Pytania liturgiczne błahe i trywialne (KRR)

Zarówno w KRR jak i w NOM opuszcza się ten fragment i nie wspomina się o Kolegium Kardynalskim.

Jeśli chodzi o NOM, to pamiętam że w okresie sedewakancji w 2005 słyszałem zawsze "kolegium kardynalskie" zamiast imienia papieża (z wyjątkiem wspomnianej w poprzednim poście mszy porannej z 3 kwietnia) - czy oznacza to, że celebransi postępowali wtedy nieprawidłowo?

Tak.
Chociaż może celebransowi nie chodziło o to, że kardynałowie zastępują Papieża, ale chciał ich w modlitwie jakoś szczególnie uczcić spośród "wszystkich, którzy wiernie strzegą wiary katolickiej i apostolskiej" (I ME) "całego duchowieństwa" (II ME) "wszystkich biskupów świata" (III ME) itp.

Słuszna, praktyczna uwaga. W sakramentach kierujemy się równoczesnością moralną, nie fizyczną - np. w sakramencie Chrztu polanie wodą i wypowiedzenie formuły chrzcielnej nie muszą wystąpić równocześnie w sensie fizycznym. Wystarczy, że się zazębiają w czasie. Ze względów praktycznych zastosowałbym tu analogię. Czyli: odprawia się Mszę już od początku zakładając, że będzie ona - lub nie - z "una cum".

Też tak sądzę (co do godziny w sensie moralnym), ale zwykle i tak kapłan wie, ile czasu będzie trwać Msza, więc przed jej rozpoczęciem może sobie mniej więcej wyliczyć, czy do godz. 20 zdąży odmówić una cum czy też nie (w zależności od rodzaju Mszy, od tego, czy będzie kazanie). Poza tym w zakrystiach są często zegary wybijające głośno godzinę.

A nie jest czasem tak, że od momentu rozpoczęcia Mszy kapłan nie ma prawa zwracać uwagi na nic poza samą celebracją

Rubryka mówi inaczej:
http://www.liturgia.bydgoszcz.pl/static/rubryki-mszalu-rzymskiego/

Po wypowiedzeniu tych słów nie powinien już zwracać uwagi na innych celebrujących przy jakimkolwiek innym ołtarzu, nawet, jeśli następuje Podniesienie, ale kontynuuje swoją mszę aż do końca.

No właśnie: gdzie w nowym Mszale Rzymskim znajduje się rubryka na okazję sede vacante?

Dyskusja w tym przypadku na poziomie akademickim: jak papież wymieniał siebie w Kanonie przed soborem oraz kogo wymieniał papież będąc poza granicą diecezji rzymskiej?

To akurat proste, stary Ritus Servandus miał odpowiedź na wszystko.

Ja pytam o co innego: skąd księża odprawiający Novus Ordo Missae mają wiedzieć, jak odmawiać Modlitwę Eucharystyczną sede vacante, skoro ani w OWMR, ani w Ordo Missae nie ma już odnośnej regulacji? No chyba, że źle szukam.

Ja pytam o co innego: skąd księża odprawiający Novus Ordo Missae mają wiedzieć, jak odmawiać Modlitwę Eucharystyczną sede vacante, skoro ani w OWMR, ani w Ordo Missae nie ma już odnośnej regulacji? No chyba, że źle szukam.

Dobre pytanie... Podobnie nie ma też wskazówek, co zrobić z wakatem na stolicy biskupiej oraz czy i jak wtedy wspominać biskupa pomocniczego (albo biskupów pomocniczych).
Początkowo w Mszale Pawła VI nie było też instrukcji, kogo trzeba, a kogo można wymieniać w Modlitwie Eucharystycznej i jak wymieniać biskupów koadiutorów i pomocniczych, dopiero w 1972 r. KKB wydała odpowiedni dekret (9 X; AAS 64 (1972) 692-694).

Pisałem już też o tym na barce. Sytuacja chora jak w diecezji tarnowskiej w 2012 roku. Kanclerz Kurii wydał dokument, żeby dodawać "Z naszym biskupem administratorem Wiesławem" na co większość wybuchnęła śmiechem, ale byli i tacy, którzy tak głupkowato wymieniali. Sensu i logiki w tym brak.

Zgodnie ze wspomnianym dekretem KKB wymienia się imię administratora apostolskiego, który jest biskupem (w formule: "naszym Biskupem N."), ale nie dotyczy to administratora diecezjalnego.

