Samotnośc tradycjonalisty.

Natomiast odnosząc się do samego problemu, to radziłbym poszukać źródeł niepowodzeń w tradycjonalizowaniu otoczenia także w sobie samych. Bo może braki w cnotach chrześcijańskich należałoby pouzupełniać ...

Otóż to... Sam się często na tym łapie, że nie daję dobrego przykładu swojej rodzinie. A problemem u mnie jest nie tylko "tradycjonalizowanie" otoczenia, ale w ogóle ich antyreligijność. 

Natomiast odnosząc się do samego problemu, to radziłbym poszukać źródeł niepowodzeń w tradycjonalizowaniu otoczenia także w sobie samych. Bo może braki w cnotach chrześcijańskich należałoby pouzupełniać ...

Otóż to... Sam się często na tym łapie, że nie daję dobrego przykładu swojej rodzinie. A problemem u mnie jest nie tylko "tradycjonalizowanie" otoczenia, ale w ogóle ich antyreligijność. 

Przecież nie rozmawiamy tutaj o poszukiwaniu źródeł niepowodzeń w tradycjonalizowniu otoczenia i uzupełnianiu braków w cnotach chrześcijańskich. O co panu Krusejderowi chodzi? Intelligere non possum. 

czemu wykluczył Pan analogiczną korelację jak w słynnym bon mocie Eskimosów o biedzie i głupocie ?

czemuś osamotniony ? bom arogancki
czemuś arogancki ? bom osamotniony

No to trzeba było tak od razu. Teraz wszystko jasne.

Czemu poszukujesz źródeł  niepowodzeń? Bo uzupełniam braki.
Czemu uzupełniasz braki? Bo poszukuję źródeł.

Dobrze?

dziś koniec kampanji wrześniowej, więc 3 dla Św. Spokoja pewnie by Pan dostał. Choć związki przyczynowo skutkowe są tu słabsze.

Samotność to dosyć dobre słowo na określenie tego.Sam się wychowywałem w atmosferze niby że trochę praktyki jest ale de facto antyreligjnej a już szczególnie antykatolickiej.Matka do kościoła ze mną chodziła, ale jej podejście jest mocno sprotestantyzowane, ojciec to mi przed pierwszą komunią mówił, że Boga nie ma , a siostry jak to młode dziewczyny, więc samo to że jestem katolikiem nie mówiąc już o tradycjonalizmie wywołuje pewne zdziwienie 
W dalszej rodzinie również - nienawić do kleru choć może to już wina samego duchowieństwa że toleruje u siebie te niewiele czarnych owiec.
Jednakże jak sam będę zakładał rodzinę będzie ona z pewnością tradycyjna

Jednakże jak sam będę zakładał rodzinę będzie ona z pewnością tradycyjna

No to "Impossible Mission" przed Panem ale pewnie dlatego się uda.

Jednakże jak sam będę zakładał rodzinę będzie ona z pewnością tradycyjna

No to "Impossible Mission" przed Panem ale pewnie dlatego się uda.

Głową rodziny będę i żadne pierdoły o równouoprawnieniu mnie nie ruszają   
Tego dziś brakuje - odpowiedzialnego mężczyzny, który nie będzie sobie robił jaj a poprostu weżmie wszystko na siebie
Swoją drogą jak się zmienił ten nasz świat...
Dziś już  nie całuje się kobiet w rękę, nie kłania się na ulicy a gdyby chociaż ubierały się one tak by wymusić szacunek...
Sama dzisiejsza kultura, moda wszystko utrudnia.

Mam do dyskusji takie kwestje:

1. czemu teza o równouprawnieniu jest dla pierdół ?

2. co to znaczy odpowiedzialny mężczyzna ?

3. czem jest szacunek dla kobiety ?

4. jakie jest znaczenie gestów takich jak pocałunek w rękę, przepuszczenie kobiety w drzwiach ?

Tak na marginesie, to ja myślę, że ci w naszych rodzinach, którzy wierzą w końcu znajdą drogę. Posoborowi księża ułatwiają zadanie. Ostatnio byłem na Mszy (NOM) w Kalwarii Zebrzydowskiej gdzie było kazanie tak ekumeniackie, że aż się ludzie dziwnie uśmiechali kiedy po kazaniu padło "Wyznajmy naszą wiarę" - bo logiczną konsekwencją kazania byłoby odpowiedzieć "ale właściwie po co?!". Takie rzeczy dają ludziom do myślenia. Zatrute owoce leczą.

ad.1
Mam tu na myśli nie równouprawnienie w sensie politycznem , ale koncepcje "kobiet wyzwolonych" szerzących się masowo tak od lat 60 XXw. i ogólny charakter wewnętrzny rodziny. Myślę jednak że w rodzinie każdy ma do pełnienia pewne szczególne funkcje wynikające z samej racji jego miejca w tej podstawowej komórce społecznej
ad.2
Odpowiedzialny mężczyzna to ktoś kto zdaje sobie sprawę z konsekwencji swojech czynów. Po prostu jest dojrzały psychicznie i wie co jest jego zadaniem - utrzymanie, szczęśliwa rodzina dbałość o jej duchowy charakter. Przecież rodzina to konkretne powołanie mające i tak w ostateczności prowadzić do Boga. Nie że sobie facet odpuści w pewnem momencie "dalej nie dam rady" i się upije
ad.3
Proszę mnie źle nie zrozumieć -chyba niepotrzebnie użyłem słowa "równouprawnienie"
Oczywiście szacunek to traktowanie kobiety jako kogoś równego sobie - tego przecież nie podważam
ad.4
Gesty takie w naszej kulturze są wyrazem szacunku i czystą uprzejmością - mężczyzna powinien się tak zachowywać bo tak się przyjeło. Gdyby mnie rówieścica wyprzedziła i specjalnie otworzyła dla mnie drzwi by mnie przepuścić czułbym się trochę zażenowany jak i chyba każdy facet

Wcale nie zamierzałem Pana atakować

moim młotem na "równouprawnienie" jest ... Adam Smith i jego słynny przykład wskazujący, że dzięki specjalizacji pracowników manufaktury mogą oni wytworzyć znacznie więcej gwoździ niż gdyby kazdy z nich wykonywał każdą z czynności, jedną po drugiej. Tak samo jest w rodzinie, po to jest specjalizacja w wypełnianiu obowiązków. Przesądem jest twierdzenie przeciwne.

Natomiast byłbym przeciwny tezie, że mężczyzna ma decydować w każdej kluczowej sprawie, bo może być do tego mniej kompetentny. Może w ogóle nie mieć predyspozycji do podejmowania decyzyj. Wtenczas powinien się ożenić z kobietą, która ma tę umiejętność Dwie pierdoły razem to dopiero tragedja !

Byle nie uchylał się od odpowiedzialności tam, gdzie powinien się nią wykazać.

Ma Pan oczywiście rację, że gest powinien odzwierciedlać faktyczne odczucia, a nie być tylko pustym konwenansem. Arcybiskup Lefebvre napisał gdzieś, że kto ma więcej praw, ten ma też więcej obowiązków i nie można tej relacji rozdzielać, dając prawa bez obowiązków.