Anglikański ryt liturgiczny w Kościele KatolickimZakończyły się prace nad nowym rytem liturgicznym, przeznaczonym dla ordynariatów grupujących katolików wywodzących się z tradycji anglikańskiej. W Wielkiej Brytanii, inauguracyjną mszę w nowym rycie odprawiono w liturgiczne wspomnienie kard. Newmana, patrona Ordynariatu Matki Bożej z Walsingham, w Kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (przy Warwick St. w londyńskiej dzielnicy Soho), który pełni funkcję centralnego kościoła brytyjskiego ordynariatu.
Msze w nowym rycie są już także sprawowane w kilku parafiach ordynariatu amerykańskiego (m.in. w Houston w Teksasie i Calgary w Kanadzie) oraz w centralnej parafii ordynariatu australijskiego w Perth, a do końca roku mają być wprowadzone w innych parafiach.
Nowy ryt został opracowany przez specjalną międzydykasterialną komisję Anglicanae Traditiones, w skład której wchodzą m.in. abp Augustine DiNoia, bp Peter Elliott z Australii (były duchowny anglikański) oraz ks. Andrew Burnham (były biskup Kościoła Anglii). Jak na warunki watykańskie, komisja pracowała w niemal ekspresowym tempie. Wbrew wysuwanym obawom, że opracowanie nowych tekstów liturgicznych zajmie nawet pięć lat, pracę udało się ukończyć w nieco ponad dwa lata od utworzenia pierwszego ordynariatu i w nieco ponad rok od utworzenia najmłodszego z nich.
Podstawą nowego rytu są teksty z Modlitewnika Powszechnego autorstwa abp. Cranmera. Zostały one uzupełnione, zwłaszcza w zakresie Modlitwy Eucharystycznej, o tradycyjne angielskie przekłady rytu trydenckiego, tak aby nowy ryt anglikański w pełni odpowiadał katolickiej teologii i praktyce mszy świętej (Cranmer skłaniał się bowiem ku reformowanej koncepcji Eucharystii). Nowy ryt zawiera między innymi najbardziej charakterystyczne modlitwy anglikańskie, takie jak „Modlitwa pokornego przystępu do ołtarza” czy „Słowa pocieszenia”, a także pewne stałe fragmenty Ewangelii wplecione zwyczajem anglikańskim w treść obrzędów liturgicznych. Z rytem rzymskim ujednolicono natomiast postawy liturgiczne oraz miejsce, w którym następuje przekazanie znaku pokoju (uznano bowiem, że jego odmienne miejsce we współczesnych liturgiach anglikańskich wynikało z naleciałości bizantyjskich). Sprawowana w tradycyjnej oprawie chóralnej msza w rycie anglikańskim trwa do półtorej godziny, z tym, że rubryki dają celebransowi możliwość rezygnacji z części elementów, co w razie potrzeby pozwala skrócić liturgię.
Wypracowanie jednolitej liturgii dla wszystkich ordynariatów było karkołomnym zadaniem, gdyż włączone do nich parafie bardzo różnią się zarówno tekstami liturgicznymi (szacuje się, że w użyciu było kilkanaście różnych ksiąg liturgicznych) jak i ogólną praktyką liturgiczną. Ujednolicona liturgia ma sprzyjać budowaniu wspólnej tożsamości w ramach ordynariatów. Kwestię dopuszczalnej różnorodności rozwiązano w ten sposób, że wiele elementów nowej liturgii ma charakter opcjonalny – można je opuścić, jeżeli w danej wspólnocie nie były dotąd stosowane. Ponadto, księża z ordynariatów – poza rytem anglikańskim – mają także pełne prawo odprawiać mszę w obu formach rytu rzymskiego. Na przykład w Anglii, większość niedzielnych Eucharystii dla katolików z ordynariatu jest odprawiana w formie zwyczajnej rytu rzymskiego, tyle że w bardzo tradycyjnej oprawie (i z reguły ad orientem). Nowy ryt będzie być może z czasem przekładany na inne języki. W ubiegłym miesiącu do amerykańskiego ordynariatu przeszła np. pierwsza anglikańska wspólnota hiszpańskojęzyczna.
- Te teksty liturgiczne to cząstka tego, kim jesteśmy, naszego anglikańskiego DNA; to coś, co przynosimy ze sobą i co wraz z Nabożeństwem Wieczornym oraz Nabożeństwem Dziewięciu Czytań, dotąd mających wymiar czysto anglikański, zostaje obecnie włączone do skarbca całego Kościoła Powszechnego – stwierdził ks. Burnham w homilii.
Dotąd powstały trzy ordynariaty dla katolików tradycji anglikańskiej: w Wielkiej Brytanii, USA i Kanadzie oraz Australii. Średnio, istnieją około dwóch lat. W tym czasie wyświęcono w nich około 140 księży (jeden, chory na raka, zmarł w 5 dni po święceniach), przy czym do końca roku są już zaplanowane święcenia kolejnych, a śluby ponowiło blisko 20 sióstr zakonnych. Liczba świeckich, którzy złożyli oficjalne deklaracje o przystąpieniu do ordynariatów, wynosi około 5 tys., natomiast faktycznie duszpasterstwem objętych jest znacznie więcej wiernych. W Anglii powolny wzrost liczebny następuje głównie poprzez dołączanie kolejnych osób do już istniejących grup, zaś w Australii, a zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, na włączenie do ordynariatu czekają jeszcze całe wspólnoty parafialne.
za : ekumenizm .pl
Forum Krzyż
Autor
