Neokatechumenat

25. W śpiewniku (str. 105) znajdziemy pieśń ze słowami:

Uri, uri, uri, ura,
urı, urı, uri, ura,
pam pam, pam pam,
pam parapam pam,
pam pam, pam pam,
pam parapam pam,
la rala la lala la

O czym ona jest i co ona istotnego wnosi do duszpasterstwa dorosłych?

Bardzo poważne treści w znakomitym wykonaniu. Proszę posłuchać tutaj: NowyLink . Trzeba kliknąć w niebieską kulkę z białym trójkątem, pod tekstem "uri ura..."

Masssakra.......

Tak na marginesie Pańskiej wypowiedzi: wszyscy papieże po Piusa XII byli "lefebrystami".

Można dyskutować: po Piusie XII  czy do Piusa XII, ewentualnie rozumieć [aż]  po Piusa XII co byłoby zgodne z wersją drugą. Co pan chciał właściwie napisać?

Proszę nie zmieniać i nie komplikować.

Ta pioseneczka genialnie pokazuje szacunek do Mszy świętej i traktowanie jako Najświętszej Ofiary ( jasne, gdzieżby neoni traktowali jak piknik, oni jak Najświętszą Ofiarę. W sam raz pod krzyżem można pośpiewać Panu Jezusowi takie.)

Ta pioseneczka genialnie pokazuje szacunek do Mszy świętej i traktowanie jako Najświętszej Ofiary ( jasne, gdzieżby neoni traktowali jak piknik, oni jak Najświętszą Ofiarę. W sam raz pod krzyżem można pośpiewać Panu Jezusowi takie.)

Zapewne wzrowowano sie na "Zywotach Briana"

Takie coś to dzieci w przedszkolu na rytmice mogą śpiewać. Ale nie dorośli ludzie z tytułami naukowymi. Oj, chyba nie o to chodziło Jezusowi, gdy mówił "jeśli nie staniecie się jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa", bo jakoś ciężko mi sobie wyobrazić Teresę Wielką śpiewającą coś takiego, a chyba nikt nie wątpi, że jest w Królestwie...

Ten link do odsłuchania coś nie prowadzi na właściwą stronę

Odpowiedźi na niektóre pytania pana Pjo

KTO, KIEDY i JAKIM AKTEM dyscyplinarnym ZARZĄDZIŁ, iż podczas odprawiania Mszy świętej w "Neońskiej Formie Rytu Rzymskiego":

 Kwestie liturgii DN reguluje: INSTRUKCJA KONGREGACJI KULTU BOŻEGO
O MSZACH DLA GRUP SPECJALNYCH
oto link:
http://www.kkbids.episkopat.pl/dokumentypovii/grupy.htm
 Oczywiście dokument mówi tylko o kwestiach ogólnych. Jest krótki a ponadto udziela częściowej odpowiedzi na niektóre postawione tu pytania.

1) należy ją odprawiać NA STOLE, a nie na Ołtarzu
3) jeśli już jakiś "zacofany" proboszcz się uprze, aby odprawiać w miejscu świętym, należy ją odprawić na stole znajdującym się POZA prebiterium

Wydaje mi się, że pan Kiko i żadnym aktem. Na ołtarzu składa się ofiarę, natomiast na stole je się posiłek. Moim zdaniem świadczy to braku rozumienia eucharystii jako ofiary. Cały czas trwa dyskusja, czy eucharystia pierwszych chrześcijan bardziej przypominała żydowską paschę,( uważam iż Kiko i Carmen opowiadają się za tym poglądem stąd np. hanukija na stole) czy były zupełnym novum. Porządek zgromadzenia opisuje podobno św Justyn w Apologii(ok 150 rok ). W ogólnym zarysie przypomina ją współczesny NOM tj po czytaniach modlitwa wiernych a potem eucharystia.
Stół ustawia się na środku, aby zlikwidować barierę oddzielającą kapłana od wiernych. Już nie ma podziału, tak jak w to było widoczne szczególnie w budowie katedry, na prezbiterium – sacrum i reszta-profanum. To odnosi się częściowo do pyt nr 2. Jest bardzo wiele prac na temat  symboliki średniowiecznych katedr. Namawiam do zapoznania się z nimi.

