BREVIARIUM ROMANUM

Czy istnieją odpowiednie przepisy (lub tradycja) dotyczące odmawiania dwóch lub kilku godzin naraz?

Czy można odmówić np. sextę i nonę pod rząd? (jeśli dobrze kojarzę, w LG taka praktyka była zabroniona).

Nie jest zabroniona - wielu księży odmawia wieczorem wszystkie godziny. Tak w Brewiarzu Rzymskim, jak w Liturgii Godzin rubryki podają, które modlitwy pomija się przy łączeniu godzin (w LG dotyczy to tylko Godziny czytań, natomiast w Brewiarzu cichych modlitw przed każdą godziną zniesionych zresztą w 1955 roku). Powszechnie łączono Matutinum z Laudesami oraz godziny mniejsze.

Ależ oczywiście. Tradycyjnie w odmawianiu chórowym nie powinno się odmawiać matutinum i laudesów osobno (wyjątek - Święto Narodzenia Pańskiego - matutinum i laudesy są rozdzielone Mszą świętą). W ordinarium divinii oficii ad matutinum można przeczytać: "in publica vero recitatione Matutinum in Choro a Laudibus separari non potest, nisi in nocte Nativitati Domini ut suo loco indicatur in Proprio de Tempore." Tak samo np. po tercji itd można przeczytać: "Deinde dictur tantum Pater noster secreto, nisi sequatur alia Hora".

Napisane na podstawie brewiarza z 1955

Czy istnieją odpowiednie przepisy (lub tradycja) dotyczące odmawiania dwóch lub kilku godzin naraz?

Czy można odmówić np. sextę i nonę pod rząd? (jeśli dobrze kojarzę, w LG taka praktyka była zabroniona).

Nie jest zabroniona - wielu księży odmawia wieczorem wszystkie godziny. Tak w Brewiarzu Rzymskim, jak w Liturgii Godzin rubryki podają, które modlitwy pomija się przy łączeniu godzin (w LG dotyczy to tylko Godziny czytań, natomiast w Brewiarzu cichych modlitw przed każdą godziną zniesionych zresztą w 1955 roku). Powszechnie łączono Matutinum z Laudesami oraz godziny mniejsze.

Zasady Regulujące Odprawianie Monastycznej Liturgii Godzin:
pkt.8.: "Należy potępić zwyczaj odmawiania dwóch lub trzech godzin mniejszych jedna po drugiej lub też łączenia ich psalmów w jedną godzinę; takie rozwiązanie z pewnością nie jest słuszne".

Dyrektorium Służby Bożej:
pkt.25.: "Jednakże nigdy nie należy łączyć dwóch lub więcej Godzin razem. W ten sposób postępując uspokajamy tylko sumienie, że wypełniliśmy obowiązek odprawiania całego Oficjum. Tak na przykład jeśli połączymy razem Tercję, Sekstę i Nonę, to choć wydaje nam się, że odprawiamy trzy Godziny, naprawdę pozostały tylko trzy nazwy. Nie ulega też wątpliwości, że jest to sprzeczne z podstawową zasadą nakazującą zachowanie 'prawdziwości godzin' (veritatis horarum), a świadczy ponadto również o legalistycznym traktowaniu Oficjum jako obowiązku, który należy wypełnić, bo tak nakazuje prawo. Nie zostaje osiągnięty wówczas cel Oficjum Bożego, ten cel, jakiemu właśnie ma służyć rozłożenie go na poszczególne Godziny, a mianowicie 'uświęcenie całego dnia i wszystkich zajęć'" (IGLH 11).


Są to regulacje dotyczące Monastycznej Liturgii Godzin (stąd mi się kojarzyło to zabronienie praktyki łączenia godzin).
Choć w sumie dość dziwne, bo w MLG jest tylko jedna Modlitwa w ciągu dnia.

Dzięki. Po brewiarzu monastycznym (sprzed SV2) też bym się spodziewał większej dyscypliny niż w br. rzymskim, aczkolwiek rubryk tego pierwszego nigdy w ręku nie miałem.

Dzięki. Po brewiarzu monastycznym (sprzed SV2) też bym się spodziewał większej dyscypliny niż w br. rzymskim, aczkolwiek rubryk tego pierwszego nigdy w ręku nie miałem.

A czy ktoś zna jakieś bardziej szczegółowe różnice pomiędzy przedsoborowym brewiarzem monastycznym a brewiarzem rzymskim?

Ciekawy fragment znalazłem znowu w "Dyrektorium Służby Bożej" w MLG: (odnosi się on również do zwyczajów przedsoborowych)
"Sobór Watykański II potwierdził, przynajmniej w sposób pośredni, że układ Liturgii należy dostosować do zmiennych warunków dzisiejszego życia. Postanowiono zmniejszyć 'ciężar obowiązków Służby Bożej' (servitius pensum, RB 50, 4), zarazem jednak pogłębić treść duchową, by tym samym nadać jej pełniejszą wartość. Wszyscy zdajemy sobie dobrze sprawę, że dla nas, pochłoniętych dzisiaj ciągle tak bardzo rozpraszającymi zajęciami, rzeczą niezmiernie ważną jest utrzymanie właściwego stosunku ilości do jakości. Już w Regule św. Benedykta, rozdz. 18, 22-24, problem ten został rozważony i rozstrzygnięty na korzyść jakości. (Warto również zwrócić uwagę, że Wigilie według reguły, rozdz. 9, krótsze są od Wigilii według rytu rzymskiego, który w niedzielę przewidywał aż 24 psalmy; porządek benedyktyński natomiast obejmował tylko 12 psalmów i 3 kantyki)."

A czy ktoś zna jakieś bardziej szczegółowe różnice pomiędzy przedsoborowym brewiarzem monastycznym a brewiarzem rzymskim?

