Zdjęcia z Mszy w Klasycznym Rycie Rzymskim

Pro memoria
Stefan Kardynał Wyszyński


ISBN 987-837031-590-0, 987-83-88202-38-4
Format: 165x235 mm
Ilość stron: 736

koedycja: Soli Deo - Apostolicum
---------------------------------------------
Ponura i tragiczna była era stalinowska w dziejach narodu polskiego. Notatki Prymasa Tysiąclecia są świadectwem, że mimo prześladowań i przemocy, mimo gwałtów i niesprawiedliwości, pozostał on sobą. Nie ugiął się, nie załamał. Był człowiekiem, który „postawił wszystko na Maryję" i stał się pewnym przewodnikiem prowadzącym Kościół i naród polski drogą wierności Bogu, Krzyżowi i Ewangelii Chrystusowej. Kiedy kardynał Wyszyński, pod koniec życia, przeczytał Pro memoria z okresu 1952-1953, powiedział: Nie wiem, jak to wszystko można było wytrzymać.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
RECENZJE:
M. Kosiec OP, KAI
W Warszawie zaprezentowanoa notatki Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego z okresu poprzedzającego jego
aresztowanie. Książka nosi tytuł „Pro memoria. Zapiski z lat 1948-1949 i 1952-1953”.
„Te zapiski są w jakieś mierze dopełnieniem zapisków więziennych" - uważa ks. Andrzej Gałka z Papieskiego Wydziału
Teologicznego w Warszawie. W zapiskach więziennych Prymas z konieczności musiał być człowiekiem mocnym,
zdecydowanym, momentami surowym, trochę oceniającym. Natomiast tu jawi się jako ojciec narodu, ojciec Kościoła. "Kiedy
kard. Wyszyński opisuje swoje wizytacje w małych wiejskich parafiach pisze to tak, jakby w tym momencie nic ważniejszego
dla niego nie istniało na świecie” – powiedział ks. Gałka.
Książkę „Pro memoria...” wydały wspólnie Wydawnictwo Apostolicum i Wydawnictwo im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego
Soli Deo.

http://www.apostolicum.pl/shop/?p=2&id_product=412

Pro memoria
Stefan Kardynał Wyszyński


ISBN 987-837031-590-0, 987-83-88202-38-4
Format: 165x235 mm
Ilość stron: 736

koedycja: Soli Deo - Apostolicum
---------------------------------------------
Ponura i tragiczna była era stalinowska w dziejach narodu polskiego. Notatki Prymasa Tysiąclecia są świadectwem, że mimo prześladowań i przemocy, mimo gwałtów i niesprawiedliwości, pozostał on sobą. Nie ugiął się, nie załamał. Był człowiekiem, który „postawił wszystko na Maryję" i stał się pewnym przewodnikiem prowadzącym Kościół i naród polski drogą wierności Bogu, Krzyżowi i Ewangelii Chrystusowej. Kiedy kardynał Wyszyński, pod koniec życia, przeczytał Pro memoria z okresu 1952-1953, powiedział: Nie wiem, jak to wszystko można było wytrzymać.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
RECENZJE:
M. Kosiec OP, KAI
W Warszawie zaprezentowanoa notatki Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego z okresu poprzedzającego jego
aresztowanie. Książka nosi tytuł „Pro memoria. Zapiski z lat 1948-1949 i 1952-1953”.
„Te zapiski są w jakieś mierze dopełnieniem zapisków więziennych" - uważa ks. Andrzej Gałka z Papieskiego Wydziału
Teologicznego w Warszawie. W zapiskach więziennych Prymas z konieczności musiał być człowiekiem mocnym,
zdecydowanym, momentami surowym, trochę oceniającym. Natomiast tu jawi się jako ojciec narodu, ojciec Kościoła. "Kiedy
kard. Wyszyński opisuje swoje wizytacje w małych wiejskich parafiach pisze to tak, jakby w tym momencie nic ważniejszego
dla niego nie istniało na świecie” – powiedział ks. Gałka.
Książkę „Pro memoria...” wydały wspólnie Wydawnictwo Apostolicum i Wydawnictwo im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego
Soli Deo.

http://www.apostolicum.pl/shop/?p=2&id_product=412

Prawda, jest to wydanie. Tylko, że to bardzo skromny wybór.

