Tradycyjni Anglikanie powrócili do Kościoła!

"Podstawą nowego rytu są teksty z Modlitewnika Powszechnego autorstwa abp. Cranmera..."

Nie mogło być inaczej. Jeśli kiedyś jakaś zorganizowana grupa husytów zechce wrócić do Kościoła, to zapewne ich liturgia będzie skatolicyzowaną wersją liturgii Farskiego. I w  zadnej mierze nie będzie to oznaczało aprobaty dla poglądów i czynów tegoż Farskiego.

"Podstawą nowego rytu są teksty z Modlitewnika Powszechnego autorstwa abp. Cranmera..."

Nie mogło być inaczej. Jeśli kiedyś jakaś zorganizowana grupa husytów zechce wrócić do Kościoła, to zapewne ich liturgia będzie skatolicyzowaną wersją liturgii Farskiego. I w  zadnej mierze nie będzie to oznaczało aprobaty dla poglądów i czynów tegoż Farskiego.

Jakoś John Henry Newman nie miał tych dylematów...

"Podstawą nowego rytu są teksty z Modlitewnika Powszechnego autorstwa abp. Cranmera..."

Nie mogło być inaczej. Jeśli kiedyś jakaś zorganizowana grupa husytów zechce wrócić do Kościoła, to zapewne ich liturgia będzie skatolicyzowaną wersją liturgii Farskiego. I w  zadnej mierze nie będzie to oznaczało aprobaty dla poglądów i czynów tegoż Farskiego.

Jakoś John Henry Newman nie miał tych dylematów...

Bo to była konwersja indywidualna. Gdyby konwertował z cała diecezja, na pewno zachowałby ryt w zasadniczej formie. Ryt anglikański bardzo się kościołowi przyda.

Jak na razie ryt sarum może pójśc w zapomnienie. Anlikanie mają Mszał z porzadną ... reformą reformy.

Dokładnie. I, moim zdaniem, naprawdę jest się z czego cieszyć. Nawet pomimo tego, że to nie ryt Sarum czy że tradycyjne elementy wprowadzono nie jako obligatoryjne, a opcjonalne.

Zdaje się, że Trydenckie Offertorium jest do wyboru . . .

Tak, a oprócz tego Modlitwy u stopni ołtarza oraz Ostatnia Ewangelia. Ponadto warto wspomnieć, że już na wiosnę br. angielski Ordynariat wydał wytyczne, w których zalecono celebrację ad orientem, użycie Kanonu, śpiewy z graduału, wykonywanie części stałych po łacinie, udzielanie Komunii św. przy balaskach etc. Żeby NOM tak wyglądał chociaż w jednej parafii na sto!

I te przenosiny znaku pokoju...

No właśnie, to też boli :/
Jak już chciano "ujednolicać" - to dlaczego nie w drugą stronę?

A co jest złego w tym, że przeniesiono znak pokoju z pozycji bizantyjskiej (przed ofiarowaniem) na pozycję rzymską (przed Agnus Dei)?

A co jest złego w tym, że przeniesiono znak pokoju z pozycji bizantyjskiej (przed ofiarowaniem) na pozycję rzymską (przed Agnus Dei)?

Jest trochę argumentów przemawiających za pozycją bizantyjską. Do mnie osobiście najbardziej przemawia to, że podczas gdy przez całą Mszę przygotowujemy się do zjednoczenia z Panem Bogiem, nagle przed samą Komunią następuje przesunięcie akcentu na człowieka - w momencie, kiedy winniśmy być skupieni już tylko na Bogu. Warto wspomnieć tutaj także słowa Pana Jezusa: "Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie..." (Mt 5, 23-24), które współgrają z pocałunkiem pokoju umiejscowionym przed Ofiarowaniem właśnie.

Na tenże fragment Ewangelii powołał się kard. Ratzinger w "Duchu liturgii", postulując przesunięcie znaku pokoju w obrządku rzymskim.

Jakoś John Henry Newman nie miał tych dylematów...

Bo to była konwersja indywidualna. Gdyby konwertował z cała diecezja, na pewno zachowałby ryt w zasadniczej formie. Ryt anglikański bardzo się kościołowi przyda.

Szczerze wątpię, by ówcześni Papieże wydali zgodę na tego typu eksperyment, ponieważ o ile ryty wschodnie mają tradycję apostolską, to nigdzie i nigdy nie dopuszczono do użycia w Kościele rytu stworzonego przez jawnego heretyka na potrzeby jego herezji. Ergo gdyby konwertował z całą diecezją sądzę, że przyjęli by KRR lub ewentualnie Sarum, nigdy Cranmera.

Jest trochę argumentów przemawiających za pozycją bizantyjską.

