Czy modlitwa Leona XIII do św. Michała Archanioła została sfałszowana ?

http://www.konserwatyzm.pl/publicystyka.php/Artykul/4269/

We wrześniowym numerze pisma Zawsze Wierni został umieszczony artykuł x. Piotra Scotta FSSPX pt. "Caritas in veritate" manifest humanistyczny" http://www.piusx.org.pl/zawsze_wierni/artykul/1341
zawierający m.in. następujący fragment:

Można się jedynie zastanawiać, czy Leon XIII miał jakieś przeczucie dotyczące obecnych czasów, gdy pisał w oryginalnej wersji tzw. egzorcyzmu do św. Michała Archanioła: "Tam, gdzie Stolica św. Piotra i Tron Prawdy zostały ustanowione dla niesienia światła poganom, postawili oni tron ohydy swych niegodziwości, by gdy uderzą w Pasterza, mogli również rozproszyć trzodę. Dlatego, o niezwyciężony Wodzu, bądź przy ludzie Bożym przeciwko duchowym niegodziwościom, które im zagrażają, i prowadź go do zwycięstwa".

Postanowiliśmy wyprostować nieścisłości zawarte w tym akapicie publikując tekst innego katolickiego tradycjonalisty,
sedewakantystycznego kapłana Antoniego Cekady. Został on napisany wcześniej niż wypowiedź x. Scotta, w listopadzie 2007 r., ale polemizuje z podobną argumentacją, jak zaprezentowano w "Zawsze Wierni". Oryginalne źródło:
http://www.traditionalmass.org/blog/2007/11/12/the-st-michael-prayer-a-falsified-text/

Redakcja Konserwatyzm.pl

Modlitwa (Egzorcyzm) do św. Michała Archanioła : sfałszowany tekst?

Jedna z teorii, która od czasu do czasu wypływa na powierzchnię w środowisku tradycjonalistycznym, twierdzi, że tekst modlitwy do św. Michała Archanioła, recytowany po mszy jako część modlitwy leoniańskiej jest sfałszowaną wersją dłuższej modlitwy napisanej przez Leona XIII.

Jak wieść niesie, dłuższa wersja ostrzegała, że judeo-masońscy infiltratorzy osiągną swój cel poprzez uzurpację tronu papieskiego. Z tego to powodu, konspiratorzy z wyżej wymienionych kręgów ocenzurowali ową wersję aż dwukrotnie po śmierci papieża Leona. (Zobacz. See Gary Giuffré, “Exile of the Pope-Elect, Part VII: Warnings from Heaven Suppressed,” Sangre de Cristo Newsnotes 69–70 [1991], 4–7)

Oczywiście jest to opowieść z rodzaju tych ,,krwistych” , które niektórzy osobnicy z kręgów tradycjonalistycznych uwielbiają promować na siłę. Zawiera ona pewne charakterystyczne, dla tego typu opowieści, elementy takie, jak: prywatne objawienia, infiltratorzy, zmienione dokumenty, oszukani biskupi oraz przepowiednie o intruzie zasiadającym na tronie Piotrowym. Dla tych, którzy rozumieją jak działają wrogowie Kościoła, część owej historii może z początku brzmieć prawdopodobnie. Dodatkowo zapewnia (jak uwielbiają mawiać recenzenci książek) ,,prawdziwie odjazdowy kawałek lektury”.

Na nieszczęście, jest to typ teorii spiskowej, której wyznawanie naraża tradycyjnych katolików na drwiny i śmieszność . Jeśli bowiem przyjrzeć się bliżej faktom przedstawionym jako ,,dowody” , zobaczymy, iż inicjatorzy tej teorii ,,zdołali” zinterpretować dokładnie wszystko błędnie.

Dwie modlitwy: 1886 i 1888

Promotorzy teorii sfałszowanego tekstu zaczynają od absolutnie dyskwalifikującego błędu. Łaciński tekst modlitwy do św. Michała Archanioła, którą tak dobrze znamy, został opublikowany w 1886 roku (zobacz Irish Ecclesiastical Review 7 [1886], 1050.).

Tekst, który oni przytaczają, owszem pochodził pośrednio od naszego tekstu modlitwy do św. Michała, ale powstał dwa lata późnej, kiedy to, 25 września 1888 roku, papież Leon XIII zaakceptował modlitwę i przyznał odpust 300 dni za jej recytację. Ten tekst był w rzeczywistości zupełnie nową modlitwą.

Podobnie jak tekst z 1886 roku, modlitwa z roku 1888 również zawiera inwokację do św. Michała mającą pomóc w walce z diabłem. Jest to jednakże bardzo rozległy tekst, wypełniony, linia po linii, obrazową i uderzającą metaforyką walki z diabłem i jego sługami.

Modlitwa opisuje diabła jako tego, który żeruje na „ludziach zdeprawowanego umysłu i skorumpowanego serca, ducha kłamstw, bezbożności, bluźnierstwa, jako morowy oddech nieczystości i sprawcę każdej wady i nieczystości”. Na temat sług szatana modlitwa mówi:

,,Ci najchytrzejsi wrogowie napełnili i napoili goryczą i żółcią Kościół, oblubienice Nieskazitelnego Baranka i położyli bezbożne ręce na jej najświętszej posiadłości.”

