Cytat: x. Konstantyn Najmowicz w Sierpnia 19, 2010, 17:12:02 pmAle dla nas to i tak mało istotne jest, bo papież wskazał jak należy w kościele wymawiać, więc nobis satis.A gdzie konkretnie papież to nakazał? Wg Wikipedii istnieje ponoć jakieś tajemnicze Motu Proprio z 1903 nakazujące jak nalezy wymawiać łacinę koscielną, ale przeszukałem Acta Sanctae Sedis z lat 1903-4 i nic tam takiego nie ma.
Ale dla nas to i tak mało istotne jest, bo papież wskazał jak należy w kościele wymawiać, więc nobis satis.
Ja także mam pytanie do x. Konstantyna. Czy język hiszpański jest łatwy do opanowania? Ile się trzeba uczyć, aby swobodnie się dogadać w tym języku? Czy lepiej zacząć się uczyć włoskiego czy hiszpańskiego?Pytam, bo zostałem obdarzony przez Pana Boga talentem językowym i chciałbym się nauczyć kolejnego po angielskim i niemieckim języka.
No dobrze, jak więc należy to interpretować?
Ex Ordinationibus S. Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibusad Constitutionem Apostolicam «Veterum Sapientia» rite exsequendamCap. I, Art. IV. – De latinae linguae pronuntiatione.Quod ad pronuntiandi rationem attinet, quamvis nihil detrahendum sit ei, quam «classicam» vocant, quaeque, cum sit in pluribus celsioribus praesertim scholis recenter restituta, utique cognoscenda est, attamen, ut iam S. Pius X6 et Pius XI7 monuere, ea pronuntiatio, uniformitatis causa, in usu retineatur, quae «romana» dicitur, quippe quae non modo «intime conexa sit cum instauratione cantus gregoriani, ad cuius numeros modosque formandos multum valuit usitata eo tempore ratio accentuum et pronuntiationis linguae latinae», et maxime apta «ad unitatem liturgicam in dies solidandam»,8 sed etiam sit in usu numquam intermisso in Ecclesia et in plurium gentium scholis a saeculo circiter quarto, ita ut fere internationalis seu communis evaserit; sitque insuper pronuntiatio, qua legebantur ecclesiastica documenta cum exarata sunt, qua igitur legi etiamnunc debent.
Łacina klasyczna, której używano praktycznie w senacie i w czasie składania ofiar w świątyniach NIGDY nie była codzienną wymową Rzymian. A więc keli, Kaizer, gementes słyszało się na największych uroczystościach, gdy przemawiali senatorzy lub kapłani. A na co dzień się słyszało, czeli, Czezar, dżementes.