Odpowiedź Watykanu na oświadczenie JE Bpa Williamsona!

Zgadzam sie z Panem i wcale nie widze swojego zagubienia . Napisze tylko jedno: tak, wierzyc trzeba Panu Bogu, ale sa zagadnienia, ktore mamy zglebiac za pomoca rozumu i naszych mozliwosci poznawczych i od tego wlasnie jest nauka. W Pismie Swietym i Tradycji przekazywanej w Kosciele mamy zawarte tylko to, co jest niezbedne do zbawienia. Mowiac o "wierzeniu" i zaufaniu naukowcom nie absolutyzowalem ich roli i nie twierdzilem, ze sa nieomylni - sa omylni, sa podatni na bledy jak wszyscy ludzie. Zreszta slow "ufam, wierze" uzylem w innym znaczeniu niz mowi sie w stosunku do Boga.
W dalszym jednakze ciagu twierdze, ze od poznawania i weryfikowania historii nie sa biskupi, nawet bardzo swiatobliwi (nie napisze, czy za takiego uwazam bpa, o ktorym sie pisze w tym watku), szczegolnie jesli nie sa historykami i wiedza, ze ich twierdzenia mowiac delikatnie sa nieprzemyslane.

Tak na koniec moje ulubione ćwiczenie intelektualne. Co Ksiądz sądzi na temat tego stwierdzenia: "Liturgia Msza św. powinna rozwijać się ewolucyjnie" ?

Liturgia od samych poczatkow chrzescijanstwa jest w trakcie nieustannego rozwoju, pewne elementy sie pojawiaja, inne zostaja przejmowane, jeszcze inne gina smiercia naturalna - i to jest ewolucja - nieustanny rozwoj. W niektorych okresach historii Kosciola te zmiany byly wieksze, w innym mniejsze. Wiec nie odpowiadam, ze liturgia mszy sw. powinna sie rozwijac ewolucyjnie, ale ze ona z samej natury rzeczy rozwija sie czyli ewoluuje. Trudno natomiast uznac za naturalny rozwoj powstanie nowego rytu mszy (Novus Ordo Missae) po II soborze watykanskim.

Ciekawa jest ta wymiana zdan, rowniez ze wzgledu jezykowego i semantycznego, bo pokazuje, ze zanim sie "cos powie", trzeba zdefiniowac wszystkie pojecia, ktore sa bardzo wieloznaczne. Teoretycznie mogloby to wygladac tak: powiemy czy napiszemy jedno zdanie zawierajace mysl, ktora chcemy przekazac, a nastepnie musielibysmy zamiescic co najmniej dziesiec zdan tlumaczenia, w jakim znaczeniu uzylismy slow, za pomoca ktorych przedstawilismy swoja mysl. Tak bylo ze slowem "wiara" czy "nadzieja", tak jest ze slowem "ewolucja". Uzylem je w najogolniejszym znaczeniu czyli jako proces zmian zachodzacych w czasie. To, ze owo slowo kojarzy sie najczesciej z ewolucja biologiczna czyli zmianami organizmow prowadzacych do powstania nowych gatunkow, to juz nie moj problem, bo czym innym jest slowo "ewolucja" a czym innym "ewolucja biologiczna" (choc moze trzeba to za kazdym razem uscislac, zeby nie prowadzic do niepotrzebnych nieporozumien, pamietajac, jakie jest powszechne przedrozumienie tego slowa).
Ja tego uscislenia nie zawarlem w swojej wypowiedzi, poniewaz uznalem, ze nie mozna uzywac okreslenia ewolucji biologicznej w zakresie rozwoju liturgii, ale ewolucja jako proces zmian jak najbardziej. Zmiany w liturgii nastepowaly i nastepuja, wiec mozna uzywac ogolnego pojecia "ewolucja" jako "zmiany" czy tez "rozwoju". Slowo "organizm", ktorego Pan uzywa rowniez nie jest zbyt scisle. Mozna je rozumiec jako "organizm biologiczny" czyli wszystkie istoty zywe (a takowa Kosciol nie jest), ale rowniez jako "zbior osob majacych z soba cos wspolnego" i wtedy mozna mowic o Kosciele jako organizmie, ale nie mozna stosowac do niego pojecia "ewolucji biologicznej". Sam papiez Benedykt uzywa pojecia ewolucja liturgii wlasnie w tym najogolniejszym znaczeniu tego slowa jako naturalnego jej rozwoju i wynikajacych z niego zmian.
Nie sadze, ze pojecie ewolucja zawiera w sobie konotacje populacji i przypadkowosci - te przymioty zawiera ewolucja biologiczna, ale jej- jak napisalem wyzej - nie mozemy stosowac do liturgii.
Nasuwa mi sie jeszcze pytanie, czy mozna zastosowac pojecie ewolucji do samego Kosciola i dogmatow. Tutaj mialbym watpliwosci, nawet pamietajac o najbardziej ogolnym znaczeniu tego slowa, ktore i tak bardziej akcentuje zmiane, a nie tylko sam ogolnie pojety rozwoj.

Nasuwa mi sie jeszcze pytanie, czy mozna zastosowac pojecie ewolucji do samego Kosciola i dogmatow. Tutaj mialbym watpliwosci, nawet pamietajac o najbardziej ogolnym znaczeniu tego slowa, ktore i tak bardziej akcentuje zmiane, a nie tylko sam ogolnie pojety rozwoj.

Posługując się księdza określeniem ewolucji jako "proces zmian zachodzacych w czasie", to na pewno nie można go zastosować do dogmatów. Dogmaty wyrażają przecież niezmienną, obiektywną i ponadczasową prawdę.
A co do Kościoła, to chyba zależy do jakich jego aspektów.