Ad. Missale Caecutientium. Ma Pan rację - jest to Mszał używany przez kapłanów niedowidzących lub niewidomych, którzy uzyskali od Stolicy Apostolskiej indult. Tenże indult zezwalał im na odprawianie w ciągu roku Mszy posługując się tylko dwoma formularzami: requiem i wotywy o NMP. Wyglądało to tak, że kapłan w dni, które dopuszczały requiem odprawiał właśnie Mszę żałobną, a w pozostałe odprawiał wotywę o NMP. Dlaczego akurat te formularze? Po prostu były najczęściej używane i nawet widzący bardzo dobrze księża znali całe formularze na pamięć. Oczywiście Ci którzy mieli lepszą pamięć odprawiali inne wotywy itd, ale to minimum to te właśnie dwa formularze + oczywiście części stałe.
Ad. Stola latior i planeta plicata.
Wyglądało to tak, że w kościołach katedralnych, kolegiackich, opackich w okresach pokutnych (poza wigiliami świąt świętych) czyli w czasie Mszy w Adwencie i Wielkim Poście (poza niedzielami Laetare i Gaudete), wigilię Bożego Narodzenia, w Suche Dni, a także przy poświęceniu gromnic w święto Oczyszczenia NMP, przy błogosławieniu popiołu w środę popielcową, święceniu palm i procesji w niedzielę palmową diakon i subdiakon zakładali na siebie ornaty kapłańskie zwinięte z przodu, gdyż planeta plicata, to ornat złożony, a nie "krótki", gdy zaś wykonywali swoje funkcje, to zdejmowali ornaty, zwijali je i przewieszali sobie przez ramię
Ponieważ jednak ornaty stawały się coraz sztywniejsze nie można już było ich tak zwijać i zamiast tego lewici zdejmowali ornaty zostając w stule szerokiej - stola latior. Nazwa wzięła się tylko stąd, że ona przypomina zwykłą stułę, jednak po pierwsze nie ma na niej krzyżyków (a nawet zabronione jest umieszczanie ich) po drugie diakon zakłada ją na swoją zwykłą stułę z krzyżykami - ona po prostu ma wyobrażać zwinięty ornat. Diakon zdejmuje ornat na czas śpiewania Ewangelii i posługiwania potem przy ołtarzu (aż do komunii włącznie) a subdiakon na czas śpiewania Epistoły.
Pierwotnie istniał przepisy zakazujący używania ornatów złożonych w zwykłych kościołach parafialnych, jednak został on uchylony. W mniejszych kościołach jeśli były ornaty złożone to można było ich używać jednak jeśli ich nie było to po prostu obaj mieli na sobie humerały, alby, paski i manipularze, a do tego diakon nosił stułę - nie nosili jednak dalmatyk.
Ornaty złożone nie zostały zniesione przez Piusa XII, a przez Jana XXIII. Pius XII jedynie zniósł ich używanie w Wielki Piątek przy okazji reformy Wielkiego Tygodnia.
Ornat jest symbolem jarzma i ciężaru, a więc noszenie go przez lewitów jest wyrazem partycypowania w dźwiganiu tego jarzma. Dalmatyka i tunicella to indumenta laetitiae. Dodam jeszcze, że noszenie ornatów tylko przez kapłanów to pomysł bardzo późny. Pierwotnie ornaty były noszone przez wielu posługujących nawet akolitów.