Jestem pewien, że za obiema pozycjami przemawia szereg argumentów. Umiejscowienie znaku pokoju w rycie Ordynariatów zostało uzasadnione następująco:
"The new Ordinariate usage taps into rich theology of the Peace in the Roman Rite and restores it to its historic Western position, as reflected in the English Use of Sarum, the first English BCP, and certain other Anglican Eucharistic liturgies such as the 1962 Canadian BCP" (źródło: http://anglicanphiladelphia.org/articles/ordinariateuse.pdf, str. 7).

Jest trochę argumentów przemawiających za pozycją bizantyjską.

Jestem pewien, że za obiema pozycjami przemawia szereg argumentów. Umiejscowienie znaku pokoju w rycie Ordynariatów zostało uzasadnione następująco:
"The new Ordinariate usage taps into rich theology of the Peace in the Roman Rite and restores it to its historic Western position, as reflected in the English Use of Sarum, the first English BCP, and certain other Anglican Eucharistic liturgies such as the 1962 Canadian BCP" (źródło: http://anglicanphiladelphia.org/articles/ordinariateuse.pdf, str. 7).

Wiem dlaczego tak postąpiono w przypadku Mszału dla Ordynariatu, ale to w żaden sposób nie zmienia faktu, że wschodnie umiejscowienie tego elementu Mszy św. wydaje się być szczęśliwsze. Osobiście nie miałbym nic przeciwko, gdyby ryt rzymski został zreformowany o przeniesienie go w to miejsce (co nb. byłoby - moim zdaniem - sztandarowym przykładem pozytywnej reformy Mszału).

Stolica Apostolska oficjalnie zatwierdziła nowy klasztor niezależny benedyktynek w Birmingham. Tworzą go byłe zakonnice anglikańskie, które 1 stycznia br. przyjęły wiarę katolicką. Tego dnia siostry znalazły się dosłownie na bruku. Musiały bowiem porzucić rodzimy klasztor pozostający własnością Wspólnoty Anglikańskiej i nie miały też środków do życia.
Po roku ich sytuacja się ustabilizowała. Siostry osiedliły się w opustoszałym klasztorze asumpcjonistek. 1 stycznia 2014 r. złożą publiczne śluby zakonne i staną się nowym klasztorem w ramach ordynariatu dla byłych anglikanów. Zwierzchnik tej szczególnej diecezji ks. Keith Newton jest przekonany, że ich heroizm stanowi wspaniałe świadectwo dla współczesnych Anglików. Zaowocuje to na pewno nowymi powołaniami – podkreśla ks. Newton.

Radio Watykańskie

Nietradycyjni anglikanie nie zamierzają wracać. Własnie zmieniają ryt chrztu św. Nie będę się musieli wyrzekać grzechu ani szatana.

http://gosc.pl/doc/1840951.Anglikanie-grzechu-sie-nie-wyrzekna

http://gosc.pl/doc/1840951.Anglikanie-grzechu-sie-nie-wyrzekna

Ciekawe, czy Gość puści taki komentarz:
Dlaczego zdjęcie (i dalej w tekście) opatrzono tytułem Abp? Taki z pana Dżastina biskup, jak ze mnie, kiedy się tak ubiorę. :/

Może zrobić u nich konto? Wtedy od razu się ukazuje jak to:

Tylko dlaczego tego funkcjonariusza zborów anglikańskich nazywa się tu "arcybiskupem", doprawdy nie wiadomo.

Zauważyłem, że mają coraz więcej "fundamentalistycznych" wpisów, katolewica coraz rzadziej się skrzykuje, żeby upozorować, że jest w przewadze.

Nietradycyjni anglikanie nie zamierzają wracać. Własnie zmieniają ryt chrztu św. Nie będę się musieli wyrzekać grzechu ani szatana.

http://gosc.pl/doc/1840951.Anglikanie-grzechu-sie-nie-wyrzekna

W sumie po co mają się wyrzekać czegoś i kogoś, kto nie istnieje? A skoro szatan i grzech nie istnieją to człowiek nie jest we władzy śmierci, nie musi już być poddanym Chrystusa, może być Jego kolegą.

[...] skoro szatan i grzech nie istnieją to człowiek nie jest we władzy śmierci, nie musi już być poddanym Chrystusa, może być Jego kolegą.

Co więcej: w takim razie nawet chrzest (z definicji: uwolnienie od grzechu pierworodnego) traci sens.
Naturalną konsekwencją powinno więc być zaniechanie tej jakże zbędnej praktyki (po co uwalniać od czegoś, co nie istnieje ??).
Tylko ... czy w takim razie anglikanie pozostają ciągle jeszcze ... chrześcijanami ?     
(aż chce się powtórzyć za klasykiem: najpierw strach i zgroza, po czym śmiech )