Traktat lizboński zrównał Kościół z masonerią

Brak zobowiązania do konkretnej współpracy oraz zrównanie Kościoła katolickiego z "organizacjami światopoglądowymi", które w praktyce okazują się organizacjami masońskimi, to konsekwencje wejścia w życie zapisów traktatu lizbońskiego dotyczących kościołów - pisze "Nasz Dziennik".

Artykuł 17 tego dokumentu nie daje żadnych gwarancji, że Unia Europejska zrezygnuje z polityki narzucania państwom członkowskim skrajnej świeckości. Dowodem na to jest choćby wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu z listopada w sprawie krzyża.

Zapisy artykułu 17 traktatu, który dotyczy relacji pomiędzy Unią Europejską a Kościołami, pełne są niedomówień i niejasności. Jak podkreśla w rozmowie z gazetą ks. prof. Józef Krukowski, profesor nauk prawnych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, potrzeba tu czujności ze strony Kościołów i związków wyznaniowych.

źródło: http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Traktat-lizbonski-zrownal-Kosciol-z-masoneria,wid,11755900,wiadomosc_prasa.html#czytajdalej

Ciekawe, jak to się ma do:

W kodeksie prawa kanonicznego z 1917 istniał kanon 2335, który jednoznacznie stwierdzał:

    "Kto się zapisuje do sekty masońskiej lub stowarzyszeń działających przeciwko Kościołowi podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa, zarezerwowanej Stolicy Apostolskiej."

Zapis ten obowiązywał niezmiennie aż do czasu wydania nowego kodeksu prawa kanonicznego w 1983

W ramach przygotowań do wprowadzenia nowego kodeksu prawa kanonicznego, trwały w Kongregacji Nauki Wiary liczne dyskusje nad wykreśleniem bądź pozostawieniem kanonu 2335. Ostatecznie kanon ten został wykreślony i zastąpiony kanonem 1374, który ogólnie sformułował zakaz należenia do wszelkich organizacji działających przeciw Kościołowi, bez wyraźnego wskazania sankcji jakie za to grożą oraz wyszczególnienia tych organizacji

Czy ktoś zna się na prawie kanonicznym i mógłby to wyjaśnić, dlaczego zlikwidowano kanon 2335, co utorowało w pewien sposób drogę temu co się stało odnośnie "zrównania"...

Przynależność do masonerii podpada pod ten nowy kanon. Ponoć tak zrobiono, bo nie chciano nazywać żadnej organizacji po imieniu oraz bo tak sformułowany kanon jest pojemniejszy. Gdy pojawi się np. nowa organizacja wroga Kościołowi, to nie trzeba wydawać aktu zakazującego doń przynależności, wystarczy wskazać że podpada pod ów kanon.
W Szczecinie dr Wójtowicz na organizowanym przez OMP wykładzie mówił o tym szerzej, chyba na tym forum był gdzieś odsyłacz do niego.

Tu:
http://krzyz.katolicy.net/index.php/topic,787.msg60233.html#msg60233

Christus Rex

Witam

Nie będę zakładał nowego wątku może pan sobie zadać pytanie po co zmieniono w ogóle C.I.C 1917 r. nowe prawo Kanoniczne dopuszcza świętokradztwo czynione przez schizmatyków (z tego co wiem to słynna fałszywa mistyczna prawosławna Vassula mówiła że przyjmuje Komunie św. i w cerkwi i w kościele)  i nazywa je czymś godziwym przykład :

C.I.C 1917 r.:

 6. Heretycy i schizmatycy są wykluczeni od przyjmowania sakramentów; dlatego chociażby byli bona fide w błędzie i o sakramenta prosili, można im ich udzielić tylko po wyrzeczeniu się błędów i pojednaniu się z Kościołem (kan. 731 §2) (zob. o tym np. D’ Annibale, Summula theol. mor., III, n. 317; Gé nicot, Theol. mor., II, n. 298; Gury - Ferreres, Theol. mor., II, n. 506, 7-8).
CIC 1917: „Zabronione jest udzielanie sakramentów heretykom i schizmatykom, którzy o to proszą, nawet jeśli błądzą w dobrej wierze, o ile najpierw nie porzucą swych błędów i nie pojednają się z Kościołem” (kan. 731 par. 2)

Ks. Franciszek Bączkowicz CM, PRAWO KANONICZNE. PODRĘCZNIK DLA DUCHOWIEŃSTWA, T. I, 1957. WYDAWNICTWO DIECEZJALNE ŚW. KRZYŻA W OPOLU, ss. 159-161.


Nowe C.I.C 1983 r. :

Kan. 844 -

§ 3. Szafarze katoliccy godziwie udzielają sakramentów pokuty, Eucharystii i namaszczenia chorych członkom Kościołów wschodnich nie mających pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim, gdy sami o nie proszą i są odpowiednio przygotowani. Odnosi się to także do członków innych Kościołów, które według oceny Stolicy Apostolskiej, gdy idzie o sakramenty, są w takiej samej sytuacji, a i wspomniane Kościoły wschodnie.


Czym jest schizma : jest grzechem śmiertelnym więc jak katolicki kapłan może udzielić GODZIWIE Eucharystii schizmatykowi ?!?!?


"Podręczna Encyklopedia Kościelna":
Schizma jest grzechem ciężkim, gdyż rozrywa jedność Kościoła, nakazaną przez Chrystusa Pana. Wewnętrznym węzłem tej jedności jest miłość, a zewnętrznym jej objawem – poddanie się powszechnej głowie. Dlate­go też schizma w istocie swej jest grzechem przeciwko miłości, zewnętrzny zaś objaw schizmy jest grzechem przeciwko posłuszeń­stwu. Ponieważ miłość jest aktem woli, przeto i schizma jest grzechem woli, i tym się różni od herezji, która jest grzechem umysłu.


Każdy heretyk jest schizmatykiem, gdyż zrywając z nauką, zrywa jednocześnie z samym Kościołem, ale nie każdy schizmatyk (w teorii) jest przez to samo heretykiem.

Kary za schizmę czystą są: ekskomunika "ipso facto incurrenda" w szczególniej­szy sposób zastrzeżona przez Stolicę Apostolską; niezdolność do beneficjów i godności kościelnych, a szczególniej do godności biskupiej; utrata jurysdykcji kościelnej, za czym idzie, że rozdawnictwo urzędów kościelnych, sprze­daż lub zamiana majątków kościelnych, wy­klęcie i zwolnienie od klątwy dokonane przez schizmatyków, są same przez się nieważne. Przyjmujący święcenia od schizmatyków, są przez to samo zawieszeni od sprawowania funkcji kościelnych i niezda­tni do obejmowania beneficjów (irregulares).


Schizma połączona z herezją ściąga na wi­nowajców te same kary co i here­zja (zob.).

Ks. Andrzej Wyrzykowski

Artykuł z: "Podręczna Encyklopedia Kościelna" opracowana pod kierunkiem ks. ks. Józefa i Romana Archutowskich, Aleks. Fajęckiego, Jana Niedzielskiego, Antoniego i Adama Szymańskich, Andrzeja Wyrzykowskiego i redaktora ks. D-ra Zygmunta Chełmickiego. S. Tom XXXV–XXXVI. Warszawa 1912. Za pozwoleniem władzy duchownej, ss. 133-134 (hasło: Schyzma). WYDAWNICTWO BIBLIOTEKI DZIEŁ CHRZEŚCIJAŃSKICH.

Christus Rex