Pytania liturgiczne błahe i trywialne (KRR)

W którą niedzielę października można odprawić Mszę o NMP Różańcowej (tzw. obchód zewnętrzny)?

W którą niedzielę października można odprawić Mszę o NMP Różańcowej (tzw. obchód zewnętrzny)?

W pierwszą niedzielę października (Kodeks rubryk, nr 358 b).

Bardzo dziękuję, do rubryk ogólnych nie zaglądałem :/

Mam pytanie w kwestii rozpoczynania śpiewu Sanctus przez scholę. W Poznaniu na Wzgórzu zaczynamy ten śpiew po wybrzmieniu dzwonków na koniec prefacji. Ostatnio jednak spotkałam się z praktyką i opinią, iż powinno się zaczynać zaraz po skończeniu prefacji, nie zważając na dzwonki (czyli kantor intonuje, kiedy ministrant dzwoni). Argumenty:  „tak nakazuje Graduale Romanum”  oraz „rozpoczynamy dokładnie w momencie, kiedy ksiądz zaczyna odmawiać Sanctus”. Drugi argument zupełnie do mnie nie przemawia, ponieważ nie wszystkie części wykonywane przez scholę rozpoczynają się wraz z analogicznymi modlitwami kapłana (chociażby Introit, Kyrie, Communio). Natomiast w Graduale Romanum znalazłam tylko „Finita Praefatione chorus prosequitur  Sanctus” – nie ma więc wyraźnego nakazu, by rozpoczynać nie zważając na dzwonki. Moim zdaniem śpiew kantora zlewający się z dzwonkami jest słabo słyszalny, więc chyba lepiej zaczynać po.
Jakie jest Państwa zdanie w tej kwestii i jaka praktyka w innych miastach?

Mam pytanie w kwestii rozpoczynania śpiewu Sanctus przez scholę. W Poznaniu na Wzgórzu zaczynamy ten śpiew po wybrzmieniu dzwonków na koniec prefacji. Ostatnio jednak spotkałam się z praktyką i opinią, iż powinno się zaczynać zaraz po skończeniu prefacji, nie zważając na dzwonki (czyli kantor intonuje, kiedy ministrant dzwoni). Argumenty:  „tak nakazuje Graduale Romanum”  oraz „rozpoczynamy dokładnie w momencie, kiedy ksiądz zaczyna odmawiać Sanctus”. Drugi argument zupełnie do mnie nie przemawia, ponieważ nie wszystkie części wykonywane przez scholę rozpoczynają się wraz z analogicznymi modlitwami kapłana (chociażby Introit, Kyrie, Communio). Natomiast w Graduale Romanum znalazłam tylko „Finita Praefatione chorus prosequitur  Sanctus” – nie ma więc wyraźnego nakazu, by rozpoczynać nie zważając na dzwonki. Moim zdaniem śpiew kantora zlewający się z dzwonkami jest słabo słyszalny, więc chyba lepiej zaczynać po.
Jakie jest Państwa zdanie w tej kwestii i jaka praktyka w innych miastach?

Ja wszędzie gdzie do tej pory byłem (Trójmiasto, Olsztyn) - widziałem rozpoczęcie Sanctus natychmiast po prefacji.

Organista decyduje zwykle.

Mszał pisze tylko o dzwonku na końcu prefacji.
Graduale Romanum watykańskie pisze: "Po Prefacyi chór śpiewa dalej Sanctus..."
Graduale Romanum ratyzbońskie: "Finita Praefatione chorus prosequitur Sanctus etc."

No to chyba można poczekać i zacząć po dzwonku? 

No to chyba można poczekać i zacząć po dzwonku?

Rubryki nie rozróżniają, który śpiew należy intonować "statim" czy "sine mora", a z którym można zaczekać. Odpowiedzi szukałbym więc poza rubrykami.

Ja np. nie lubię się przebijać przez konkurencyjne odgłosy. Ze względu na wagę tekstu liturgicznego jest to chyba równie istotne co dykcja.

Ale przecież normalne jest, ze trzeba zagrać kilka dźwięków intonacji dla scholi czy kantora- wtedy dzwonki już kończą zazwyczaj. Poza argumentem p. Bartka, że równoczesne śpiewanie z dzwonkami nie brzmi dobrze, i jest niezrozumiałe, dodać należy, że argument o koniecznej równoczesności śpiewu z modlitwą kapłana jest absurdalny. Przecież śpiew Sanctus trwa o wiele dużej, a przy mszy chóralnej wypełnia czas aż do konsekracji. To o jakiej równoczesności mowa? Tak samo np, Introit i Kyrie- jeśli by je zacząć dopiero gdy kapłan je mówi, musiałby celebrans czekać, niekiedy baaardzo długo. Chyba ktoś nie zrozumiał funkcji śpiewu w starej mszy, i chce robić z niej takiego dziwacznego novusa, gdzie lud musi zawsze z ksiedzem.

Odpowiedziałem ogólnie, ale co do Sanctus, ten śpiew jest silnie związany z Prefacją, która go zapowiada. W "zielone" niedziele nasza schola podkreśla to podwójnie: intonując go w tej samej tonacji, w której kapłan skończył prefację, i to zaraz po jego "dicentes".

Dla mnie też to konkurowanie kantora z dzwonkami stanowi pewien zgrzyt, ale osoba, z którą rozmawiałam (kolega Bartek zapewne się domyśla, o kogo chodzi ) nie jest w tych kwestiach laikiem, więc chciałam się upewnić, czy są jakieś niepodważalne podstawy, aby tak robić. 

W "zielone" niedziele nasza schola podkreśla to podwójnie: intonując go w tej samej tonacji, w której kapłan skończył prefację, i to zaraz po jego "dicentes".

A jak jest w nie-zielone?

Ja np. tego lata usłyszałem, że Agnus Dei powinno się intonować dopiero po przyklęknięciu kapłana.

PS. W nie-zielone też startujemy od razu po prefacji, tyle że nie dopasowujemy tonacji.

Odpowiedziałem ogólnie, ale co do Sanctus, ten śpiew jest silnie związany z Prefacją, która go zapowiada. W "zielone" niedziele nasza schola podkreśla to podwójnie: intonując go w tej samej tonacji, w której kapłan skończył prefację, i to zaraz po jego "dicentes".

Zadaniem Kantora i Scholl kantorow jest kontynuowanie spiewu w tonacji wygodnej dla spiewania. Zwlaszcza, ze ambitus spiewow gregorianskich jest dosc znaczny. Poza tym spiew grgorianski jest (zazwyczaj, bo sa przeciez kompozycje neogregorianskie, bardzo dur-molowe) modalny, nie tonalny, wiec trudno mowic o dopasowaniu tonacji- raczej dopasowaniu diatoniki recytatywu prefacji do modalnosci spiewu, a tu wybor jest juz znacznie wiekszy.

Ja np. nie lubię się przebijać przez konkurencyjne odgłosy. Ze względu na wagę tekstu liturgicznego jest to chyba równie istotne co dykcja.

No ale co w takim razie ze śpiewem Agnus Dei podczas którego ministranci dzwonią i to wiele razy (w sumie 6) gdy kapłan w tym czasie odmawia 3 razy "Domine non sum dignus"?