2) w miarę możliwości należy ją odprawiać POZA miejscem świętym, czyli poza konsekrowanym kościołem lub kaplicą
8 ) za stołem koniecznie należy postawić mównicę, za którą zmieści się kantor z gitarrrą

 Właściwie to chodzi o to, iż panu Kiko nie podoba się klasyczny model kościoła  na planie łacińskiego krzyża z ołtarzem w prezbiterium. Polecam obejrzenie kościoła typu kikowskiego w Warszawie na ulicy Domaniewskiej. Neokatechumenalna koncepcja świątyni to taka, iż na górze  znajduje się ambonka czyli usta niżej ołtarz stół czyli serce oraz na dole chrzcielnica czyli łono. Wszystko otaczają członki czyli członkowie wspólnot. Sedilia dla kapłanów znajdują się nad ambonką, więc może kapłani mają symbolizować głowę. W kikowskim kościele nie ma podziału na sacrum i profanum. Pan Kiko jest opanowany manią oczyszczania KK z wpływów pogańskich. Po edykcie mediolańskim kult eucharystyczny zaczął być  sprawowany w bazylikach, które wcześniej były budowlami typowo świeckimi, budowanymi najczęściej na planie krzyża. Więc sprawa jest chyba jasna. Zresztą pokutuje mit katakumbowy, bo czasem te sale są np. umieszczone gdzieś w piwnicach suterenach lub jakoś ukryte przed światem zewnętrznym. Ogranicza się dostęp osób spoza grupy. Podkreśla się rolę tajemnicy. Właściwie to nie wolno nawet mówić na zewnątrz o liturgii DN. Taka konspiracja miała rzeczywiście miejsce wśród pierwszych chrześcijan, ale wtedy było to podyktowane obawą przed prześladowaniami.

5) jedynie słuszny wzór krusyfiksu (Kiko 1976) z Cherubami należy ustawić obok stołu, nie wolno go ustawiać na stole

Trudno jest ustawić krucyfiks o wysokości ponad 1,7m na stole. Oczywiście pewnie Kiko mógłby   zaprojektować taki na stół, ale na dobrą sprawę w większości NOM-owych kościołów krucyfiks   ołtarzowy zastępowany jest krzyżem procesyjnym. Krucyfiks  zaprojektowany przez Kiko jest też typowym krzyżem procesyjnym zaprojektowanym zgodnie z kikowską estetyką i posiada  pewne   treści symboliczne, które mogę rozszyfrować jeśli ktoś chce je znać. Obecnie są używane dwa wzory. Problemem jest położenie krucyfiksu przy ambonce. Uważam, iż takie a nie inne umiejscowienie krzyża jest skutkiem opisanego wyżej schematu budowy kikowskiego kościoła. Na sztuce  się nie znam, ale gdy jeden mój kumpel z liceum plastycznego, zobaczył kikowską ikonę powiedział, że  jest  bardzo kiczowata. Uważam że miał rację.
 Wszystkie wspólnoty oczywiście zaopatrują się w utensylia zaprojektowane przez Kiko. Forma tych naczyń też jest pewnie naznaczona jakąś symboliką której na dzień dzisiejszy nie potrafię wyjaśnić. Co do kielicha nazywanego pucharem to mieści on w sobie całą butelkę wina. Jeszcze nie słyszałem by ktoś z DN chciał zamówić  utensylia różne od zaprojektowanych przez Kiko. Myślę że gdyby jakaś wspólnota posiadała  inne naczynia to u  pozostałych wspólnot wywołałoby to konsternację. Uważam, iż te naczynia spełniają normy określone w redemptoris sacramentum.

7) wino koniecznie musi być czerwone, a chleb - świeżo wypieczony przy śpiewie psalmów. Hostii (opłatkowej) nie używać.

