Zdjęcie z sali ćwiczeń ?

Lata 50-te. Z podpisu pod zdjęciem wynika, że to sala do ćwiczeń w seminarium w USA.  Osobliwość czy norma ?

Sadząc po zdjęciu to chyba osobliwość. A może norma? Sam nie wiem. 

Wpisałem nie widząc zdjęcia, które p. Kancelista dosłał z opóżnieniem, (stąd mój  , ale teraz na poważnie; jaki jest ten podpis pod zdjęciem?

a ja nie widzę  tego zdjęcia 

link mi nie działa niestety 


dziękuję już jest ok 

to zdjęcie przypomniało mi pewną opowieść o przemianie młodego człowieka:
jeden ze starszych ojców, zwolennik V2, mówi, że właśnie pewnego pięknego dnia w latach 50tych, jako młody doktorant UWr poszedł sobie pomodlić się chwilę do Karmelitów we Wrocławiu. i wtedy, kiedy popatrzył, wychodzi kilku ojców,każdy z ministrantem do "swojego" ołtarza, i zaczyna się odprawianie kilku cichych Mszy jednocześnie, i co chwila z różnych miejsc dzwonią dzwonki, (każdy ojciec ma swoje tempo) a 'babcie" siedzące centralnie w ławkach tylko kiwają się w kierunku danego ołtarza, skąd słychać dzwonki i biją wtedy w piersi... taka hurtowa Msza Konwentualna... po raz pierwszy stwierdził, że coś tu jest, według niego, chyba nie tak...

  dobre

Wpisałem nie widząc zdjęcia, które p. Kancelista dosłał z opóżnieniem, (stąd mój  , ale teraz na poważnie; jaki jest ten podpis pod zdjęciem?

Opis zdjęcia we wolnym tłumaczeniu brzmi tak: "Ćwiczenia w seminarium katolickim, które przygotowuje księży wyłącznie dla polskich parafii. ". Chodziło o polskie parafie w USA a zdjęcie wykonano w Detroit w 1955 roku.

To co sie dzieje na tym zdjęciu to także norma dziś w seminariach tradycyjnych- stąd jak patrze na rzędy ołtarzy w bibliotece w Wigrtazbad kiedy w dniu święceń odprawiają przybyli prezbiterzy to zastanawiam się nad poztywnymi skutkami koncelebry:)

Wpisałem nie widząc zdjęcia, które p. Kancelista dosłał z opóżnieniem, (stąd mój  , ale teraz na poważnie; jaki jest ten podpis pod zdjęciem?

Opis zdjęcia we wolnym tłumaczeniu brzmi tak: "Ćwiczenia w seminarium katolickim, które przygotowuje księży wyłącznie dla polskich parafii. ". Chodziło o polskie parafie w USA a zdjęcie wykonano w Detroit w 1955 roku.

A dlaczego "wyłącznie dla polskich parafii"

Patrząc na tę fotkę lepiej rozumiem przedsoborowe dowcipasy o zakonsekrowaniu komuś "na złość” :/

Ja w tym zdjeciu ogolnie nie widze nic strasznego

Wpisałem nie widząc zdjęcia, które p. Kancelista dosłał z opóżnieniem, (stąd mój  , ale teraz na poważnie; jaki jest ten podpis pod zdjęciem?

Opis zdjęcia we wolnym tłumaczeniu brzmi tak: "Ćwiczenia w seminarium katolickim, które przygotowuje księży wyłącznie dla polskich parafii. ". Chodziło o polskie parafie w USA a zdjęcie wykonano w Detroit w 1955 roku.

A dlaczego "wyłącznie dla polskich parafii"

Podejrzewam, że nie ma w tym nic dziwnego.
Liczna po II wojnie Polonia amerykańska, deficyt polskich księży, pewnie też sporo powołań wśród polaków w tamtych czasach. Może być też tak, że to "wyłącznie" nie odnosi się do całego seminarium jak sugeruje opis ale do sfotografowanych konkretnych zajęć.

A ja lubię koncelebrę. Jestem sam na parafii, najbliższy sąsiad mieszka sporo km ode mnie, spotykamy się właściwie z kapłanami dekanatu na odpustach. Tu (na Ukrainie) jest inaczej niż w Polsce, kiedy "wyjazd na odpust" do sąsiedniej parafii sprowadza się w praktyce do szybkiego zjedzenia odpustowego obiadu. A u nas jest praktyka, że na odpuście prawie wszyscy kapłani z dekantu (w liczbie 10) odprawiają, delegujemy jednego albo 2 do spowiedzi, a reszta jest przy ołtarzu. To ważne dla parafii, zobaczyć nasze prezbiterum dekanalne, ważne dla nas - poczuć jedność przynajmniej raz na jakiś czas i to w najważniejszym dla nas misterium. Dlatego z radością staję do koncelebry.
Oczywiście, z koncelebrą przeginać nie można, mam złe wspomnienia z koncelebry z Dni Młodzieży w Kolonii w 2005r, kiedy biegaliśmy po placu szukając księdza, który by miał obie Postacie Eucharystyczne. Tragedia.
A zdjęcie? w seminarium też ćwiczyliśmy odprawianie, w koncelebrze i samemu. Ale takiego czegoś nie było. No cóż, w końcu to "NOMowskie" seminarium

Widziałam coś podobnego w tradycyjnym klasztorze benedyktyńskim we Francji. Ojcowie po odśpiewaniu jutrzni przebierają się do Mszy i odprawiają niemal jednocześnie każdy przy swoim ołtarzu. Wygląda to trochę inaczej, niż na powyższym zdjęciu, bo każdy ołtarz jest tam w płytkiej niszy, więc ojcowie nie widzą się nawzajem.
Dla mnie było to bardzo głębokie przeżycie i widziałam w tym absolutnie nic dziwnego ani niestosownego, wręcz przeciwnie!