żeński śpiew na mszy trydenckiej

Jest w Łomży taki dziewczęcy zespół muzyki dawnej Voci Unite, który śpiewa chorał bardzo mocno. Same określają to jako hardgregorian, ale Szanownym Forumowiczom określenie "wycie koszerno-stepowe" jest zapewne terminem bliższym.  

"Z całym szacunkiem dla wykonawczyni, ale u Benona śpiewa 2x ZA GŁOŚNO (czasem jest nawet 3x za głośno) na taki mały kościółek i dźwięk głosu wali gdzie popadnie - o pół tonu ciszej i delikatniej i niepotrzebne vibrato - będzie zupełnie inny efekt, to nie scena operowa. Poza tym jakoś ten rodzaj śpiewu nie bardzo pasował do całośc..."

I chyba właśnie o to mi chodziło!!!

A tak nawiasem mówiąc zamiast "nys się Pan", "przejdź się Pan" wolę po prostu "ty".
Z poważaniem...

Się dziwię, że nikt jeszcze nie wywlekł kanonicznego passusu o "zachowaniu bezpiecznej odległości" między śpiewającymi płci obojga ;-)

Zaraz - to śpiewy damsko-męskie też są nie kosher? (bo, że tańce to już wiem )

damsko-męskie na raz, podczas Mszy, kosher nie są

A tak nawiasem mówiąc zamiast "nys się Pan", "przejdź się Pan" wolę po prostu "ty".

"tykanie się" jest tu zabronione.
Jak się mówi  nawiasem?

Się dziwię, że nikt jeszcze nie wywlekł kanonicznego passusu o "zachowaniu bezpiecznej odległości" między śpiewającymi płci obojga ;-)

Zaraz - to śpiewy damsko-męskie też są nie kosher? (bo, że tańce to już wiem )

Bo w myśl prawodawstwa przedsoborowego niewiasta "prawem niezmiennem, z podania apostolskiego" nie była personą liturgiczną. Jeśli np. zakonnice śpiewały nieszpory, choćby z ksiąg liturgicznych prawem zatwierdzonych i pod przewodnictwem kapłana, traktowano to jako akt prywatnej pobożności (w przypadku obecności kapłana dodatkowo jako samowolkę), nie zaś jako publiczne sprawowanie kultu Bożego. Chóry mięszane dopuszczano jedynie w śpiewie ludowem, przy zachowaniu kanonicznej seperacji chóru męzkiego od damskiego ;-)

Bo w myśl prawodawstwa przedsoborowego niewiasta "prawem niezmiennem, z podania apostolskiego" nie była personą liturgiczną.

Także w czasie np. profesji?

Jak się mówi  nawiasem?

"Nawiasem mówiąc" 

Bo w myśl prawodawstwa przedsoborowego niewiasta "prawem niezmiennem, z podania apostolskiego" nie była personą liturgiczną.

Także w czasie np. profesji?

Dziwne, prawda?

Dopiero CIC 1917 rozszerzył podmiot kultu Bożego: "Cultus, si deferatur nomine Ecclesiae a personis legitime ad hoc deputatis (...) dicitur publicus" (Can. 1256) i odtąd uznaje się zakonnice recytujące brewiarz, z tytułu prawnego zobowiązania do tego (Can. 610, obrzęd profesji: "Accipite librum, ut incipiatis Horas canonicas, et legatis Officium in Ecclesia"), za osoby liturgiczne.

Bo w myśl prawodawstwa przedsoborowego niewiasta "prawem niezmiennem, z podania apostolskiego" nie była personą liturgiczną.
Dopiero CIC 1917 rozszerzył podmiot kultu Bożego: "Cultus, si deferatur nomine Ecclesiae a personis legitime ad hoc deputatis (...) dicitur publicus" (Can. 1256) i odtąd uznaje się zakonnice recytujące brewiarz, z tytułu prawnego zobowiązania do tego (Can. 610, obrzęd profesji: "Accipite librum, ut incipiatis Horas canonicas, et legatis Officium in Ecclesia"), za osoby liturgiczne.

Co do brewiarza, to akurat rozumiem o co chodzi, ale nie rozumiem jak osoba nieliturgiczna może przyjmować profesję, która jest całkiem liturgiczna. Tak samo jakim cudem osobą nieliturgiczną może być osoba przyjmująca sakrament...

Co do brewiarza, to akurat rozumiem o co chodzi, ale nie rozumiem jak osoba nieliturgiczna może przyjmować profesję, która jest całkiem liturgiczna. Tak samo jakim cudem osobą nieliturgiczną może być osoba przyjmująca sakrament...

Ale ogół obrzędów, które dziś rozumiemy pod pojęciem liturgii, m/w do odnowy liturgicznej początku XX w. Kościół dzielił na:
- środki rozdzielania łaski Bożej czyli Sakramenty,
- właściwy kult Boży czyli Liturgię (Msza św., Oficjum).

Stąd np. nie ma sprzeczności w XIX-wiecznych (czy starszych) sformułowaniach stwierdzających kategoryczny zakaz stosowania języka żywego w liturgii, przy jego powszechnym użyciu w administrowaniu sakramentami, również Komunii św.