LINGUA LATINA omnibus.

I w tym całe pięknio - cokolwiek powiedział Rzymianin to od razy cytat, maksyma i mądrość. Oni tylko cytatami rozmawiali !
Powiadam wam: uczcie się łaciny!!!

To bardziej argument za tym, żeby się uczyć greki. Jak po łacinie jakaś maksyma to Cycerona czy Katona, a po grecku to nawet rybacy żydowscy mądrze pisali

.... i wyszło złoto
Bardzo zgrabnie to p. Wiridiana ujęła. Gratulor - gratuluję.

Tak, tak. Łacina ma w sobie to "coś". Nie wyobrażam sobie osoby po studiach humanistycznych, filologicznych zwłaszcza, która łaciny chociażby biernie nie zna. Niestety realia są mało budujące. Robi się filologiczne doktoraty i habilitacje a znajomość łaciny ogranicza się do tej kuchennej.  

Ma pan Kalistrat rację. Ja niestety greki nie "posiadam", aczkolwiek wielkim respektem darzę. Nigdy nie lubiłem uczyć sie języków z niełacińskim alfabetem. (wyjątek rosyjski, który memu pokoleniu był urzędowo zadany). Greki próbowałem. Pozostało tylko - panta rei, panta koina, hydro, makro, poliglossa, mikro, atom, i cała po-grecka leksyka i szacunek dla starożytnej mądrości, ale takie to jakieś bizantyjskie. Nie czuję Hellady. Cywilizację rzymską natomiast - czuję.   

http://www.youtube.com/watch?v=8C4xmB1QWYk

Czy ktoś biegły w łacinie mógłby napisać odpowiedź na komentarz użytkownika MaBu888? Trzeba bronić honoru katolików i nie pozwolić, żeby buddysta pouczał nas w "naszym" języku.

Ale po co mu odpisywać jak głupio pisze? Olać dziada.

Samoukiem. Łaciny uczę się głównie na przykładach przyswajanych z brewiarza (Liturgia Horarum), z gramatyki wiem niewiele – bliski jest mi więc model nauki^*) promowany przez p. Fidelisa Odnośnie porad rubrycystycznych – za pięć ojro nabyłem reklamowaną przez NRL szczegółową rubrycelę na cały rok, która pozwala mi „robić za eksperta” tutaj

^*) akcent proparoksytoniczny[/b]

Niezmiernie mi miło. Gratum mihi fecisti, Bartek. Gratias tibi plurimas et singulares ago.Trahimur omnes laudis studio.

Przy okazji: łaciński wątek nam się coś zagubił.

Panie Fidelis, jaki promuje Pan sposóba nauki łaciny?

Już gdzieś pisałem. Praktyczny, "bezgramatyczny". Porównywanie łatwego tekstu np NT z polskim przekładem.

Np. Petite   - proście
      et dabitur vobis - a dadzą wam
      quaerite   - szukajcie
      et invenietis - a znajdziecie...

Jak jest po łacinie "dadzą wam"? dabitur vobis. No właśnie. I już znamy łacinę.

I tak dalej; Jesus dixit - dixit - powiedział, a nie "czas przeszły, trzecia osoba liczby pojedynczej.

Jak jest po łacinie "szukajcie"? 

Do pewnego momentu faktycznie wystarczy... Gorzej kiedy ktoś zapragnie użyć formy "szukamy" Łatwiej jest nauczyć się gramatyki niż wkuwać na pamięć cały Nowy Testament (co skądinąd jest także bardzo korzystne, ale ze względu nielingwistycznych), poza tym jak bez znajomości gramatyki odróżnić dicebat od dixi? Przecież dicebat to jest czas przeszły. Oczywiście do mówienia po łacinie nie trzeba wiedzieć, że dixi to resztki aorystu sygmatycznego.

Mówimy tutaj o biernym rozumieniu tekstu pisanego i o to chodzi w przypadku odmawiania breviarium. A żeby po łacinie mówić, tez wystarczy wiedzieć, że dicebat to mawiał, a dixit - powiedział, a nie .... aspekt czasownika dokonany (pefectivum) i niedokonany (imperfectivum), który w j. polskim realizuje sie poprzez prefiksacje, sufiksację, suppletion, i prefiksację i sufiksację razem np. pisał - napisał, dał - dawał, kładł - położył, kłaniał się - ukłonił się.
Własnie skończyłem sprawdzanie sterty prac zaliczeniowych gdzie jednym z pytań było własnie to o aspekcie czasownika i jeszcze mi te "pierdołki" w uszach dzwonią.
Ale jam filolog panie Kalistrat i takie rzeczy zawodowo uczyć muszę.
Normalny zaś chrześcijanin niech wie, że laudate Dominum znaczy -  chwalcie Pana. (bez dominum = accusativus).
(A aoryst sygmatyczny to może się w złym śnie przyśnić) 

Panie Bartku, akurat słowo "nauka" jako słowo rodzime powinno się akcentować paroksytonicznie, choć faktycznie akcentowanie proparoksytoniczne jest także dopuszczalne, tak samo zresztą jak poprawne jest "Nie lubię klusków"

Panie Bartku, akurat słowo "nauka" jako słowo rodzime powinno się akcentować paroksytonicznie, choć faktycznie akcentowanie proparoksytoniczne jest także dopuszczalne

A np. chrze-ścijan, A-postołów też? Czy generalnie takie naśladownictwo (jeszcze We-ronika, Scho-lastyka) rytmiki i toniki łacińskiej w naszym pięknym języku uchodzi?

Czy ktoś z Państwa mógłby przetłumaczyć tę antyfonę:

Sacerdos et Pontifex *
et virtutum opifex
pastor bone in populo,
sic placuisti Domino.

To będzie coś takiego?

Kapłanie i biskupie
obfitujący cnotami
dobry pasterzu swojego ludu
(z tym "placuisti" nie wiem co zrobić)

sic placuisti Domino - tak spodobałeś się Panu
(placuisti od: placeo; por. meruisti w Regina caeli albo aperuisti w Te Deum

Jak w recytacji/śpiewie wykonać elizję w słowie „cui”? Kuj, ki czy jeszcze inaczej?

PS. Podtrzymuję swe pytanie w fundamentalnej kwestii akcentów