Bijcie w dzwony (motu proprio "Traditionis Custodes")

F1 jest gorliwym realizatorem linii Pawła VI, jest kwintesencją posoborowia.

To fakt. Trudno jednak o Pawle VI powiedzieć, żeby nienawidził nas i Mszy Wszechczasów. Miał swoją "idde fixe" zbliżenia przez liturgię z protestantami. Jego przyjaciel Jean Guitton pisał o tym otwarcie.
Swego czasu na początku tego pontyfikatu podał Pan namiar na artykuł Księdza Karola, który teraz jest chyba jeszcze bardzie aktualny, pozwalam sobie go przypomnieć:

https://www.piusx.org.pl/zawsze_wierni/artykul/1817

Dobry artykuł i chyba dobrze byłoby sobie go od czasu do czasu przypominać. Dzisiaj przeleciała mi myśl, że może lekko trąci ultramontanizmem, ale chyba nie. Natomiast pisząc o F1 jako kwintesencji posoborowia nie miałem na myśli tego, że papieże posoborowi są we wszystkim jednakowi. Różnią się, to jasne. Jeden nie zrobił by tego co robi drugi, różnią się charakterami, jeden łagodny dyplomata, drugi o mentalności wandala. Kwintesencja posoborowia oznacza, że jedną z fundamentalnych jego zasad jest aggiornamento, czyli kult tzw. nowych czasów. "Nowe czasy" J23, albo "nowe czasy" JP2 już są dzisiaj przestarzałe, a skoro zasadą jest udzisiejszanie, to F1, mając swoje "nowe czasy", stosuje swoje aggiornamento. I tak plasterek po plasterku posoborowie posuwa się naprzód.
A co do Pawła VI i jego stosunku do Mszy? Miał intencję ją wyciąć i całkowicie zastąpić novusem. Czy można to nazwać nienawiścią do Mszy? Pewnie nie. Kiedyś wymyśliłem sobie taki prywatny ranking papieży posoborowych jako szkodników i Paweł VI zajmuje w tym rankingu bezapelacyjnie pierwsze miejsce. F1 co najwyżej drugi.

W rankingu nie można pominąć roli J_XXIII --- tego, który świadomie puścił Sobór na żywioł.

A w tej chwili aktualna lektura to:
https://pch24.pl/biskup-athanasius-schneider-motu-proprio-wyraza-ducha-osadu-i-niecheci/

W rankingu nie można pominąć roli J_XXIII --- tego, który świadomie puścił Sobór na żywioł.

A w tej chwili aktualna lektura to:
https://pch24.pl/biskup-athanasius-schneider-motu-proprio-wyraza-ducha-osadu-i-niecheci/

Przypominam tylko niepisaną zasadę wg której cyfry papieży niekoszernych piszemy arabsko a nie rzymsko.
Mamy tedy : J23, P6, JP2 czy w końcu F1. L

W rankingu nie można pominąć roli J_XXIII --- tego, który świadomie puścił Sobór na żywioł.

A w tej chwili aktualna lektura to:
https://pch24.pl/biskup-athanasius-schneider-motu-proprio-wyraza-ducha-osadu-i-niecheci/

Oczywiście. J23 to papież posoborowy trochę na podobnej zasadzie jak to, że Cezar jest umieszczany w poczcie cesarzy rzymskich. Ale na przykład w podkategorii "niszczenie majestatu papiestwa" abdykacji, moim zdaniem, nie przebiją wszystkie tiary, sedia gestatoria i pluralisy razem wzięte.

W rankingu nie można pominąć roli J_XXIII --- tego, który świadomie puścił Sobór na żywioł.

A w tej chwili aktualna lektura to:
https://pch24.pl/biskup-athanasius-schneider-motu-proprio-wyraza-ducha-osadu-i-niecheci/

Przypominam tylko niepisaną zasadę wg której cyfry papieży niekoszernych piszemy arabsko a nie rzymsko.
Mamy tedy : J23, P6, JP2 czy w końcu F1. L

Ja to traktuję bardziej praktycznie: w skrótach arabskie, pełne nazwy/imiona rzymskie. Najlepszym przykładem jest V2, a nie VII.

Proces gwałtownego psucia liturgii i liberalizacji Kościoła zaczął się za pontyfikatu Piusa XII, zwłaszcza po II wojnie światowej. Zniszczono wtedy liturgię triduum paschalnego oraz zesłania Ducha Świętego, zredukowano post eucharystyczny, skasowano specjalne, wielkopostne szaty liturgiczne diakonów i subdiakonów, przerobiono nabożeństwo gorzkich żali aby nie drażnić Żydów, wprowadzono celebracje popołudniowe mszy świętych a także zaakceptowano na gruncie teologii katolickiej tzw. ewolucję teistyczną... Nie wiem czy dwa ostatnie punkty należy oceniać negatywnie (wydaje mi się że chyba nie) ale na pewno były rewolucyjnymi posunięciami.

