Bractwo św. Piusa X a SVII

Ach - moje lenistwo... Jakbym wpisał "...mądre i na temat o tyle..." nie było by zastrzeżeń?

Gdyby nie FSSPX to nie byloby żadnego Motu Proprio Benedykta XVI, wielu to widzi i jeszcze bardziej ich nienawidzi.

Pod koniec życia Arcybiskup był prześladowany przez ADL za tzw. "antysemityzm".

Nie mam za bardzo czasu przeszukiwać wątków, więc jeśli odpowiedź na moje poniższe pytanie gdzieś już jest, i ktoś wie gdzie, to zamiast odpowiedzi proszę o namiary.

Wiadomo, że Novus Ordo Missae (a przynajmniej to, co jako Nowy Ryt Mszy można spotkać w zdecydowanej większości kościołów) nijak się ma do soborowej konstytucji Sacrosanctum Conciluim. W związku z tym mam pytanie. Jaki jest stosunek FSSPX do tejże konstytucji?   

Nie sadze, by istanialo cos takiego jak "stosunek FSSPX do" [tu wstaw dowolny temat].

Sa z grubsza briorac orientacje  duszpastersko-doktrynalne odnosnie NOMu czy sediswakancji - jedyne ponadprogramowe oswiadczenie, ktorego sie wymaga przy swieceniach, ale nie ma jednorodnego stanowiska Bractwa w kazdym temacie.

Co do SC, to ciekawa analiza jest tu :
http://www.bellaigue.com/HTML/sacrosanctumconciliumetudes.html

Nie sadze, by istanialo cos takiego jak "stosunek FSSPX do" [tu wstaw dowolny temat].

Sa z grubsza briorac orientacje  duszpastersko-doktrynalne odnosnie NOMu czy sediswakancji - jedyne ponadprogramowe oswiadczenie, ktorego sie wymaga przy swieceniach, ale nie ma jednorodnego stanowiska Bractwa w kazdym temacie.

Co do SC, to ciekawa analiza jest tu :
http://www.bellaigue.com/HTML/sacrosanctumconciliumetudes.html

Rozumiem, że wszyscy są tak wykształceni i znają francuski, ale uprzejmie proszę o tłumaczenie, chociaż najciekawszych fragmentów, jak ktoś może. 

Sa z grubsza briorac orientacje  duszpastersko-doktrynalne odnosnie NOMu

No właśnie tutaj chciałbym wprowadzić rozróżnienie: bo wiadomo, że NOM (a przynajmniej to jak się ucieleśnił po wprowadzeniu w życie zaleceń rozpoczętych przez SC) a litera SC to dwie różne rzeczy. Więc orientacja wobec jednego czy drugiego to też dwie różne rzeczy. A zatem, "z grubsza biorąc" jaka jest ta orientacja odnośnie do SC?:
- pełna aprobata - reforma była potrzebna. To jak ją przeprowadzono to zupełnie inna sprawa. Trzymanie się Mszy Wszechczasów wynika więc z NOMowej deformy. Gdyby reforme przeprowadzono zgodnie z duchem i literą SC nie byłoby problemu.
- aprobata z zastrzeżeniami - reforma była potrzebna ale SC zawiera pewne niedobre sugestie. Gdyby jednak przeprowadzono reformę dobrze...
- dezaprobata - reforma w ogóle była niepotrzebna.
- ...

Co do SC, to ciekawa analiza jest tu :
http://www.bellaigue.com/HTML/sacrosanctumconciliumetudes.html

niestety z francuskim u mnie słabo. Ale dziękuję, popróbuję.

Inny wariant:
- to nie był moment na reformy, nie przezbraja się armii pod ostrzałem (modernistów  i ich sojuszników z zewnątrz).

Wreszcie, jak to opisał wtedy Kardynał Ratzinger >25 lat temu (Raport o Stanie Wiary),

- to w ogóle nie była reforma tylko coś nowego na motywach (niekoniecznie katolickich).

Mozna poprobowac google translate, bo niestety czasu na tlumacznie calosci nie mam (moze konkluzje, jak znajde chwile).

W Bractwie sa obecne wszystkie te trzy opinie (reforma SC OK, ale zle zrobiona - moze najmniej, reforma spartaczona i reforma zbedna). Sam fakt, ze przyjeto jako punkt odniesienia ksiegi z Rubricarum Instructum swiadczy o nieodrzucaniu apriorycznym reformy jako takiej. Abp Lefebvre choc byl ceremoniarzem w seminarium francuskim w Rzymie, to wychowal sie w zabojczych oparach ruchu liturgicznego, a potem w Afryce, gdzie liturgia nie byla jakims szczegolnym priorytetem. Bractwo troche ta powierchownosc liturgiczna odziedzieczylo i trzymanie sie rytu tradycyjnego jest motywowane podswiadowmie w pierwszym rzedzie odrzuceniem reformy liturgicznej. Wielu ksiezy wspolpracujacych z Bractwem uzywa ksiag z 1965 a nawet 1967 roku.

wychowal sie w zabojczych oparach ruchu liturgicznego

Nie chcąc wdawać się w dłuższą polemikę w Wielkim Tygodniu wniosę jedynie drobne ad vocem: zabójcze były opary pewnych, wynaturzonych części ruchu liturgicznego. Jeśli zabójczy był cały ruch liturgiczny to w takim razie głównym emitentem trujących wyziewów był św. Pius X wydając Tra le solicitudini.

(...) to w takim razie głównym emitentem trujących wyziewów był św. Pius X wydając Tra le solicitudini.

A tak konkretnie, które  trujące wyziewy z tej Instrukcji o Muzyce Sakralnej ma pan na myśli?

Chodzi o rozumiane zewnętrznie "la partecipazione attiva".

Wielu ksiezy wspolpracujacych z Bractwem uzywa ksiag z 1965 a nawet 1967 roku.

Ale tych wcześniejszych niz Mszał 1962 też chyba.

http://wiadomosci.onet.pl/raporty/beatyfikacja-jana-pawla-ii/beatyfikacja-jana-pawla-ii-to-katastrofa-i-duchowe,1,4244912,wiadomosc.html

Czy ktoś może mi powiedzieć, czy to prawda, czy jednak znów jakaś prefabrykacja oneciarzy.?

Komentarz oczywiscie smierdzi onetem. Tekst oryginalny dostepny w internecie np. DICI.

http://www.dici.org/documents/lettre-aux-amis-et-bienfaiteurs-de-la-fraternite-saint-pie-x-n°78/

(...) to w takim razie głównym emitentem trujących wyziewów był św. Pius X wydając Tra le solicitudini.

A tak konkretnie, które  trujące wyziewy z tej Instrukcji o Muzyce Sakralnej ma pan na myśli?

Nie zrozumiała mnie Pani. Chodziło mi o to, że ruch liturgiczny jako taki cieszył się poparciem papieży od św. Piusa X począwszy, był wielkim błogosławieństwem dla Kościoła i nie można, jak to czyni Fons Blaudi przekreslać go w całości pogardliwymi epitetami.  Wynaturzyły się pewne element tego ruchu.