LINGUA LATINA omnibus.

A np. chrze-ścijan, A-postołów też? Czy generalnie takie naśladownictwo (jeszcze We-ronika, Scho-lastyka) rytmiki i toniki łacińskiej w naszym pięknym języku uchodzi?

Wg mnie - nie. W każdym razie ja tego nie znoszę
Scholastyka jedynie jako nurt fil., nigdy jako imię.

Trochę wskazówek tu: http://obcyjezykpolski.interia.pl/?md=archive&id=143

Dzięki za link! Felieton rozwiał moje wątpliwości.

Aczkolwiek tutaj:

Innym coraz powszechniejszym zwyczajem akcentowania jest coś, co z pozoru musi dziwić, bo dopuszczają się tego ludzie dbający raczej o poprawność w wysławianiu się. Otóż pamiętają oni, że wyrazy zapożyczone zakończone na -ika, -yka (np. politechnika, matematyka, fizyka) wymagają akcentu nie na drugiej, lecz na trzeciej sylabie od końca, niespodziewane jednak „zaliczają” do tej grupy (sic!) na przykład rzeczowniki atmosfera, kapitan, wizyta, analiza, muzeum, liceum. Tymczasem, choć wszystkie one trafiły do polszczyzny za pośrednictwem łaciny albo greki, w oryginale akcentuje się paroksytonicznie, a zatem nie należy tego zmieniać.

autor niezbyt szczęśliwie dobrał przykłady (wizyta, analiza). Mam rację, panie Kalikstracie?

Oj, tak mi przykro, że nie znam łaciny
Na studiach przez 4 lata męczono mnie tabelkami i definicjami, a nie żywym tekstem. A, szkoda słów... I na każdym egzaminie przez 2 lata pytano z Pater noster lub Ave Maria...
Ze słownikiem to radziłam sobie jakoś, ale wyłącznie z łaciną średniowieczną.
Z greką też nie wyszło, choć dwa lata nas uczono...
Nie wiem, nie umiem się uczyć języków. Znam tylko angielski, ale to jest język, który przyswaja się bez wysiłku...
A tak bym chciała swoim dzieciom taką wiedzę przekazać...

Proszę powiedzieć  jaka powinna być wymowa łaciny liturgicznej-kościelnej? Być może mi to gdzieś umknęło ale nie zauważyłem jak powinno się wymawiać modlitwy podczas Mszy św. Spotkałem się z informacją, że papież Pius X(?) wydał jakieś "pismo" na ten temat. 

Kiedyś spotkałem takie cuś:

http://keenme.wordpress.com/2008/02/05/lingua-latina-dar-rzymianina-nie-wlocha/

Właśnie otrzymałem info od kolegi na temat wymowy łaciny kościelnej!


"Przy rozważaniach na temat kościelnej wymowy języka łacińskiego należy
zauważyć, że jeszcze w czasach Soboru Watykańskiego Pierwszego (1870) włoska
wymowa w łacinie kościelnej nie była powszechnie stosowana. W trakcie
przemówień Ojców Soboru stosowana była wymowa "krajowa", tak że
współpracownicy tychże Ojców musieli następnie te teksty "tłumaczyć" na
łacinę w formie pisemnej. W roku 1885 Francis Aidan Gasquet - prior
benedyktyńskiego opactwa w Downside/Wielka Brytania (poźniejszy kardynał),
wprowadził w Liturgii tegoż opactwa włoską wymowę. Za jego przykładem w roku
1920 opat z Montserrat/Hiszpania zrobił to samo w swoim opactwie.

W 1912 roku Louis Dubois - arcybiskup Bourges (poźniejszy kardynał i kawaler
Orderu Orła Białego) zwrócił się Św. Piusa X z zapytaniem w jaki sposób
należy w tekstach liturgicznych wymawiać język łaciński. Miało to związek ze
sporem jaki powstał we Francji wokół "Société des amis de la pronunciation
française du latin", które za jeden ze swoich celów postawiło sobie m.in.
kultywowanie chorału gregoriańskiego. W liście w języku francuskim
skierowanym do abp Dubois Św. Piusa X zalecił używanie wymowy rzymskiej,
czyli takiej, jaką stosuje się w mieście Rzym. List ten został
zarejestrowany w Acta Apostolicae Sedis (1912) 577-8.

A oto część tego listu poruszająca kwestię wymowy:

"La prononciation de la langue se rapproche de la plus en plus de celle est
usitée á Rome. Cest qu'en effet la question de la prononciation du latin est
intimement liée á celle de la restauration du chant grégorien, objet
constant de Nos pensées et de Nos recommendations, depuis le commencement de
Notre Pontificat. L'accent et la prononciation du latin eurent une grande
influence dans la formation mélodique et rythmique de la phrase
grégorienne... Enfin la diffusion de la prononciation romaine aura encore
cet autre avantage, comme vous l'avez fort bien remarqué, de consolider de
plus en plus l'oeuvre de l'unité liturgique en France, unité accomplie par l'heureux
retour a la liturgique romaine et au chant grégorien. C'est pourquoi Nous
souhaitons que le mouvement de retour a la prononciation romaine du latin se
continue avce le meme zéle et le meme succes consolants qui ont marqué jusqu'a
présent sa marche progressive."

