Pytania liturgiczne błahe i trywialne (KRR)

Czy w najbliższą sobotę, podobnie jak jest w nowym kalendarzu, ze względów duszpasterskich można można wziąć wotywę o Matce Bożej?

Czy mszał z 1962 roku pozwala na msze ciche z głośną lekturą Pisma Świętego?

Czy mszał z 1962 roku pozwala na msze ciche z głośną lekturą Pisma Świętego?

O ile wiem, rubryki nakazują czytanie lekcji i ewangelii  intelligibili voce.

Chodzi mi o sytuację, gdy cała msza jest cicha, a czytania lekcji i ewangelii są głośno i w języku narodowym? Wolno czy nie wolno?

Chodzi mi o sytuację, gdy cała msza jest cicha, a czytania lekcji i ewangelii są głośno i w języku narodowym? Wolno czy nie wolno?

Mszał z 1962 nie mówi nic o czytaniu w językach narodowych. Czytanie powinno być po łacinie, a może co najwyżej być powtórzone w języku narodowym, jak niedawno wyjaśniła ED w liście omawianym tu: http://www.nowyruchliturgiczny.pl/2010/02/komisja-ecclesia-dei-odpowiada-na.html

Wydaje się jednak, że takie powtórzone czytanie nie jest formalnie częścią liturgii, ale ma status podobny jak kazanie. Więc chyba można czytać tak głośno jak się chce.

Tak ja to widzę, ale może ktoś bardziej kompetentny jeszcze się wypowie.

Otóż wydana w ubiegłym roku instrukcja Universae Ecclesiae wyjaśnia w jaki sposób odbywać mogą się czytania podczas Mszy świętej (także cichej).

26. Zgodnie z tym, co jest przewidziane przez artykuł 6 motu proprio Summorum Pontificum, czytania w Mszach według mszału z 1962 r. mogą być wykonywane albo wyłącznie po łacinie, albo po łacinie i następnie w języku narodowym, albo, w mszach czytanych, wyłącznie w języku narodowym.

Otóż wydana w ubiegłym roku instrukcja Universae Ecclesiae wyjaśnia w jaki sposób odbywać mogą się czytania podczas Mszy świętej (także cichej).

26. Zgodnie z tym, co jest przewidziane przez artykuł 6 motu proprio Summorum Pontificum, czytania w Mszach według mszału z 1962 r. mogą być wykonywane albo wyłącznie po łacinie, albo po łacinie i następnie w języku narodowym, albo, w mszach czytanych, wyłącznie w języku narodowym.

Czyli jeśli czyta się wyłącznie w języku narodowym, to wtedy stosują się te same rubryki, co do czytania po łacine?

Jeżeli czytania wykonywane są tylko w języku narodowym (co dopuszczalne jest jedynie na Mszy czytanej) to jest to element liturgii, do którego stosują się rubryki odnoszące się do lekcji i Ewangelii. Także ministrant służący do takiej Mszy powinien pamiętać o wykonywaniu odpowiednich skłonów oraz odpowiedzeniu na końcu "Deo gratias"/"Laus Tibi Christe".

Czy jest w sieci dostępny tekst obrzędów Sakramentu Małżeństwa sprzed reformy? Chodzi mi dokładnie o sam tekst przysięgi, najlepiej w języku polskim.

Poda Pan maila na priv, to prześlę

Chodzi mi o sytuację, gdy cała msza jest cicha, a czytania lekcji i ewangelii są głośno i w języku narodowym? Wolno czy nie wolno?

Lekcja i Ewangelia we mszy czytanej i recytowanej muszą być czytane głośno, clara voce. Pojęcia "msza cicha" nie lubię, bo sam nie wiem co to jest za dziwactwo: we mszy cichej więcej partii wypowiada się głośno niż we mszy śpiewanej, która powinna być "głośna" (skoro czytana to cicha). Język tu nie gra roli.

Chodzi mi o sytuację, gdy cała msza jest cicha,

To jest poważne nadużycie.

Potrzebna odpowiedzi co do wymowy łaciny pod linkiem http://chomikuj.pl/seddth/00+-+LEKTORAT+J*c4*98ZYKA+*c5*81ACI*c5*83SKIEGO/Wymowa+i+akcent,1168629124.doc

rubryka 14 ti + samogłoska przykład lectio moim zdaniem wymawia się je jako llekcio a w tabeli jest jako lekjo.
czy jest to poprawnie?

Łacina ma to do siebie, że się różnie czyta/czytało. Więc możliwe, ale nie wiem na pewno. Mów tak jak przyjęto w łacinie kościelnej - lekcjo.

Chodzi mi o sytuację, gdy cała msza jest cicha,

To jest poważne nadużycie.

Panie Michale, mnie chodzi o msze wieczorne o u św. Klemensa w dni powszednie. Jakoś dziwnie ostatnio wyglądają. Sam o. Krzysztof określa je jako ,,ciche z głośną lekturą Pisma Świętego". Nie chodzi mi o krytykę o. Krzysztofa, ale po prostu stawiam pytanie jak się to ma do rubryk mszału 1962. Bo mnie się wydaje, że albo msze są ciche, albo recytowane czy śpiewane. Powiem szczerze, że np. w Przeoracie FSSPX nigdy mszy cichych z głośnymi czytaniami nie widziałem. Więc kieruję to pytanie do znawców liturgii.