LINGUA LATINA omnibus.

Ja zaś proponuję tego Orbiliusza do samodzielnej nauki. Po przerobieniu podstaw gramatyki jak najszybciej zabrać się do tłumaczenia tekstów klasyków ze słownikiem. A najprzyjemniej uczy się oczywiście na modlitwach etc łatwiej wchodzi. Oczywiście nie należy robić tego stosując porównania z polskim tłumaczeniem.

Ekhm, ekhm. Przepraszam, że zapytam, ale mnie ciekawość męczy. Panie Fidelis, jest Pan polonistą? Kojarzył mi się Pan zawsze z łacinnikiem

Ekhm, ekhm. Przepraszam, że zapytam, ale mnie ciekawość męczy. Panie Fidelis, jest Pan polonistą? Kojarzył mi się Pan zawsze z łacinnikiem

  I will satisfy your curiosity. Jestem anglistą. ( z zawodu, dyplomu i tytułu) (z powołania zaś iberystą). Prowadzę zajęcia z językoznawstwa  i gramatyki kontrastywnej.
 Jeszcze trochę a podam uczelnię, wydział, kierunek i godziny konsultacji. 

Dziękuję bardzo O więcej nie będę pytał

Jeszcze trochę a podam uczelnię, wydział, kierunek i godziny konsultacji. 

Prosimy - wszyscy! - jeszcze o NIP, pesel no i może....  godzinę urodzenia?

...Numer konta i PIN do karty...

Skoro o pomocach samouczkowych mowa:

http://nodictionaries.com/latin.html

Interlinearne opracowania klasyki: Cezar, Cyceron, św. Augustyn.

Czy ktoś z forumowiczów (forowiczów? ) mógłby pomóc mi przetłumaczyć zdanie "modlę się za ciebie"?

Oro pro te. Ale niech się wypowie Pan Fidelis.

pomoce naukowe?

w liceum miałem: podręcznik Lectio Latina, słownik Kumanieckiego i gramatykę Wielewskiego
na studiach: Jurewicz, reszta j/w
w zakonie: Roma Christiana, Jurewicz, słownik Korpantego i gramatykę Repertorium x.Barona z PATu (to ostatnie to chyba najlepsze, co ostatnio wyszło do nauki łaciny po polsku); na translatoriach pracowało się oczywiście z innym "sprzętem", jeśli chodzi o słowniki, ale one wszystkie leżą sobie spokojnie w lektorium ;-), nawet nie pamiętam dokładnych nazw, ale dobrze mi się pracowało ze słownikiem niemiecko - łacińskim... nie wiem, co p.Fidelis na to, ale według mnie Niemcy dobrze opracowują i przygotowują takie rzeczy, poza tym pokrewieństwo z łaciną też mają, a o ich wszelkich przekładach czy egzegezach antycznych i biblijnych już nawet nie wspomnę.

na studiach: Jurewicz, reszta j/w

Ja też korzystam z Jurewicza, choć nie ukrywam, że nieźle się wkurzyłem, gdy przeczytałem, że łacińskie Oedipus pochodzi od greckiego Oidipos...

Panie Majorze zawsze nalepiej stawiać na mówienie, mówienie i jeszcze raz mówienie. Co komu po wszystkich czasach trybach i przypadkach kiedy przyjdzie co do czego to i tak się nie umie nic powiedzieć bo się człowiek stresuje czy powie poprawnie gramatycznie. System nauki w szkole jest jakiś dziwny. Ja bym mniej dała jakiś zagadnień gramatycznych a kazała uczniom 3 lekcje mówić na jedną gramatyki. Uczyłam się tyle angielskiego i szczerze powiedziawszy to nie czuję się w nim biegła. Za to francuski miałam z mądrą kobietą, powiedziała że podręcznik będziemy robić tyle o ile, dodatkowo jako pomoc a będziemy dużo rozmawiać nie bacząć na błędy bo po to ona jest żeby je poprawiać. I rzeczywiście z tego języka najwięcej pamiętam i wiele rozumiem. A tylko 3 lata miałam i jakoś szczególnie się nie przykładałam.

Co komu po wszystkich czasach trybach i przypadkach kiedy przyjdzie co do czego to i tak się nie umie nic powiedzieć bo się człowiek stresuje czy powie poprawnie gramatycznie.

Tylko, jak mawiał mój wykładowca greki, lepiej nie pomylić "dać w pysk" z "dostać w pysk"
Gramatyka też jest bardzo ważna, gdyż mówić powinniśmy także precyzyjnie. Nie dzielić nauki języka na słownictwo i gramatykę, to jest podział wybitnie sztuczny. Ja czuję się dobry w grece klasycznej, ale jakoś nie rozmawialiśmy dużo w tym języku na zajęciach.

Oro pro te. Ale niech się wypowie Pan Fidelis.

Tak. Oro pro te.  Ale ludzie kochane, narodzie chrześcijański! Nie róbcie ze mnie eksperta. Nie jestem - powtarzam - filologiem klasycznym. Łacinę kocham i znam w takim stopniu w jakim każdy filolog, językoznawca, (i katolik!) znać powinien. No może trochę więcej, bo..... gdybym teraz robił maturę, na pewno poszedłbym na filologię klasyczną (po której przymierałbym głodem   , ale w moim wieku wystarczy to co umiem; swobodnie po łacinie czytam sobie Vulgatę, Brewiarz, św. Augustyna Confesiones, itp.... A własciwie do znajomości łaciny bardzo przyczyniła się już o wiele lepsza wczesniejsza znajomość hiszpańskiego.
W każdym razie piękny to język. Wziąłbym się za niego na poważnie, ale po sześćdziesiątce warto? Chociać, starożytni Rzymianie mawiali (aiebant - lubię to słowo "aiebant" - mawiali); Nemo est tam senex, qui se annum non putet posse vivere - nikt nie jest tak stary, by nie uważał, ze może jeszcze przeżyc rok. I w tym całe pięknio - cokolwiek powiedział Rzymianin to od razy cytat, maksyma i mądrość. Oni tylko cytatami rozmawiali !
Powiadam wam: uczcie się łaciny!!!
    

Gramatyka też jest bardzo ważna, gdyż mówić powinniśmy także precyzyjnie.

Oczywiście, ale powinna iść w parze z rozwojem mówienia. Im więcej mówimy tym więcej gramatyki, tym bardziej czujemy się pewnie.

Oni tylko cytatami rozmawiali

Raczej tylko cytaty przetrwały próbę ognia itd. i wyszło złoto