A nie jest czasem tak, że od momentu rozpoczęcia Mszy kapłan nie ma prawa zwracać uwagi na nic poza samą celebracją

Rubryka mówi inaczej:
http://www.liturgia.bydgoszcz.pl/static/rubryki-mszalu-rzymskiego/

Po wypowiedzeniu tych słów nie powinien już zwracać uwagi na innych celebrujących przy jakimkolwiek innym ołtarzu, nawet, jeśli następuje Podniesienie, ale kontynuuje swoją mszę aż do końca.

Tak, ale to, że nie zwraca uwagi na inne rzeczy było zapewne oczywiste, natomiast podniesienie przy innym ołtarzu mogłoby jedynie wprowadzać jakąś konsternację i o tym mówi rubryka. Przecież oczywiste jest, że nie powinien zwracać uwagi na kichanie wiernych w kościele, myślę, że podobnie jest z patrzeniem na zegarek, a nawet słuchaniem, ile razy bije zegar w zakrystii. (Wyjątkiem jest bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia, albo groźba profanacji, ale o tym w De Defectibus.)

Swoją drogą, pamiętam jak w niedzielę 3 kwietnia 2005 wielu księży (na NOM) było zdezdorientowanych i nie wiedziało, co powiedzieć.

No właśnie: gdzie w nowym Mszale Rzymskim znajduje się rubryka na okazję sede vacante?

A nie jest czasem tak, że od momentu rozpoczęcia Mszy kapłan nie ma prawa zwracać uwagi na nic poza samą celebracją, w szczególności na zegarek, a zatem nie może wiedzieć, że minęła już godzina 20:00? Czy nie jest tak, że w tej sytuacji decydująca byłaby godzina rozpoczęcia Mszy, a Msza rozpoczęta przed 20:00 powinna zawierać wspomnienie papieża?

Słuszna, praktyczna uwaga. W sakramentach kierujemy się równoczesnością moralną, nie fizyczną - np. w sakramencie Chrztu polanie wodą i wypowiedzenie formuły chrzcielnej nie muszą wystąpić równocześnie w sensie fizycznym. Wystarczy, że się zazębiają w czasie. Ze względów praktycznych zastosowałbym tu analogię. Czyli: odprawia się Mszę już od początku zakładając, że będzie ona - lub nie - z "una cum".

Off topic: Czy równoczesność moralna dotyczy też koncelebry? Czyli, że nie jest tak, że ten, kto szybciej wypowie słowa konsekracji, dokonuje przeistoczenia, ale robią to wszyscy? Chodzi mi o normalną koncelebrę, jak np. podczas święceń czy konsekracji biskupich w KRR.

podniesienie przy innym ołtarzu mogłoby jedynie wprowadzać jakąś konsternację i o tym mówi rubryka.

Myślę, że nie chodzi tu o konsternację: rubryka przestrzega celebransa, żeby z własnej pobożności nie przerywał celebrowanej przez siebie Mszy albo nie przyklękał, gdy w innej, równocześnie odprawianej Mszy następuje Podniesienie; wówczas bowiem zbytnio skupiałby swą uwagę na innych Mszach, a nie na własnej.

Off topic: Czy równoczesność moralna dotyczy też koncelebry? Czyli, że nie jest tak, że ten, kto szybciej wypowie słowa konsekracji, dokonuje przeistoczenia, ale robią to wszyscy? Chodzi mi o normalną koncelebrę, jak np. podczas święceń czy konsekracji biskupich w KRR.

Wydaje mi się, że tak. Ale w kontekście tego, co św. Tomasz z Akwinu pisał o dwóch kapłanach chrzczących równocześnie tę samą osobę, należałoby rozważyć, jaką dokładnie intencję powinni mieć koncelebransi.

Off topic: Czy równoczesność moralna dotyczy też koncelebry? Czyli, że nie jest tak, że ten, kto szybciej wypowie słowa konsekracji, dokonuje przeistoczenia, ale robią to wszyscy? Chodzi mi o normalną koncelebrę, jak np. podczas święceń czy konsekracji biskupich w KRR.

Wydaje mi się, że tak. Ale w kontekście tego, co św. Tomasz z Akwinu pisał o dwóch kapłanach chrzczących równocześnie tę samą osobę, należałoby rozważyć, jaką dokładnie intencję powinni mieć koncelebransi.

A co pisze św. Tomasz?

podniesienie przy innym ołtarzu mogłoby jedynie wprowadzać jakąś konsternację i o tym mówi rubryka.

Myślę, że nie chodzi tu o konsternację: rubryka przestrzega celebransa, żeby z własnej pobożności nie przerywał celebrowanej przez siebie Mszy albo nie przyklękał, gdy w innej, równocześnie odprawianej Mszy następuje Podniesienie; wówczas bowiem zbytnio skupiałby swą uwagę na innych Mszach, a nie na własnej.

