Przyszłość Kościoła - liturgia

Amerykański portal i czasopismo "First Things" zamieściło niedawno bardzo ciekawy artykuł. Są to wypowiedzi pięciu teologów katolickich, których poproszono, aby "zastanowili się nad wyzwaniami stojącymi przed Kościołem katolickim w pierwszych dekadach XXI wieku i wytyczyli drogę na przyszłość."

Jednym z tych pięciu teologow jest Jarosław Kupczak OP  z  Krakowa. Wypowiada się w temacie najbardziej nas dotyczącym, czyli o liturgii. Linki poniżej, trzeba przewinąc do dołu, bo jego wypowiedź jest ostatnia:
Oryginal angielski
tłumaczenie na polski googla

Jego propozycja rozwiązania "dylematu" niegasnącej popularności starego rytu jest  dość oryginalna  . Otóż uważa on, że tradycjonalistów, zwłaszcza młodych, trzeba przede wszystkim dokształcić. Pisze:
"Po pierwsze, istnieje potrzeba katechezy na temat Soboru Watykańskiego II, któremu szczególnie wśród młodych i zaangażowanych katolików grozi ryzyko, że stanie się „czarną legendą” współczesnej historii Kościoła. W tej katechezie należy wyjaśnić główne osiągnięcia i nadzieje ostatniego soboru w obszarach najbardziej dyskutowanych: eklezjologii, wolności religijnej, wolności sumienia oraz dialogu ekumenicznego i religijnego."

Drugą rzeczą proponowaną przez o. Kupczaka jest "solidna katecheza na temat teologii Eucharystii", a trzecią zadbanie  " o jakość celebracji Mszy św." Jak się już to wszystko zrobi, to konflikt o liturgię  (novus vs. vetus) stanie się drugorzędny, bo "każdy z rytów można zbanalizować i uczynić powierzchownym, A każdy z nich można celebrować w sposób służący sakramentalnemu i przemieniającemu spotkaniu z Bogiem."

Ci polscy intelektualiści nieważne czy z christianitas czy z więzi bardzo się starają tak powiedzieć, żeby dużo powiedzieć i nic nie powiedzieć.

Problem jest taki, panie Kupczaku, że młodzi tradycjonaliści wiedzą więcej o SW2 niż ci współcześni teologowie, którzy mieliby ich niby dokształcać.
Co więcej, umieją tę wiedzę zestawić z 2 tysiącami lat Kościoła, z jego Magisterium i Tradycją. I zadają takie pytania, na które "nauczający" nie są w stanie odpowiedzieć inaczej jak tylko bełkotem nowomowy bez treści.

Podstawowa wiedza:

Bulla Quo primum tempore, wydana przez św. Piusa V w 1570 roku, stanowi ważny dokument w historii liturgii katolickiej. Bulla Quo primum tempore została wydana 14 lipca 1570 roku. W tym dokumencie papież ustanowił wieczny kanon Mszy św. (czyli stałą część Mszy) oraz określił, jakie modlitwy i rytuały powinny być używane podczas celebracji Eucharystii. Bulla Quo primum tempore nakazywała, aby Msza św. była celebrowana zgodnie z ustalonymi rytuałami i modlitwami. Papież zabronił używania innych formuł niż te zawarte w Mszałach wydanych przez Kościół Rzymski.

Zmianę mszału wprowadzono po Soborze Watykańskim II. Nie wiem jak to nazwać. Odstępstwem od wytycznych Piusa V. Prawda jest niewygodna i najlepiej aby o tym zapomniano. 

Oh sheeet here we go again...

W zalinkowanym tekście jedną z ciekawszych jest wypowiedź Edwarda Fesera p.t. "Magisterium".  Wg niego są trzy szkodliwe tendencje we współczesnym Kościele, które powinny zostać stanowczo odrzucone:

1) zaniedbanie filozofii i teologii scholastycznej, z jej naciskiem na jasne i logiczne rozumowanie, przekładające się na intelektulny rygor niegdyś obecny w dokumentach Magisterium.

2) legalistyczny minimalizm doktrynalny, który zakłada, że tak długo, jak ktoś unika jawnego zaprzeczania jakiemuś niepopularnemu nauczaniu (np. dot. antykoncepcji, wiecznego potępienia lub potrzeby nawrócenia) , to spełnia swój obowiązek, nawet jeśli to nauczanie jest ignorowane i tym samym staje się martwą literą.