Proces gwałtownego psucia liturgii i liberalizacji Kościoła zaczął się za pontyfikatu Piusa XII, zwłaszcza po II wojnie światowej. Zniszczono wtedy liturgię triduum paschalnego, post eucharystyczny, skasowano specjalne, wielkopostne szaty liturgiczne diakonów i subdiakonów, przerobiono nabożeństwo gorzkich żali aby nie drażnić Żydów, wprowadzono celebracje popołudniowe mszy świętych oraz zaakceptowano na gruncie teologii katolickiej tzw. ewolucję teistyczną... Nie wiem czy dwa ostatnie punkty należy oceniać negatywnie (wydaje mi się że chyba nie) ale na pewno były rewolucyjnymi posunięciami.

Zmiana postu eucharystycznego miała ścisły związek z wprowadzeniem Mszy Św. popołudniu. Wyobraża Pan sobie zachowywać post eucharystyczny w starym stylu od północy do Mszy Sw. odprawianej np. o godz. 18?

Duże złego zrobił już Pius X. Np. regulacje dotyczące muzyki kościelnej i brewiarza. Jego mnogie, nieprzemyślane często reformy umocniły ultramontanizm i wyrobiły przekonanie, że papież ma prawo wszystko pozmieniać

Zmiana postu eucharystycznego miała ścisły związek z wprowadzeniem Mszy Św. popołudniu. Wyobraża Pan sobie zachowywać post eucharystyczny w starym stylu od północy do Mszy Sw. odprawianej np. o godz. 18?

Jest to jak najbardziej możliwe i konieczne chociaż zapewne wymagałoby więcej wysiłku od wiernych ale bez przesady. Muzułmanie podczas Ramadanu przez 40 dni poszczą od wschodu do zachodu słońca i jakoś dają radę więc myślę że również katolicy mogliby wytrzymać starą dyscyplinę postną przy zachowaniu popołudniowych celebracji mszy.

Duże złego zrobił już Pius X. Np. regulacje dotyczące muzyki kościelnej i brewiarza. Jego mnogie, nieprzemyślane często reformy umocniły ultramontanizm i wyrobiły przekonanie, że papież ma prawo wszystko pozmieniać

Te zmiany były rzeczywiście błędne ale ich ciężar gatunkowy gigantycznie mniejszy w porównaniu z destrukcjami Piusa XII czy papieży posoborowych, w przypadku tych drugich mamy bowiem do czynienia z rewolucyjnymi przewrotami które doprowadziły do skrajnej deformacji kultu bożego oraz masowej apostazji wiernych.

Antytradycyjne Motu Proprio papieża Franciszka wykazuje pewne podobieństwa do fatalnych i niezwykle sztywnych decyzji liturgicznych podjętych przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną za czasów patriarchy moskiewskiego Nikona w latach 1652-1666. Doprowadziło to w końcu do trwałej schizmy środowisk znanych jako „staroobrzędowcy" (po rosyjsku: старообрядцы), którzy zachowali liturgiczne i obrzędowe praktyki Kościoła rosyjskiego w formie sprzed reform patriarchy Nikona. Sprzeciwiając się dostosowaniu pobożności rosyjskiej do współczesnych form kultu grecko-prawosławnego, staroobrzędowcy, wraz ze swoim rytuałem, zostali obłożeni anatemą na synodzie w latach 1666-67, co doprowadziło do podziału na staroobrzędowców i tych, którzy poparli potępienie starego obrządku przez Kościół państwowy. Dziś Cerkiew rosyjsko-prawosławna żałuje drastycznych decyzji patriarchy Nikona, albowiem gdyby wprowadzone przez niego normy były prawdziwie duszpasterskie i pozwalały na używanie starego obrządku, nie doszłoby do wielowiekowej schizmy, okupionej wieloma niepotrzebnymi i okrutnymi cierpieniami.

Źródło - Biskup Athanasius Schneider: Motu Proprio wyraża ducha osądu i niechęci

Zresztą całość smakowita.

Zmiana postu eucharystycznego miała ścisły związek z wprowadzeniem Mszy Św. popołudniu. Wyobraża Pan sobie zachowywać post eucharystyczny w starym stylu od północy do Mszy Sw. odprawianej np. o godz. 18?

