Pytania liturgiczne błahe i trywialne (KRR)

A jaka jest konsekwencją działania poza rubrykami?

W przypadkach przewlekłych, zazwyczaj, we współczesnéj praktyce NOMowéj: kretynizm, żenada, ucieczka.

Jeśli dobrze kojarzę dawniej intencjonalne działanie wbrew rubrykom obarczone było grzechem ciężkim. Czy dalej tak jest?

Nié mam pojęcia, kto to wymyślił, i podejrzéwam raczéj theologów moralnych, a nie liturgistów.

Ze świętem Wniebowstąpienia jest tén problem, że rubryka mszału nie precyzuje, kto ma zgasić paschał, a ceremonjał biskupi zamilcza w ogóle themat. Manuale Ceremoniarum Romanarum nie pomaga, Fortescue téż. Arcybiskup Nowowiejski w Ceremonjale Parafjalnym (punkt 1205) każe gasić ministrantowi (wydanié z 1922, z pana-Kefaszowégo chomika). Ktoś coś doda?

Chciałbym zapytać o moment podczas Mszy, gdy celebrans przed Komunią ludu udaje się do tabernakulum umieszczonego w innym ołtarzu niż jest sprawowana Msza, aby z niego przynieść puszkę - co na ten temat mówią rubryki, przepisy, ceremoniały.

Przejrzałem już kilka ceremoniałów - i wygląda to tak, jak gdyby ta praktyka nie była w ogóle stosowana. Na pewno nie była tak powszechna jak dziś, ale chyba niemożliwością jest, aby nie istniała w ogóle.

Chciałbym zapytać o moment podczas Mszy, gdy celebrans przed Komunią ludu udaje się do tabernakulum umieszczonego w innym ołtarzu niż jest sprawowana Msza, aby z niego przynieść puszkę - co na ten temat mówią rubryki, przepisy, ceremoniały.

Przejrzałem już kilka ceremoniałów - i wygląda to tak, jak gdyby ta praktyka nie była w ogóle stosowana. Na pewno nie była tak powszechna jak dziś, ale chyba niemożliwością jest, aby nie istniała w ogóle.

Przynoszenié Ciała Pańskiégo z innégo ołtarza ewidentnie jest niezręcznością — Martinucci (podany tutaj) opisując kommunję podczas Mszy uroczystéj w ogóle nie przewiduje tabernaculum, każe konsekrować na miejscu i resztę po kommunii niech spożyje kapłan; podobnie Fortescue możliwość wyjęcia cyborjum z tabernaculum umieszcza w przypisie.

Co do istoty pytania, to Ceremonijał Biskupi opisuje drogę w stronę przeciwną (liber secundus, XXIX, 7):

Finita Communione, reportantur funalia, quæ usque tunc fuerunt accensa, et diaconus, reposito vase seu pyxide cum Hostiis super altare, si quæ remanserunt, illam cooperit, et consignat alicui presbytero, parato cum stola et cotta, seu pluviali, qui illam sub baldachino, si commode fieri potest, præeuntibus clericis cum intorticiis, et aliquibus de clero comitantibus, portat ad locum, ubi asservatur Sanctissimum Sacramentum.

Polecam przeczytać o kommunji wiernych w następnym rozdziale (XXX), żeby lepiéj zrozumieć kontext historyczny epoki potrydenckiéj — wtedy daleko zaszło oddzielenié kommunii od Mszy.

A w sumie z czego to rozdzielenie wynikało?

A w sumie z czego to rozdzielenie wynikało?

Może gdy dorośniemy jeszcze trochę, to odpowiémy i na to trudné pytanié.

Chciałbym zapytać o moment podczas Mszy, gdy celebrans przed Komunią ludu udaje się do tabernakulum umieszczonego w innym ołtarzu niż jest sprawowana Msza, aby z niego przynieść puszkę - co na ten temat mówią rubryki, przepisy, ceremoniały.

Przejrzałem już kilka ceremoniałów - i wygląda to tak, jak gdyby ta praktyka nie była w ogóle stosowana. Na pewno nie była tak powszechna jak dziś, ale chyba niemożliwością jest, aby nie istniała w ogóle.

Przejrzałem pod tym kątem następujące opracowania: Nowowiejskiego (Ceremoniał oraz Wykład liturgii tom V), Mullera, Wapelhorsta, Fortescue (z 1920 oraz 2003 r.) oraz de Herdta.

W każdym z nich pojawiają się jedynie trzy opcje udzielania Komunii - z komunikantów:
- konsekrowanych na patenie
- konsekrowanych w puszce albo drugim kielichu
- znajdujących się w tabernakulum w ołtarzu na którym się odprawia

Natomiast w żadnym z nich nie ma opisanego udawania się do tabernakulum znajdującego się gdzie indziej niż się odprawia.

Podobnie sprawa ma się przy ukończeniu udzielania Komunii. Wszystko to co znamy, schowanie pozostałych partykuł do tabernakulum w ołtarzu albo ich spożycie, następnie puryfikacja itd. Jednak wciąż u żadnego z tych autorów nie ma słowa o korzystaniu z tabernakulum w innym miejscu.