Następnie modlitwa rozwija ten opis:

„W samym Najświętszym Miejscu, gdzie zostało założone Morze najświętszego Piotra oraz Tron Prawdy dla wypełniania świata światłem, oni wznieśli tron okropnej bezbożności, chcąc osiągnąć rażąco nikczemny cel. Cel ten opisać można jednym zdaniem: Gdy uderzy się w pasterza owce się rozproszą.”

Nie trzeba chyba mówić, że dwa powyższe fragmenty, są według wyznawców teorii sfałszowanego tekstu, właśnie tymi, które ,,przepowiadały” efekty Vaticanum II.

Po zaakceptowaniu przez papieża, tekst został, w 1888 roku włączony do Raccolta czyli oficjalnego kościelnego zbioru modlitw przebłagalnych.

1890: egzorcyzm przeciwko szatanowi

Dwa lata później papież Leon XIII zaakceptował ponadto nowy i rozległy ,,Egzorcyzm przeciwko Szatanowi i upadłym aniołom” polecany do użytku dla biskupów i księży, którzy otrzymali specjalne pozwolenia od swoich ordynariuszy. (zobacz SCPF, ex aud. SSmi., 18 May 1890, AAS 23 [1890–91], 747.)

Ten nowy ryt wprowadził modlitwę do użytku, (włączając oczywiście dwa cytowane wyżej fragmenty) jako rodzaj prologu (wstępu) do cyklu modlitwy egzorcyzmujących. Ryt został też wcielony do dodatku do Rytuału Rzymskiego (księgi zawierającej oficjalne teksty rytów sakramentalnych i różnych błogosławieństw . zobacz Rituale Romanum, 6th ed. [Ratisbon: 1898], 163*ff.)

Kolejne pominięcia

Późniejsi edytorzy Raccolty pominęli zakończenie modlitwy z 1888 roku, zawierające fragment mówiący o ,,tronie okropnej bezbożności” ustanowionym w miejscu gdzie wcześniej był tron piotrowy.

Edytorzy The Roman Ritual poszli nawet jeszcze dalej: ominęli nie tylko powyższy fragment ale także ten mówiący o ludziach, którzy położyli bezbożne ręce na najświętszej posiadłości Kościoła. Inne fragmenty również wycięto, zostawiając jedynie jedną trzecią oryginalnego tekstu z roku 1888.

Ujawniony „spisek”

Obecnie, mylnie identyfikując modlitwę z 1888 jako potomka modlitwy z 1886 roku, zwolennicy teorii sfałszowanego tekstu twierdzą, że nieznani infiltratorzy w Watykanie, bojąc się ujawnienia ich spisku przejęcia władzy w Rzymie, ukradkiem wykreślili niewygodne fragmenty z Raccolty i Rytuału, kiedy tylko umarł Leon XIII.

Wszystko to jest oczywiście nonsensem.

1. Papież martwy ? Bynajmniej! Rzeczone fragmenty nie zostały usunięte po śmierci Leona XIII. Pomijano je już w roku 1902 czyli półtora roku przed śmiercią papieża.

2. Tajemniczy autor? Nie! Publiczny dokument! – wycięcie fragmentów nie było, wbrew teorii spiskowej, ,,niejednoznacznym fałszerstwem” popełnionym w tajemniczy sposób przez jakiegoś ,,nieznanego z nazwiska, watykańskiego oficjela”

Święta Kongregacja ds. Rytów, po konsultacji z Kongregacją ds. Odpustów zrewidowała modlitwę z roku 1888 i opublikowała nowe wydanie. To wydanie zostało wydrukowane w 1902 roku, zostało opatrzone pieczęcią prefekta kongregacji, kardynała Ferraty oraz sygnaturą sekretarza kongregacji , arcybiskupa D. Paniciego z adnotacją : zgodne z oryginałem (zobacz dodatkowe materiały w Rituale Romanum, 6th ed., [1898].)

3. Przyszłość? Przeszłość! Proszę zauważyć, że omawiane fragmenty nie zostały napisane w czasie przyszłym, czego można by oczekiwać od rzeczywistego proroctwa. Były napisane w czasie przeszłym, czyli dotyczyły wydarzeń, które w roku 1888 musiały już być przeszłością i wydarzyć się wczesniej!

4. Chytrzy Wrogowie? Rewolucjoniści! – Do kogo zatem rzeczone fragmenty się odnosiły? Należy popatrzeć na sytuację, której musiał stawiać czoła papież we Włoszech w latach 80-tych XIX wieku. Tymi chytrymi wrogami, którzy ,,położyli swoje bezbożne ręce na najświętszej własności Kościoła” byli po prostu rewolucjoniści, którzy najechali Państwo Kościelne i zagrabili papieskie posiadłości.