Mnie i tak by bardziej interesowały lata 1962-73...

A może właśnie z tego samego powodu, dla którego one Pana interesują, nie są one wydawane?

W Bazylice
Przez prawie trzydzieści lat, które minęły do odejścia św. Josemarii do Nieba, był on wiele razy modlić w Bazylice św. Piotra. Nie zawsze szedł tak samo przez Bazylikę, choć miał zwyczaj zatrzymywać się w niektórych stałych miejscach. Tak jak zawsze, gdy wchodził do jakiegokolwiek kościoła, po pierwsze kierował się do Kaplicy Najświętszego Sakramentu, by wyrazić uwielbienie Panu i odmówić tam Komunię duchową. Kaplica ta znajduje się w prawej nawie Bazyliki, w połowie drogi między wejściem a ołtarzem Konfesji. Najświętszy Sakrament jest przechowywany w monumentalnym tabernakulum zaprojektowanym przez Berniniego, z dwoma rzeźbami aniołów po obu stronach, którzy adorują Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Jest też drugie tabernakulum w Kaplicy, którą Jan XXIII poświęcił św. Józefowi w 1963 roku. Kaplica ta znajduje się w lewej części transeptu Bazyliki. Czasem szedł też modlić się przy obrazie św. Patriarchy, przedstawionego jako młody mężczyzna z Dzieciątkiem na rękach.
Dalej, nie mogło zabraknąć pozdrowienia Matki Bożej: Zwykle czynił je przy obrazie Madonna del Soccorso. Jej kaplica znajduje się w nawie prawej, tuż za Kaplicą Najświętszego Sakramentu. Nazwa ta pochodzi od obrazu Najświętszej Maryi Panny, namalowanego w XI wieku, który znajdował się już w starożytnej Bazylice watykańskiej.

http://www.pl.josemariaescriva.info/artykul/bazylika-23347w-piotra

W Bazylice
Przez prawie trzydzieści lat, które minęły do odejścia św. Josemarii do Nieba, był on wiele razy modlić w Bazylice św. Piotra. Nie zawsze szedł tak samo przez Bazylikę, choć miał zwyczaj zatrzymywać się w niektórych stałych miejscach. Tak jak zawsze, gdy wchodził do jakiegokolwiek kościoła, po pierwsze kierował się do Kaplicy Najświętszego Sakramentu, by wyrazić uwielbienie Panu i odmówić tam Komunię duchową. Kaplica ta znajduje się w prawej nawie Bazyliki, w połowie drogi między wejściem a ołtarzem Konfesji. Najświętszy Sakrament jest przechowywany w monumentalnym tabernakulum zaprojektowanym przez Berniniego, z dwoma rzeźbami aniołów po obu stronach, którzy adorują Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Jest też drugie tabernakulum w Kaplicy, którą Jan XXIII poświęcił św. Józefowi w 1963 roku. Kaplica ta znajduje się w lewej części transeptu Bazyliki. Czasem szedł też modlić się przy obrazie św. Patriarchy, przedstawionego jako młody mężczyzna z Dzieciątkiem na rękach.
Dalej, nie mogło zabraknąć pozdrowienia Matki Bożej: Zwykle czynił je przy obrazie Madonna del Soccorso. Jej kaplica znajduje się w nawie prawej, tuż za Kaplicą Najświętszego Sakramentu. Nazwa ta pochodzi od obrazu Najświętszej Maryi Panny, namalowanego w XI wieku, który znajdował się już w starożytnej Bazylice watykańskiej.

http://www.pl.josemariaescriva.info/artykul/bazylika-23347w-piotra

No ale to niczego nie dowodzi.