/Może ktoś mógłby to przetłumaczyć? /

List ten spowodował stopniowe wprowadzanie włoskiej wymowy nie tylko we
Francji, ale i w Belgii. Niemcy nie przyłączyły się do tego trendu.

W roku 1931 papież Pius XI wygłosił za pośrednictwem Radia Watykańskiego
przemówienie w języku łacińskim stosując włoskiej wymowy. (vide: SCHERR;
Vera U. G.: Aufführungspraxis Vokalmusik. Handbuch der lateinischen
Aussprache. Klassisch - Italienisch - Deutsch, Kassel 1991, str. 130)

Dnia 30 października 1928 r. Pius XI skierował pismo do tegoż samego
kardynała Dubois, który wtedy był arcybiskupem Paryża, w który ponownie
poruszył kwestię łacińskiej wymowy. (vide: Epistola ad Eminentissimum
Dominum Ludovicum Cardinalem Dubois Archiepiscopum Parisensem, w: Revue du
chant grégorien, nr 33 (1929), str. 69)

Zalecił w nim zastosowanie jednolitej rzymskiej dla wszystkich diecezji na
całym świecie, powołując się na wcześniejsze wypowiedzi swoich poprzedników
Św. Piusa X i Benedykta XV. Zalecenie to jest absolutnie klarowne. W piśmie
tym napisał m.in.:

"Quapropter non modo, haud aliter ac decessores Nostri f.r. Pius X. et
Benedictus XV., romanam latinae linguae pronuntiationem probamus, sed etiam
optamus vehementer, ut omnes cuiusvis nationis episcopi eam in liturgico
culto peragendo sequi velint."

Jako, że wraz z nadejściem ery V2 łacina zaczęła w Kościele umierać, nikt
więcej nie zajmował się problemem łacińskiej wymowy.

W tym stanie rzeczy uważam kwestię włoskiej wymowy w łacinie za wyjaśnioną
od strony stanowiska papieży z okresu, w którym język ten był żywym językiem
Liturgii.

Nie sądzę Robercie, aby udało Ci się znaleźć coś przeciwnego przedstawionym
tutaj przeze mnie argumentom, ale to nie znaczy, że masz nie próbować.
Powodzenia. ;-)

Z Bogiem

Waldemar"

Angele Dei, qui custos es mei, me, tibi commissum pietate superna, Hodie, Hac nocte illumina, custodi, rege et guberna.
Mógłby mi ktos to dosłownie, słowo po slowie przetlumaczyć, bo mi sie toto nie zgadza z polskim tekstem

Aniele Boży, który strzeżesz mnie. Mnie, Twojej najwyższej opiece powierzonemu, w dzień jak i w nocy, oświecaj, strzeż, kieruj i prowadź.

PS. Interpunkcja nieco inna.

A czy nie powinno być "tej nocy"?

Ma Pan rację.

Chodzi o to, że tak naprawdę podstawowy tekst modlitwy do Anioła Stróża to:

Angele Dei, qui custos es mei, me, tibi commissum pietate superna, illumina, custodi, rege et guberna.
Amen.

„Hodie” (dzisiaj) albo „hac nocte” (tej nocy) dodaje się w zależności od tego kiedy odmawiamy – rano czy wieczorem.

Polecam przed zaśnięciem:

Noctem quietam et finem perfectam tribuat mihi omnipotens et misericors Dominus. Amen.

(poduszeczkę pod główkę i lulu. Zdrowy sen gwarantowany.)

Polecam przed zaśnięciem:

Noctem quietam et finem perfectam tribuat mihi omnipotens et misericors Dominus. Amen.

(poduszeczkę pod główkę i lulu. Zdrowy sen gwarantowany.)

Za tego żyda w słowie na "p" to się Panu powinien Orbiliusz przyśnić ;-)

@ Bartek

Ale mi tu pan enigmę zadał. Żyd na "p" to jeszcze się domyślam (błąd w perfectam?), ale dlaczego akurat Orbiliusz? Żeby mnie Orbilius plagosus chłostą pokarał? 

@ Fidelis
A czy "finis" jest rodzaju żeńskiego?

Nie lubię tej z włoska wymawianej łaciny.

Jeszcze lepiej, jak moi Włosi mówią po angielsku

Diz manietik karda ridera wylbi riplejsat baj ze szip faczilita.