 Czerwień to kolor krwi. Co do koloru wina to panuje niepisana dyktatura, że powinno być czerwone. Białe wino, w Kościele Rzymskokatolickim, jest używane tylko z powodu problemów z wypraniem puryfikaterza, wtedy gdy się używa wina czerwonego. W prawosławiu używa się powszechnie wina czerwonego np. KAGOR-polecam. Redemptoris sacramentum nie nakazuje używania wina białego, więc czerwone też jest ok. Moim skromnym zdaniem, należałoby propagować używanie czerwonego wina w całym KK.
Jak kiedyś zagniatałem ciasto to odmawiałem różaniec. U nas we wspólnocie przy tej czynności  raczej psalmów nikt nie śpiewał. Było by to trudne zwłaszcza że większość osób nie znała dobrze słów. Używano innych modlitw. Wspólnota posiadała w zapasie pewną ilość hostii opłatkowych, których używano wtedy gdy wypiek był nieudany.
Jednak muszę być szczery i powiedzieć, że zdarzały się przypadki, iż konsekrowano materię niegodną(ślady tzw zakalca w wypieku) bądż nieodpowiednią z innego punktu widzenia(wypiek zbyt kruchy- księża narzekali, iż w czasie łamania okruchy rozpryskiwały się po stole- ołtarzu.
Proponowałem stosowanie większego niż standardowy korporału, ale pomysł nie spotkał się z uznaniem 

10) Komunię świętą w postaci Chleba przyjmuje się niezgodnie z Mszałem Rzymskim, tzn. najpierw się wszystkim rozdaje Ciało Pańskie do łapy (nawet w tych diecezjach, gdzie nie wolno tego robić), a potem dopiero kapłan ukazuje Kęsa Chleba i mówi "Oto Baranek Boży...", po czym wszyscy NA RAZ spożywają.

 Uważam, iż wynika to z chęci przełamania bariery między sacrum a profanum, kapłanem a wiernymi którzy w tym przypadku przyjmują komunię jak kapłan.
Jeśli chodzi o sposób komunikowania to  INSTRUKCJA KONGREGACJI KULTU BOŻEGO
O MSZACH DLA GRUP SPECJALNYCH nie przewiduje innych rozwiązań w tej dziedzinie niż te o których mowa w Ogólnym wprowadzeniu do mszału rzymskiego. Trzeba by pewnie było przeglądnąć jeszcze redemptoris sacramentum, ale to już pozostawiam drogim paniom i panom.


Co do aktów na DN to przez trzy lata nie widziałem żadnego uwierzytelnionego przez kogoś kompetentnego aktu. Są czasem używane jakieś ceremoniarze typu co trzeba kolejno robić. Są to luźne notatki członków drogi.
Statut jest aktem bardzo ogólnym i właściwie nic z niego nie wynika. Dyspozycje od Kiko do wspólnot są wysyłane za pomocą tzw konwiwencji  przekazaniowych. Kiko głosi odpowiednią katechezę odpowiedzialnym na poziomie krajów. Potem ci odpowiedzialni wracają, i mówią to samo odpowiedzialnym za poszczególne regiony, a ci głoszą odpowiedzialnym poszczególnych wspólnot. Wszystko jest przekazywane   oralnie, choć prawie wszyscy korzystają z własnych notatek bądź nagrań.

Cdn

podaję prawidłowy Adres do uri uri...

Jak by ktoś przeoczył

www.vicariatekuwait.org/documents/neocat_decree_eng.doc

Trzeba było wkleić - będą ludziska "rozbierać" po zdaniu!

DECREE

The Neocatechumenal Way began in 1964 in the slums of Palomeras Altas, Madrid, through the work of Mr. Francisco (Kiko) Gomez Argüello and of Miss Carmen Hernández who, at the request of the poor with whom they were living, began to announce to them the Gospel of Jesus Christ. As time passed, this kerygma was embodied in a catechetical synthesis founded on the tripod "Word of God-Liturgy-Community", which aims at leading people to fraternal communion and mature faith.
This new itinerary of Christian initiation, born in the wake of the renewal fostered by the Second Ecumenical Vatican Council, met the keen interest of the then Archbishop of Madrid, His Excellency Archbishop Casimiro Morcillo, who encouraged the initiators of the Way to bring it to the parishes that would ask for it. Thus it spread gradually through the Archdiocese of Madrid and to other Spanish dioceses.
In 1968, the initiators of the Neocatechumenal Way came to Rome and settled in the Borghetto Latino. With the consent of His Eminence Cardinal Angelo Dell'Acqua, the then Vicar General of His Holiness for the City and District of Rome, the first catecheses were started in the parish of Our Lady of the Blessed Sacrament and the Canadian Martyrs. Since that date, the Way has progressively spread to dioceses all over the world.
The Neocatechumenal Way is an itinerary of Catholic formation that “is at the service of the Bishops as a form of diocesan implementation of Christian initiation and of ongoing education in faith” (Statute, art. 1 § 2). It has been granted public juridical personality. (Cfr. Decree of the Pontifical Council for the Laity of October 28th, 2004).
The Neocatechumenal Way – lived within parishes and in small communities constituted by people of different ages and social conditions – is implemented according to the lines proposed by the initiators, which are contained in the Statute and in the volumes entitled Orientations for the Teams of Catechists (Cfr. Statute, art. 2,2nd); it has the ultimate goal of gradually bringing the faithful to intimacy with Jesus Christ, making them active subjects of the Church and credible witnesses of the Good News of our Savior; it promotes the mission ad gentes not only in mission countries, but also those of ancient Christian tradition today unfortunately deeply secularized; it is an instrument for the Christian initiation of adults who are preparing to receive Baptism according to the norms contained in the Ordo Initiationis Christianae Adultorum (Sacred Congregation for Divine Worship, January 6th, 1972).
On many occasions and in different ways, the Servant of God John Paul II highlighted the abundance of fruits of evangelical radicalism and of extraordinary missionary drive that the Neocatechumenal Way brings in the life of the faithful, of the families, of the parish communities, and the wealth of vocations which it inspires to the priestly and religious life, manifesting itself as " an itinerary of Catholic formation, valid for our society and for our times " (AAS 82 [1990] 1513-1515).