5. Tron Bezbożności? Król Włoch! I „powstanie tron okropnej bezbożności, tam gdzie stał tron najświętszego Piotra” . W tym fragmencie chodziło o tron króla zjednoczonych Włoch, który został umiejscowiony na Kwirynale. Kwirynał był głównym papieskim miejscem w Rzymie aż do zajęcia go przez ekskomunikowanego króla Włoch, Wiktora Emanuela w 1870 roku. Było to tradycyjne miejsce, w którym odbywały się papieskie konklawe. Było to również miejsce, gdzie papież udzielał audiencji oraz sprawował sąd, siedząc oczywiście na tronie – na ,,krześle prawdy jaśniejącej na cały świat”
W roku 1888, kiedy pisano modlitwę, tron uzurpatora i ekskomunikowanego króla Włoch stał w miejscu, które zostało ukradzione papieżowi – mamy tu zatem ,,tron bezbożności”

6. Zmieniony tekst? Zmieniona polityka! – Aż do 1902 roku, Leon XIII trzymał w tajemnicy negocjacje prowadzone od jakiegoś już czasu z nowym królem, Hubertem. Król był nawet skłony zwrócić papieżowi kluczowe miejsca Rzymu. Propozycja ta tak rozwścieczyła włoski parlament, że aż wydał wezwanie do detronizacji Huberta. Hubert w zamian za te ustępstwa oczekiwał oficjalnego uznania swojej władzy przez papieża.

Co za tym idzie, fragmenty mówiące o ,,tronie wielkiej bezbożności” musiały zostać wstrzymane bądź usunięte z oficjalnego tekstu, gdyż nie pasowałoby to do uznania królewskiej legitymizacji przez papieża.

Tekst modlitwy łączył także otoczenie króla z szatanem, mówiąc o ,,ludziach zdeprawowanych umysłów i skorumpowanych serc, duchach kłamstw itd.” Odkąd król zaczął dawać sygnały, iż chce wynagrodzić papieżowi straty i dojść do zgody, stosownym było usunięcie spornych i godzących w króla fragmentów

Podsumowując:

Rozbudowana modlitwa z 1888 roku została skomponowana później niż modlitwa do św. Michała z modlitewnika Leona. Fragmenty z modlitwy z 1888 roku, które mają być rzekomo profetyczne odnoszą się do przeszłych posunięć rewolucyjnego rządu Italii, włącznie z zajęciem Rzymu i złupieniem posiadłości papieskich. ,,Tron bezbożności” był oczywiście tronem króla Wiktora Emmanuela ustawionym w miejscu dawnego tronu papieskiego.

Kiedy tylko król Włoch wyraził chęć pojednania i zwrotu zagrabionych dóbr, Watykan odwdzięczył się usuwając drażniące elementy z modlitwy, która w poprzedniej wersji mogła być odebrana przez włoskie władze jako obraźliwa.

W historii Kościoła można znaleźć zdarzenia i fragmenty, które wskazują na spiski i sfałszowane teksty, jednakże historia modlitwy do św. Michała Archanioła nie jest jednym z nich.

Strzeżcie się zbyt krwistych opowieści!

Tłum. Kamil Eckhardt

Bibliografia:

ENCHIRIDION INDULGENTIARUM: PRECES ET PIA OPERA OMNIUM CHRISTIFIDELIUM. Vatican: Polyglot Press 1950.
GIUFFRÉ, GARY. “Exile of the Pope-Elect, Part VII: Warnings from Heaven Suppressed,” Sangre de Cristo Newsnotes 69–70 (1991). 3–11.
JARRY, E. “Les États Pontificaux.” In Tu es Petrus: Encyclopédie Populaire sur la Papauté, edited by G. Jacquemet. Paris: Bloud 1934. 551–617.
PARSONS, WILFRED SJ. The Pope and Italy. New York: America Press 1929.
RITUALE ROMANUM. 6th edition post typicam. Ratisbon: Pustet 1898.
SACRORUM RITUUM CONGREGATIO [S.R.C.]. Decree Iam Inde ab Anno, 6 January 1884, Acta Sanctae Sedis 16 (1884). 249–250.
_______________. Decree Mechlin., 31 August 1867, 3157, in Decreta Authentica.
_______________. Decreta Authentica Congregationis Sacrorum Rituum. Rome: Polyglot Press 1898.
S.C. DE PROPAGANDA FIDE. Ex audientia Sanctissimi 18 May 1890, Acta Sanctae Sedis 23 (1890–91). 747.
_______________. “Exorcismus in satanam et angelos apostaticos iussu Leonis XIII P.M. editus,” Acta Sanctae Sedis 23 (1890–91). 743–746.
SCHNÜRER, GUSTAV. “States of the Church.” The Catholic Encyclopedia, edited by Charles G. Habermann et al. New York: Enylopedia Press 1912. 14:257–268.
ST. JOHN, AMBROSE [translator]. The Raccolta or Collection of Indulgenced Prayers and Good Works. 11th edition. London: Burns Oates 1930.