3) kult jednostki, który otacza papiestwo, dając fałszywe wrażenie, że katolicyzm jest dokładnie tym, za co uważa go obecny papież.

Trudno sie z tym nie zgodzić. Odrzucenie tych trzech tendencji musiałoby jendak przyjść z góry, na co się nie zanosi.

Podsumowując wielebny Kupczak OP jest zdania że odpowiedzią na krytykę soboru jest zwielokrotnienie pro-soborowej propagandy wśród stale kurczących się szeregów katolickiej dziatwy oraz odprawianie NOMu w nieco bardziej pompatyczny sposób i oczywiście JPII na dokładkę. Myślę że ta "genialna" opinia wyraża pogląd większości współczesnego kleru (przynajmniej w Polsce).

Scholastycznej jest przebrzmiały. Zaczął się w Syrii w wieku 6, potem we Francji w wieku 13 explodował, w 14 wieku był już w zmierzchu. Nie można korzystać z archaicznych metod poznawczym i oczekiwać że będzie się branym na poważnie. Tak zwany neotomizm wyrósł wyłącznie na autorytecie papieskim, bo naukowo to jest sto lat za Murzynami.

Arystoteles et consortes są dobrzy jak się ma dwanaście lat! Nastolatkowi warto podać do ręki taki skrótowiec filozoficzny jak Świat Zofii a potem zapoznać z metodą naukową.

Są wśród tradycjonalistów ludzie którzy bazując na systemie opisu świata sprzed dwudziestu czterech wieków budują swoje oczekiwania wobec rzeczywistości i potem są bardzo zdziwieni, że ich wizję do tej rzeczywistości nie przystają.

Co do intelektualnego rygoru to nie ma komu tego robić - w znacznej części księża wyłącznie księżują, nie mają pojęcia o naukach więc intelektualnie to znają się na dziejach Europy łacińskiej i historii ruchów nacjonalistycznych. Czyli powtarzają propagandę swoich poprzedników na urzędzie, bez jakichkolwiek narzędzi naukowych i krztyny krytycyzmu.

Nie sposób się zgodzić aby cokolwiek w łacińskim kościele miało charakter minimalizmu legalistycznego. Wprost przeciwnie.

Z kultem jednostki całkowita słuszność, od stu pięćdziesięciu lat cały lud boży jest w niewoli totalitarnej papolatrii.

No ale żeby z tego wyleczyć to takie Franciszki muszą jeszcze pograsować, aż ostatni klerykał papolatra przejrzy na oczy.

Arystoteles et consortes są dobrzy jak się ma dwanaście lat! Nastolatkowi warto podać do ręki taki skrótowiec filozoficzny jak Świat Zofii a potem zapoznać z metodą naukową.

Gratuluję optymizmu. Ośmielę się tylko dodać, że zapoznanie dwunastolatka z "metodą naukową" zajmie bardzo długo. Mnie zajęło ćwierć wieku i myślę, że jestem już całkowicie zapoznany.  Poznałem metody zdobywania grantów, sposób recenzowania publikacji naukowych, poziom korupcji w środowiskach naukowych, akadmickie sieci intryg, metody "podbarwiania" wyników eksperymentów, służalczość wobec korporacyjnych sponsorów, fanatyczny dogmatyzm, sposoby zastraszania przeciwników itp. itd.

Kiedy mi więc ktoś mówi o "metodzie naukowej" jako panaceum na bolączki świata to mogę się tylko roześmiać.  A już zupełnie nie rozumiem co ma "metoda naukowa" do problemów Kościoła.

Co do tomizmu: naukę można skutecznie uprawiać nie odrzucając tego, co użyteczne w filozofii scholastycznej. Np. Pierre Duhem był gorącym zwolennikiem scholastyki i tomizmu, choć jego filozofia nauki była odmienna od tomistów.

Nie sposób się zgodzić aby cokolwiek w łacińskim kościele miało charakter minimalizmu legalistycznego. Wprost przeciwnie.

No to jest zaiste  ciekawy pogląd. Można prosić o rozwinięcie? Ktore z dziesięciorga przykazań obecny Kościół "głownego nurtu" traktuje maksymalistycznie? Którą z doktryn traktuje maksymalistycznie  w sensie zdefiniowanym w cytacie z artykułu Fesera?