Z jednym wyjątkiem. De Herdt:






Sprawa wygląda więc zupełnie inaczej niż mogłoby się wydawać. A ów znamienny brak w opracowaniach praktyki przynoszenia puszki do Komunii z tabernakulum w innym ołtarzu może po prostu wynika z tego, że taka praktyka w ogóle nie była w starym rycie ani przyjęta ani obecna. Zastanawiające jest, jak bardzo zakorzenił się ten zwyczaj (chyba można śmiało powiedzieć, że błędny) i nigdy nawet nie wzbudził głębszego zainteresowania.

Czy nw. sposób zorganizowania śpiewów podczas Komunii Świętej jest poprawny (Msza Śpiewana):
1) śpiew antyfony podczas Komunii Świętej kapłana;
2) "Ecce...";
3) Komunia Święta wiernych - bez śpiewu i bez gry na organach;
4) pieśń eucharystyczna lub okresowa po zakończeniu przyjmowania Komunii Świętej przez wiernych?

Czy podczas Mszy Świętej Śpiewanej można - podczas rozdawania Komunii Świętej - po odśpiewaniu antyfony i ew. pieśni komunijnej - zaśpiewać na wzór NOM - pieśń pochwalną / uwielbienia / dziękczynną?

Czy nw. sposób zorganizowania śpiewów podczas Komunii Świętej jest poprawny (Msza Śpiewana):
1) śpiew antyfony podczas Komunii Świętej kapłana;
2) "Ecce...";
3) Komunia Święta wiernych - bez śpiewu i bez gry na organach;
4) pieśń eucharystyczna lub okresowa po zakończeniu przyjmowania Komunii Świętej przez wiernych?

Czy podczas Mszy Świętej Śpiewanej można - podczas rozdawania Komunii Świętej - po odśpiewaniu antyfony i ew. pieśni komunijnej - zaśpiewać na wzór NOM - pieśń pochwalną / uwielbienia / dziękczynną?

Co do pierwszego, praktyka ta jest sprzeczna z przepisem Graduale Romanum, które podaje wyraźnie:
IX. Antiphona ad Communionem per se canenda est — intonata ab uno, duobus aut quatuor cantoribus, ut ad Introitum dictum est, — dum sacerdos celebrans Sanctissimum Sacramentum sumit. Si autem fideles communicandi sint, cantus eiusdem antiphonae inchoetur dum celebrans sacram Communionem distribuit.
Antyfonę na Komunię (...) śpiewa się podczas gdy celebrans przyjmuje Najświętszy Sakrament. Natomiast jeżeli są wierni, którzy będą komunikować, śpiew tej antyfony rozpoczyna się gdy celebrans udziela Komunii świętej.

A jeśli chodzi o pozbawianie wiernych podczas przyjmowania Komunii na Mszy śpiewanej śpiewu, a nawet jakiejkolwiek gry organowej - nie wiem co ci biedni ludzie komu zrobili, że muszą znosić takie pomysły...

Skądże, po agnusie natychmiast śpiewano komunię, czego pozostałość jest w rycie rekwialnym. chyba że śpiewa się antyfonę z psalmem to oczywiście przy rozdawaniu komunii.

Chciałem zapytać: jak wedle mszału przedsoborowego należy zachować się, kiedy Najświętszy Sakrament upadnie na posadzkę kościoła? W mszale z 1962 roku (rubryka "De Defectibus") napisane jest tak:

15 Si Hostia consecrata, vel aliqua ejus particula dilabatur in terram, reverenter accipiatur, et locus ubi cecidit, mundetur et aliquantulum abradatur, et pulvis seu abrasio hujusmodi in sacrarium immittatur.

Przetłumaczyłem to sobie po amatorsku, a czy któryś z bardziej doświadczonych forumowiczów jest mi to w stanie przetłumaczyć i właściwie wyłożyć?

“Jeżeli Hostia konsekrowana lub jakaś jej partykuła upadnie na ziemię, powinna zostać podniesiona ze czcią, zaś miejsce, na które upadła wypuryfikowane oraz delikatnie wytarte, zaś kurz lub owo wytarcie podobnie wrzucone do sakrarium”.

Może gdzieś było, ale zapytam.
Kazanie nie jest częścią Mszy i celebrans podczas kazania ściąga manipularz. Powinien również ściągnąć ornat (co rzadko się zdarza - najczęściej u PX-ów) Zatem, czy nie powinno się również gasić świec na Ołtarzu? Mam jakieś mgliste wspomnienia z dzieciństwa, że na wczesnych Novusach praktykowano coś takiego.

Zdaje się że ornat ściągało się wówczas gdy wygłaszający kazanie celebrans musiał wychodzić z prezbiterium do ambony znajdującej się w nawie głównej, dzisiaj ambony umieszczone są w prezbiterium więc nie ma już takiej potrzeby. Po drugie kazanie odbywało się bezpośrednio po mszy a nie w jej trakcie jak we współczesnej liturgii VOM/NOM więc gaszenie świec miałoby sens.

Zatem, czy nie powinno się również gasić świec na Ołtarzu? Mam jakieś mgliste wspomnienia z dzieciństwa, że na wczesnych Novusach praktykowano coś takiego.

Można było tak robić (z oszczędności).
Abp Nowowiejski tak podaje w Ceremoniale parafialnym: „Jeżeli nie jest wystawiony Przenajśw. Sakrament, to w czasie kazania, jeżeli jest długie, [zakrystian] może gasić świece na ołtarzu, jeżeli jest taka wola zarządzającego kościołem; aby tylko wcześnie znowu świece zapalił”.