In his turn, the Holy Father Benedict XVI, speaking to the members of the Neocatechumenal Way on January 12th, 2006, said: “Your apostolic action intends to take place in the heart of the Church, in total harmony with her directives and in communion with the particular Churches in which you are going to work, making the most of the richness of the charisms that the Lord has awakened through the Initiators of the Way” (Teachings of Benedict XVI II, 1 [2006], 58-59).

Consequently:

After the end of the five-year period of “ad experimentum” approval of the Statute of the Neocatechumenal Way (Cfr. Decree of the Pontifical Council for the Laity of June 6th, 2002);

Having taken into account the precious contribution – witnessed to by numerous bishops – that the Way continues to give to the work of the new evangelization, through a praxis welcomed and valued for more than 40 years in many local Churches;

Having examined the request filed with this Council by Mr. Francisco José (Kiko) Gómez Argüello, by Miss Carmen Hernández and by Fr. Mario Pezzi, members of the International Team responsible for the Neocatechumenal Way, asking for the definitive approval of the aforementioned Statute;

Accepting favorably the changes made to the text of the Statutes;

In light of articles 131 e 133, § 1 e § 2, of the Apostolic Constitution Pastor Bonus on the Roman Curia, the Pontifical Council for the Laity

Decrees

the definitive approval of the Statute of the Neocatechumenal Way duly authenticated by the Dicastery, and kept in its archives. This is done with the confidence that these statutory norms may constitute firm and secure guidelines for the life of the Way and that they may be of help for Pastors in their fatherly and careful accompaniment of the neocatechumenal communities in the local Churches.

Given in the Vatican May 11th, 2008, Solemnity of Pentecost

Do kompletu brakuje jeszcze zapewnienia, że papież o wszystkim wie, oraz zaproszenia na katechezy.

Do kompletu brakuje jeszcze zapewnienia, że papież o wszystkim wie, oraz zaproszenia na katechezy.

No. I biskupi, szczegolnie ci, ktorym udzielono dosc specyficznej formy katechezy w postaci urlopu w Ziemi Swietej.

Dziękuję za ten link. Słuchając tego czułam się jak na pikniku przedszkolaków. Jeszcze w berka albo w chowanego do tego zagrać. Fajnie by się biegało przy takiej muzyce, a jeszcze lepiej się kiwa przy ognisku 

Dziękuję!

Tj. za drugie zdjęcie - ze "szlaczkiem" - bo w końcu załapałam o co chodzi.
Oczywiście można się upierać, że obramowanie nakrycia głowy Maryi na kikonie Drogi nie jest identyczne, ale...

Wracając do tematu "szlaczki" a judaizacja Kościoła mamy oto rebe Roman Indrzejczyk w pełnej krasie:

Dziękuję!  Tj. za drugie zdjęcie - ze "szlaczkiem" - bo w końcu załapałam o co chodzi.
Oczywiście można się upierać, że obramowanie nakrycia głowy Maryi na kikonie Drogi nie jest identyczne, ale...

Ikona w zbliżeniu z oficjalnj strony NW (DN)