LINGUA LATINA omnibus.

.

.

Witam brata łacinnika Co do łaciny kościelnej, to raczej nie ma większych różnic. Tylko zamiast "i" w miejscach, gdzie fonetycznie jest "j" pisze się "j", a nie "i", jak w klasycznej. Przykład:
łac. klas. eius
łac. koś. ejus
No i litery "-ti", czyta się "-cj"
np. gratia - gracja, oratio - oracjo, consortium - konsorcjum itd ibp.
Nie mam pojęcia, czym jest Nowa Wulgata i kiedy wydana (wybaczcie ignorancję), ale wiem, że tłumaczeniem Biblii na łac. klas. jest "Vetus Latina".

.

@FidelisTraditioni
"Co do łaciny kościelnej, to raczej nie ma większych różnic."
A guzik prawda To przecież kompletnie inna bajka, proste konstrukcje składniowe, proste słownictwo itd. Z taką właśnie łaciną mamy do czynienia w ostatnich dokumentach, czy na soborach. Co do wymowy to w tamtym okresie mówiono też "kaisar", "koilum" itd

Panie kamilku, uczy się Pan łaciny klasycznej, ale zapewne stosuje Pan wymowę z okresu późnego cesarstwa...

2. Łacina klasyczna dawno temu skończyła swój żywot czy tego chcemy czy nie. Oczywiście Nowa Wulgata nie jest pisana łaciną klasyczną.

.

@FidelisTraditioni
"Co do łaciny kościelnej, to raczej nie ma większych różnic."
A guzik prawda To przecież kompletnie inna bajka, proste konstrukcje składniowe, proste słownictwo itd.

No to skoro jest to łacina, ale bez zaawansowanych składni i słownictwa, to chyba jednak jest ta sama bajka? Jestem świadom, że uproszczona itd itp, no ale czy to jest różnica? Podałem różnice, które są znaczące dla osoby nie znającej łaciny, która nie chce pomylić jednej z drugą. Przecież, ucząc się łaciny klasycznej, na początku też będzie stosować proste konstrukcje składniowe, co nie oznacza, że to będzie łacina kościelna Poza tym nie wszyscy w starożytności pisali z użyciem coniunctivu w co drugim zdaniu

Witam brata łacinnika Co do łaciny kościelnej, to raczej nie ma większych różnic. Tylko zamiast "i" w miejscach, gdzie fonetycznie jest "j" pisze się "j", a nie "i", jak w klasycznej. Przykład:
łac. klas. eius
łac. koś. ejus

Litery ramusowe NIE SĄ wyznacznikiem łaciny kościelnej. To rozwiązanie obecne w piśmiennictwie łacińskim różnych dziedzin, przez zaledwie trzy stulecia – Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku czy Mszał Rzymski z 1962 roku obywają się już bez „j” spółgłoskowego.

A ja znalazłem to gdzie indziej:
http://depositfiles.com/en/files/iuwzmjcm2
http://hotfile.com/dl/32375096/d7666dd/LingvaLatinaPars1FamiliaRomana.7z.html

Wszyscy chętni, pobierać, nie oglądać się na "rapidshit" i ich kretyńskie limity.

http://www.eioba.pl/a122680/lacinskie_maksymy

.

A czy to jest tylko proste słownictwo i konstrukcje? Czyli mieści się w ramach gramatyki łaciny klasycznej? Podobne pytanie co do Wulgaty. Chciałbym się uczyć wpierw klasycznej bez wpływu nowszej oraz wreszcie chciałbym sobie coś poważniejszego poczytać niż proste czytanki.

W ramach gramatyki klasycznej oczywiscie sie miesci, co nie znaczy ze nie ma wyjatkow. Dochodza tez roznice znaczeniowe w slownictwie, czy roznice w uzyciu okreloch przypadkow po pewnych czasownikach.

Autor "Lingua Latina" Hans H. Ørberg zmarł początkiem tego roku.
Jego podręcznik to absolutna klasyka - niktorzy wręcz uważaja, że to najlepszy
podręcznik do nauki łaciny jaki kiedykolwiek napisano.

Tak przy okazji,  pozwolę sobie sprostować  kilka nieścisłości z postów powyżej.

Nie mam pojęcia, czym jest Nowa Wulgata i kiedy wydana (wybaczcie ignorancję), ale wiem, że tłumaczeniem Biblii na łac. klas. jest "Vetus Latina".

Tłumaczenie Biblii używane przed św. Hieronimem, nazywane "Vetus Latina", zdecydowanie łaciną klasyczną nie jest. Była ona zlepkiem dosłownych tłumaczeń z Septuaginty, pełna dziwactw gramatycznych wszelkiego rodzaju, i, ogolnie rzecz biorąc, była to bardzo kiepska łacina. Św. Augustyn, kiedy cytuje Pismo Św. (np. w swoich komentarzach do Psalmów), używa "Vetus Latina". U wczesnych Ojców jest zresztą tyle wariantów cytatów biblijnych, że trudno nawet mówić o jakiejś  konkretnej, pojedynczej wersji "Vetus Latina".

Padło tu pytanie o tłumaczenie Bibli na klasyczną łacinę - nawoływania, aby takie postało, podnosiły się już od czasów Odrodzenia, ale (na szczęście), nigdy takowe nie weszło do praktyki liturgicznej, z wyjątkiem, oczywiście, psałterza Piusa XII z r. 1945, które można znależć w wielu brewiarzach z lat 50-tych.

Nova Vulgata jest obecnie "oficjalną" wersją Biblii łacinskiej, promulgowaną w 1979. Jest to "poprawiona" Wulgata, bazowana na nowoczesnych wydaniach krytycznych Wulgaty, w której postarano się o zgodność z tekstem w językach oryginalnych tak dalece jak to możliwe. Styl św. Hieronima starano się zachować, choć nie zawsze to wyszło.

No i jeszcze pytanie, czy  encykliki są pisane łaciną klasyczną czy kościelną. W zasadzie nie ma czegoś takiego, jak łacina kościelna (w sensie dialektu czy odmiany języka łacińskiego), powinniśmy mówić raczej o łacinie średniowiecznej, łacinie czasów Renesansu, czy też łacinie współczesnej. Co do encyklik, to zależy o której mówimy: niektóre napisane są łaciną (prawie) cycerońską, inne piękną łaciną średniowieczną, a jeszcze inne łaciną dość marną. Nie można tu generalizować.

Jeżeli mówimy o łacinie koscielnej w sensie "literatury i dokumentów Koscioła napisanych po łacine", to nalezy sobie zdawać sprawę, że róznorodność stylów i słownictwa jest ogromna.

Móglby ktoś podać przyklady życzeń Wielkanocnych po łacinie, z góry dziekuje.

Chociażby najłatwiej i najprościej (mam nadzieję, że nigdzie nie strzeliłem byka):

Cum iam appropinquat sollemnitas Resurrectionis Domini Nostri Iesu Christi, gadium magnum et gratiarum abundantiam tibi (vobis) ex corde sincero, exopto.

Jeden juz widze, ma byc raczej "gaudium", ale ogolnie sliczne zyczenia