Czy sugeruje Pan, że św.Josemaria w okresie, o którym wspomina ten tekst, modlił się przed pustym tabernakulum w Kaplicy Najświętszego Sakramentu a fragment " Najświętszy Sakrament jest przechowywany w monumentalnym tabernakulum zaprojektowanym przez Berniniego, z dwoma rzeźbami aniołów po obu stronach, którzy adorują Jezusa w Najświętszym Sakramencie." jest bez znaczenia i o niczym nie świadczy?

Czy sugeruje Pan, że św.Josemaria w okresie, o którym wspomina ten tekst, modlił się przed pustym tabernakulum w Kaplicy Najświętszego Sakramentu a fragment " Najświętszy Sakrament jest przechowywany w monumentalnym tabernakulum zaprojektowanym przez Berniniego, z dwoma rzeźbami aniołów po obu stronach, którzy adorują Jezusa w Najświętszym Sakramencie." jest bez znaczenia i o niczym nie świadczy?

Myślę, że autorowi nawet do głowy nie przyszło, że w może tam nie być Najświętszego Sakramentu.

Już śpieszę w wyjaśnieniem, zarówno kol. Martinusowi jak i kol. Antiquusowi.

kol. Martinusowi ?
A czy taka sytuacja była normą od początku istnienia bazyliki sw. Piotra? Jeżeli tak, to dziwnym wydaje się budowanie tabernakulum, skoro miałoby służyć jedynie kilka razy w roku - to wystarczyłoby jakąś podstawkę tylko zrobić.

Msza św. Pontyfikalna w Seminarium FSSPX w Econe 2009 :

Już śpieszę w wyjaśnieniem, zarówno kol. Martinusowi jak i kol. Antiquusowi.

kol. Martinusowi ?
A czy taka sytuacja była normą od początku istnienia bazyliki sw. Piotra? Jeżeli tak, to dziwnym wydaje się budowanie tabernakulum, skoro miałoby służyć jedynie kilka razy w roku - to wystarczyłoby jakąś podstawkę tylko zrobić.

A ołtarzy bocznych z tabernakulami, które nigdy nie było używane to mało jest w naszych kościołach?

Już śpieszę w wyjaśnieniem, zarówno kol. Martinusowi jak i kol. Antiquusowi.

kol. Martinusowi ?
A czy taka sytuacja była normą od początku istnienia bazyliki sw. Piotra? Jeżeli tak, to dziwnym wydaje się budowanie tabernakulum, skoro miałoby służyć jedynie kilka razy w roku - to wystarczyłoby jakąś podstawkę tylko zrobić.

A ołtarzy bocznych z tabernakulami, które nigdy nie było używane to mało jest w naszych kościołach?

BTW, czy mozna poznac, ze oltarz boczy bylkiedys uzywany? Niektore sa tak waskie, ze nie zmiescilby sie mszal.

Msza św. Pontyfikalna w Seminarium FSSPX w Econe 2009 :

A co to za Msza była?
Czarne szaty sugerują Requiem, a leżenie krzyżem jak na święceniach.
 

Już śpieszę w wyjaśnieniem, zarówno kol. Martinusowi jak i kol. Antiquusowi.

kol. Martinusowi ?
A czy taka sytuacja była normą od początku istnienia bazyliki sw. Piotra? Jeżeli tak, to dziwnym wydaje się budowanie tabernakulum, skoro miałoby służyć jedynie kilka razy w roku - to wystarczyłoby jakąś podstawkę tylko zrobić.

A ołtarzy bocznych z tabernakulami, które nigdy nie było używane to mało jest w naszych kościołach?

W moim żadnego nie ma ;P Abstrahując już od tego czy to sensowne czy nie, to ponawiam pytanie: od kiedy była taka praktyka w bazylice św. Piotra?

Msza św. Pontyfikalna w Seminarium FSSPX w Econe 2009 :

A co to za Msza była?
Czarne szaty sugerują Requiem, a leżenie krzyżem jak na święceniach.
 

Szaty są raczej ciemnoczerwone albo fioletowe.