W zasadzie to właśnie miałem na myśli. Jest to przypadek, w którym pobożność (niewłaściwie rozumiana) mogłaby popchnąć celebransa do nadużycia, przed czym przestrzega rubryka. Inne sytuacje nie są opisane, bo jest oczywiste, że cokolwiek innego odciąga kapłana od ołtarza, nie jest do pogodzenia z nawet ze skrzywioną pobożnością.

Proszę przeczytać cały artykuł "CZY WIELU MOŻE NARAZ UDZIELAĆ CHRZTU?" (S.T. III, q. 67 a. 6)

http://www.katedra.uksw.edu.pl/suma/suma_indeks.htm

W tym wydawnictwie jest w tomie 27-mym.

O koncelebrze św. Tomasz pisze (III, q. 82 a. 2), że odróżnia się ona od udzielania chrztu, ponieważ dokonuje się w imieniu Chrystusa:

ZAGADNIENIE 82
SŁUGA SAKRAMENTU EUCHARYSTII
Artykuł 2
CZY JEDNĄ I TĘ SAMĄ HOSTIĘ MOGĄ KONSEKROWAĆ LICZNI KAPŁANI?

Na pozór nie, skoro: 1. Władzą kapłana konsekrującego Najświętszy Sakrament nie jest mniejsza od władzy człowieka, który kogoś chrzci; jak wiemy, jednego człowieka nie może chrzcić wielu ludzi. Więc liczni kapłani nie mogą jednocześnie konsekrować jednej  hostii.
2. To, co może uczynić jeden człowiek, nie wymaga współdziałania wielu. Jeżeli więc jeden kapłan może konsekrować hostię, to jak sądzimy, nie potrzeba wielu, bo do sakramentów  Chrystusa   nie   należy wprowadzać tego co zbędne. Więc liczni kapłani nie mogą konsekrować jednej hostii.
3. Jak zauważył Augustyn, sakrament Eucharystii jest „sakramentem jedności". Wielość jest przeciwieństwem jedności, więc konsekrowanie jednej hostii przez wielu kapłanów - jak się zdaje - nie licuje z omawianym sakramentem.
A jednak, zgodnie ze zwyczajem przyjętym przez, niektóre Kościoły, świeżo wyświęceni kapłani celebrują wspólnie z biskupem, który udzielił im święceń,
Wykład: W momencie święceń kapłan - jak wiemy - zostaje włączony do grona tych, którzy w czasie Ostatniej Wieczerzy otrzymali od Pana władzę konsekrowania Eucharystii. Dlatego w niektórych Kościołach przyjął się zwyczaj, że na wzór apostołów biorących udział w Ostatniej Wieczerzy wspólnie z Chrystusem, świeżo wyświęceni kapłani koncelebrują z biskupem. Ta koncelebra nie polega na wielokrotnym konsekrowaniu jednej i tej samej hostii, bo jak mówi Innocenty, intencja wszystkich ma być skierowana ku jednej konsekracji, dokonywanej w danym momencie.
Ad 1. W Piśmie św. nie ma wzmianki, że Chrystus sam chrzcił, kiedy wydawał polecenie apostołom udzielania chrztu. Więc to, co dotyczy chrztu, nie odnosi się do Eucharystii.
Ad 2. Gdyby poszczególny kapłan dokonywał konsekracji swą własną mocą, to zbyteczny byłby współudział w celebrze innych kapłanów, skoro wystarczałby jeden. Ale ponieważ kapłan dokonuje konsekracji wyłącznie w imieniu Chrystusa, a liczni kapłani są „kimś jednym w Chrystusie", to obojętne czy konsekruje sakrament jeden, czy wielu kapłanów, byleby zachowano obrządek Kościoła.
Ad 3. Eucharystia jest sakramentem kościelnej jedności. Jedność ta polega na jedności wielu w Chrystusie.

Czy 2. marca można odprawić wotywę o Niepokalanym Sercu NMP? Jest to pierwsza sobota miesiąca, msza ta ma klasę tak jak feria Wielkiego Postu (czyli III). Natomiast w mszaliku Pallotinum jest napisane, że msze wotywne w Wielkim Poście są zakazane .

Czy 2. marca można odprawić wotywę o Niepokalanym Sercu NMP? Jest to pierwsza sobota miesiąca, msza ta ma klasę tak jak feria Wielkiego Postu (czyli III). Natomiast w mszaliku Pallotinum jest napisane, że msze wotywne w Wielkim Poście są zakazane .

Można odprawić. Może w Mszaliku chodziło o Msze wotywne 4. klasy?