Koszmarki architektury "ducha Soboru"

Odnośnie szyb i ich czystości - huta szkła Pilkington wymyśliła szyby samomyjące - właśnie przeznaczone na powieszchnie duze i trudno dostępne. Powleczone są specjalną powłoką na której osadzajacy siebrud jest rozbijany przez promienie słoneczne i spłukiwany wodą deszczową.

Odnośnie szyb i ich czystości - huta szkła Pilkington wymyśliła szyby samomyjące - właśnie przeznaczone na powieszchnie duze i trudno dostępne. Powleczone są specjalną powłoką na której osadzajacy siebrud jest rozbijany przez promienie słoneczne i spłukiwany wodą deszczową.

Słyszałem o takich szybach - jak się sprawdzają czas pokaże.

A wyrwa w krzyżu co ma oznaczać?
W tej realizacji pojawia się chyba problem czystości szyb.
W sztuce sakralnej należy unikać dziwaczności.
We współczesnej sztuce brakuje miękkich linii.

cytat Zygmunt.
wyrwa - aureola
problem czystości szyb zostałby rozwiązany przez delikatną fakturę cracle, zmiękczyła by ona widok drzew... tu ma Pan rację, szyby jak w szklarni...Chrystus w oranżerii
Zgadzam się również z zarzutem braku miękkich linii.
Ale w sumie ciekawa dobra praca.

W Warsiawie (jeśli dobrze pamiętam) z mostu Grota widać krzyż podziurawiony na kształt Chrystusa. Jakoś trudno uniknąć skojarzenia z tą wyrwą. To jest podobny "zabieg artystyczny".

Gwoli ścisłości - świetlisty otok wokół głowy to jest halo lub nimb.

Aureola to coś takiego:
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Mexico.NstraSraGpe.Repro.jpg

Kościół św. Bernarda w Sopocie.
Jestem ciekaw Waszych opinii, chociaż z góry raczej zakładam, że będą na nie.

O, a mnie się podoba 
Krytykom chciałabym zwrócić uwagę na niewątpliwe plusy:
- piękna i nie zniekształcona figura Chrystusa;

Dłonie za duże w stosunku do twarzy. Po umiejętności przedstawienia dłoni najłatwiej szybko rozeznać możliwości artysty - to bardzo trudny element.
Rzeźba w partii perizonium robi wrażenie destruktu.
Tradycyjnie raczej przedstawiano prawą stopę na lewej (ma to swoją symbolikę).

Na przeszklenie można spojrzeć jako na próbę rozwiązania problemu artystycznego. Mogła być beznadziejna ściana z cegły przemysłowej: źle - zrezygnowano. Mogła być beznadziejna biała ściana: źle - zrezygnowano. Można było ją na jakiś inny kolor pomalować: w praktyce również by to wyglądało beznadziejnie - zrezygnowano. Można było dać jakieś beznadziejne malowidła: źle - zrezygnowano. To może mozaikę:  wiadomo jaki będzie efekt. Więc co zrobić? Zlikwidować ścianę - dać przeszklenie. To oczywiście postmoderna.

A oto kolejne zdjecia "posoborowego ducha"

Kościół parafialny - Foligno, Umbria, Włochy. Arch. Massimiliano i Doriana Fuksas

Normalnie sala gimnastyczna z porozstawianymi kozłami.

Z zewnątrz wygląda jak poniemiecki magazyn- bunkier w którym mam treningi

Schizofreniczny budynek, trochę jak szpital z filmu "Śpiączka" ("Coma" wg Robina Cook'a). Robi wrażenie. 

To wcale nie schizofernia, to szlachetna prostota!! 

Panie Waldemarze! To nie jest żadna prowokacja!! Prosze zobaczyc moje wcześniejsze posty w tym wątku.

To nie jest kościół w budowie. To jest ukończony budynek. Podobnie jak wiele jemu podobnych - rzekomo katolickich kościołów - nie ma krzyza a wyposażenie przypomina - jak ktoś trafnie ujał - salę gimnastyczną.

Niestety takie oto są realia "współczesnej" architektury sakralnej.

Ech, miejsce przewodniczenia wyglada jak ubikacja, w ogole to w calosci wyglada jak jakas hala w lazni...

I kolejna realizacja - tym razem Hiszpania, Madryt, kościół p.w. Św. Moniki, arch. Vincens + Ramos

Kościół p.w. Św. Gabriela - oo. Pasjonistów w Toronto. Arch. Biuro Larkin architects ltd.