Może Pan sobie porównać psałterze: Piusa X http://www.kellerbook.com/1911-1~2.HTM i monastyczny http://www.kellerbook.com/Monastic.htm

A tu rubryki mszalne i Brewiarzowe
http://manuale.ota.pl/

Czy modlitwa do nieszporów jest brana z niedzieli, np dziś ?

Tak - i wczoraj, i dziś. W dni, kiedy mówi się oficjum powszednie (rubryka 170), modlitwa w Nieszporach jest z ostatniej niedzieli, chyba że dany dzień posiada własną (rubryka 171 b).

Przed soborowy brewiarz monastyczny miał psałterz tygodniowy tak jak inne brewiarze. Po reformie mnisi Benedyktyni psałterz rozłorzyli na dwa tygodnie, odjeli jeden nokturn z godziny czytań w dni powszednie, niedziela ma do dziś trzy nokturny, jucznia i nieszpory mają po 4 psalmy, kompleta po 3 lub 1

Wiadomo komuś, czy istnieje możliwość zakupu Diurnale Romanum w Polsce?
Owy Diurnale, o który pytam, ma psalmodię z Wulgaty, czy z przekładu Piusa XII?

Proszę mi wytłumaczyć poniższą kwestię.
Pius XII wprowadził nowy przekład psalmów do brewiarza w miejsce tych wulgatowskich.
Papież Benedykt w summorum p. podaje do wiadomości, że księża mogą korzystać właśnie z tego brewiarza z tym przekładem.
To jak to się dzieje, że w trad. instytutach odmawia się brev. z psalmodią wulgatowską?

Wiadomo komuś, czy istnieje możliwość zakupu Diurnale Romanum w Polsce?
Owy Diurnale, o który pytam, ma psalmodię z Wulgaty, czy z przekładu Piusa XII?

Z Wulgaty:
http://krzyz.ota.pl/archiwum/index.php?topic=4436.0

Pius XII wprowadził nowy przekład psalmów do brewiarza w miejsce tych wulgatowskich.

Poprawka #1: zaakceptował nowy psałterz do użytku liturgicznego, pozostawiając zobowiązanym do Oficjum możliwość wyboru między Psalterium Pianum a psałterzem tradycyjnym.

Papież Benedykt w summorum p. podaje do wiadomości, że księża mogą korzystać właśnie z tego brewiarza z tym przekładem.

Poprawka #2: mogą korzystać z Breviarium Romanum z roku 1962, w którym na życzenie Jana XXIII przywrócono psałterz tradycyjny (podczas gdy brewiarze z roku 1961 zawierały jeszcze Psalterium Pianum). Oczywiście możliwość użycia Psalterium Pianum pozostaje w mocy.

Dziękuję za to wyjaśnienie. Dodam jeszcze od siebie, że nie rozumiem odrzucenia dla Breviarium Romanum cum textu psalmorum e versione PII PAPAE XII auctoritate editia. "Kiedy w XX wieku przyjęto do brewiarza Psalterium Pianum, chciano bardziej zrozumiale przetłumaczyć tekst hebrajski. Psalterium Pianum, to tłumaczenie ściśle za tekstem masoreckim. Domagała się tego wierność dla sensu tekstu pierwotnego. Neowulgata i Psalterium Pianum pragną oddać to, co pomyślane jest w tekście hebrajskim i rezygnują z tłumaczenia, które miało specjalny sens chrystologiczny" (Dieter Böhler SJ)

Dziękuję za to wyjaśnienie. Dodam jeszcze od siebie, że nie rozumiem odrzucenia dla Breviarium Romanum cum textu psalmorum e versione PII PAPAE XII auctoritate editia.

Krytyka Psalterium Pianum była w latach 50-tych powszechna. Powtórzyła się historia jak za czasów św. Hieronima, kiedy to wierni (tutaj: kapłani) zagłosowali nogami (w skrajnych przypadkach tym, co kto miał pod ręką ;-)) pozostając przy tekście tradycyjnym.

Przedmiotem krytyki była jednak nie wierność wobec tekstu pierwotnego, ani lepsza zrozumiałość psalmów. Zamiast poprzestać na korekcie niejasnych miejsc psałterza Wulgaty, redakcja zmieniła język przekładu. W miejsce łaciny kościelnej, przepełnionej hebraizmami i elementami łaciny ludowej, weszła łacina szkolna, cyceroniańska.

Przykład:
Ps. 74, 2
„Confitebimur tibi Deus: confitebimur et invocabimus nomen tuum”
(Wulgata)

„Celebramus te, Domine, celebramus et praedicamus nomen tuum”
(Psalterium Pianum)

A to dlatego, że łacina klasyczna zna tylko jedno znaczenie czasownika confiteri – wyznawać (np. grzechy), przyznawać się. W łacinie kościelnej obok niego utrwalił się inny sens: wielbić, wysławiać. Psałterz z 1945 r. wprowadza więc tutaj słowo „celebrare”, podczas gdy confiteri w tym znaczeniu było już od 18 wieków omodlone i powszechnie używane:
- w Piśmie Świętym (Mt 11,25: „Confitebor tibi, Pater, Domine coeli et terrae...”)
- w liturgii: w modlitwach (confessor!), w hymnach („Te Deum”), antyfonach...
- w literaturze kościelnej.

Tego błędu nie popełnili autorzy posoborowego przekładu psałterza (Nova Vulgata), którzy w większości przypadków ograniczyli się do niezbędnych korekt, np. Ps. 74, 2 zostawili nietknięty i słusznie.

Bardzo rzeczowy wykład, gratuluję znajomości tematu.
Studendum vero semper et ubique.