce zacnej katedry. Za JPII też tak zbiorowo święcono na stadionach.

[...]
Chlubię się przynależnością do Kościoła Katolickiego i ubolewam, że dziś powodów do dumy jest o wiele mniej niż przed Soborem.

Doskonale powiedziane, podpisuję się pod tymi słowami !