Bp Kiernikowski głosi herezje neońskie

A kiedy biskup poza wypadkiem śmierci przestaje być biskupem?

Nigdy

A biskup przeniesiony do stanu świeckiego? Przestaje być czy nie? A jak nie, to co wchodzi w ramy tej kary, co się zmienia w jego statucie?

A kiedy biskup poza wypadkiem śmierci przestaje być biskupem?

Nigdy

A biskup przeniesiony do stanu świeckiego?

Jest biskupem przeniesionym do stanu świeckiego

Potencjalnie - może (ale niegodziwie) bierzmować, czy wyświęcać kapłanów/biskupów. W niebezpieczeństwie śmierci może też spowiadać (tu - godziwie, bez takiego niebezpieczeństwa  - hmm. wychodzi na to, ze też godziwie). Może (niegodziwie) sprawować Msze. Może sprawować każdy sakrament (choć większość - niegodziwie)
Tylko że nigdy nie spotkałem się z Biskupem przeniesionym do stanu świeckiego...

Chyba prezydent Boliwii takim jest.

Chodzi z pewnością o prezydenta Paragwaju - Fernando Lugo.

bp Milingo rownież

bp Milingo rownież

On jest raczej ekskomunikowany. To troche cos innego.

Myślałem właśnie o abp Milingo. Jest i ekskomunikowany, i przeniesiony do stanu świeckiego.

wg eKAI: http://ekai.pl/wydarzenia/x24204/abp-milingo-przeniesiony-do-stanu-swieckiego/

O! Przegapiłem...

A kto prócz papieża może odwołać biskupa heretyka ze stanowiska???

Kongregacja doktryny wiary i d/s biskupów z upoważnienia papieża.

Ciekawe czy skarga do w/w kongregacj z jawnymi herezjami poskutkowałaby "zwolnieniem" bp Kiernikowskiego?

Czy w ogóle jakiś polski biskup został "zwolniony" po SV2???

Kilka " kfiatuszków" by bp Kiernikowski:

 Podmiotem celebracji liturgicznej jest całe zgromadzenie, któremu przewodniczy kapłan - kapłan prezbiter, czy jak się u nas mówi popularnie ksiądz, czy kapłan biskup. Ciałem sprawującym liturgię jest całe zgromadzenie, którego głową jest kapłan. Sama głowa nie może celebrować liturgii, jeśli nie ma całego ciała - i odwrotnie.

(...)
Trzeba zacząć właśnie od reformy myślenia w tej dziedzinie, która jest całym dorobkiem Soboru Watykańskiego II, a który po części do nas jeszcze nie dotarł. Dokonaliśmy pewnych zmian w reformie liturgicznej, zwłaszcza zmian zewnętrznych, pewnych uproszczeń itd., ale szczególnie w myśleniu kapłanów wiele z istotnych spraw dotyczących sposobów wejścia w tajemnicę i sens liturgii nie dokonało się. Mam wrażenie, że często pojmuje się liturgię jako sprawowaną przez kapłana dla ludzi. Ważne jest, żeby kapłani poczuli się cząstką zgromadzenia, kimś, kto potrzebuje całego ciała, bo domaga się tego natura samego zgromadzenia
 

http://www.diecezja.siedlce.pl/biskupi.php?i=11&r=7&k=99

„Zbaczają zatem z drogi prawdy ci, którzy nie chcą celebrować, jeśli lud chrześcijański nie przystępuje do Stołu Pańskiego; a jeszcze więcej błądzą ci, którzy dla udowodnienia bezwzględnej konieczności uczestnictwa wiernych wraz z kapłanem w biesiadzie eucharystycznej twierdzą sofistycznie, że idzie tu nie o samą ofiarę tylko, ale o ofiarę i ucztę braterskiej społeczności, i ze wspólnie przyjętej Komunii świętej czynią punkt szczytowy całego nabożeństwa. Otóż raz jeszcze trzeba zwrócić uwagę, że Ofiara Eucharystyczna z natury swej jest bezkrwawym ofiarowaniem Bożej żertwy, widocznym w sposób mistyczny w rozdzieleniu Świętych Postaci i w złożeniu ich w daninie Ojcu Przedwiecznemu. Natomiast Komunia św. należy do uzupełnienia ofiary i do uczestnictwa w Najświętszym Sakramencie. Jeśli jest wprost nieodzowna dla celebrującego kapłana, to wiernym tylko usilnie ją się zaleca” PIUS XII "Mediator Dei" 1947






"Natomiast nie jest rzeczą ani mądrą, ani godną pochwały wszystko i w każdy sposób cofać do starożytności. I tak, aby użyć przykładu, błądzi kto chce ołtarzom przywrócić pierwotny kształt stołu; kto chce wykluczyć czarny kolor z szat kościelnych; kto nie dopuszcza w kościele posągów i świętych obrazów; kto wymaga, aby wizerunek Zbawiciela przybitego na krzyżu tak był dostosowany, iżby na Jego ciele nie było znać okrutnych mąk, które poniósł; kto wreszcie gani i odrzuca wszelką muzykę polifoniczną, choćby nawet przystosowaną do przepisów wydawanych przez Stolicę Apostolską."
Pius XII-Mediator Dei-1947

Pius XII napisał: "Kto całym sercem przyjmuje naukę Soboru Trydenckiego o kulcie Eucharystii, ten nie występuje przeciwko obecności tabernakulum na ołtarzu. Oddzielanie tabernakulum od ołtarza jest oddzielaniem dwóch rzeczy, które powinny być ze sobą złączone, tak ze względu na swe pochodzenie, jak i istotę. Nawet najbardziej entuzjastyczny i przekonany liturgista winien zrozumieć i odgadnąć, co Pan Jezus w tabernakulum znaczy dla naprawdę pobożnych wiernych, niezależnie od tego, czy są to ludzie prości czy wykształceni" (AAS XLVI (1954) 668-70).

Motu proprio „Praestantia Scripturae Sacrae" z 18 listopada 1907 r. potwierdza expressis verbis potępienie, zawarte w dekrecie Lamentabili i encyklice Pascendi: „Ponawiamy i potwierdzamy mocą Naszej Władzy Apostolskiej dekret Kon gregacji Świętej Oficjum oraz ww. encyklikę [ Pascendi]. dodając karę ekskomumki dla tych, którzy sprzeciwiają się tym dokumentom (...) Ekskomunika ta jest nieza leżna od kar, w które mogą popaść jako krzewiciele i obrońcy herezji, błądzący w materii, której tyczą się wzmiankowani- dokumenty, gdyż propozycje, opinie albo doktryny przez nich wysuwane są heretyckie, co się nierzadko zdarza przeciwnikom obu cytowanych dokumentów i przede wszystkim wtedy, kiedy bronią błędów mo dernizmu, syntezy wszystkich błędów".

Za: „Insegnamenti poniifici", 1.11 La Chiesa, ed. Paoline 1961, nota do nr 709,s. 525.

Akurat, biskup Kiernikowski i episkopat polski się przestraszy tych słów papieża św. Piusa X. nie bądżmy naiwni.