Jest to jak najbardziej możliwe i konieczne chociaż zapewne wymagałoby więcej wysiłku od wiernych ale bez przesady. Muzułmanie podczas Ramadanu przez 40 dni poszczą od wschodu do zachodu słońca i jakoś dają radę więc myślę że również katolicy mogliby wytrzymać starą dyscyplinę postną przy zachowaniu popołudniowych celebracji mszy.

Może i dałoby radę. To jak z Wielkim Postem według Prawa Kanonicznego z 1917r. Wydaje się niemożliwe, ale jak się raz uda, to z każdym rokiem człowiek się w pewnym sensie "przyzwyczaja" i ciężko to porzucić.
Pius XII nigdy nie zabronił pościć "po staremu", ba, nawet zachęcał, by zachować starą formę postu. Naprawdę katolicy wiele by uczynili, gdyby chociaż pościli te 3 godziny przed przyjęciem Komunii Św. (bo ciężko uznać post jednogodzinny za post, bo w jaki sposób można go złamać?).

Przypominam tylko niepisaną zasadę wg której cyfry papieży niekoszernych piszemy arabsko a nie rzymsko.
Mamy tedy : J23, P6, JP2 czy w końcu F1. L

Większość z Państwa nie ma takich skojarzeń ale dla mnie J23 jest jednoznaczne:



 

Antytradycyjne Motu Proprio papieża Franciszka wykazuje pewne podobieństwa do fatalnych i niezwykle sztywnych decyzji liturgicznych podjętych przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną za czasów patriarchy moskiewskiego Nikona w latach 1652-1666. Doprowadziło to w końcu do trwałej schizmy środowisk znanych jako „staroobrzędowcy" (po rosyjsku: старообрядцы), którzy zachowali liturgiczne i obrzędowe praktyki Kościoła rosyjskiego w formie sprzed reform patriarchy Nikona. Sprzeciwiając się dostosowaniu pobożności rosyjskiej do współczesnych form kultu grecko-prawosławnego, staroobrzędowcy, wraz ze swoim rytuałem, zostali obłożeni anatemą na synodzie w latach 1666-67, co doprowadziło do podziału na staroobrzędowców i tych, którzy poparli potępienie starego obrządku przez Kościół państwowy. Dziś Cerkiew rosyjsko-prawosławna żałuje drastycznych decyzji patriarchy Nikona, albowiem gdyby wprowadzone przez niego normy były prawdziwie duszpasterskie i pozwalały na używanie starego obrządku, nie doszłoby do wielowiekowej schizmy, okupionej wieloma niepotrzebnymi i okrutnymi cierpieniami.

Źródło - Biskup Athanasius Schneider: Motu Proprio wyraża ducha osądu i niechęci

Zresztą całość smakowita.

Również miałem takie skojarzenie. Poniżej fragment znanego obrazu Wasilija Surikowa przedstawiającego Fieodozję Morozową udającą się do więzienia, gdzie zmarła śmiercią głodową. Fieodozja unosi w górę 2 palce, gdyż tradycyjny znak krzyza czyniono własnie w ten sposób, reforma Nikona wprowadziła obowiązek żegnania się 4 palcami. Był to najprostszy sposób rozpoznania, czy ktoś przyjmuje lub odrzuca nowy obrządek. Ciekawe czy i my doczekamy się czegoś podobnego u nas, a jeśli tak to kiedy.

... przerobiono nabożeństwo gorzkich żali aby nie drażnić Żydów, ...

Żal tych pomordowanych ale z przykrością trzeba stwierdzić, że wśród pozostałych pojawiły się środowiska nastawione na odcinanie kuponów od zagłady tych najsłabszych. Ostatnio na tapecie mamy "mienie bez spadkowe".

Może i dałoby radę. To jak z Wielkim Postem według Prawa Kanonicznego z 1917r. Wydaje się niemożliwe, ale jak się raz uda, to z każdym rokiem człowiek się w pewnym sensie "przyzwyczaja" i ciężko to porzucić.
Pius XII nigdy nie zabronił pościć "po staremu", ba, nawet zachęcał, by zachować starą formę postu. Naprawdę katolicy wiele by uczynili, gdyby chociaż pościli te 3 godziny przed przyjęciem Komunii Św. (bo ciężko uznać post jednogodzinny za post, bo w jaki sposób można go złamać?).

Moim zdaniem tradycyjny katolicki post eucharystyczny (tzn. ten sprzed deformy Piusa XII) oraz tradycyjna liturgia łacińska wolna od wad i wypaczeń to jedne z podstawowych filarów potrzebnych do zachowania wiary w realną obecność Chrystusa w sakramencie eucharystii. Gdy hierarchia kościelna naruszyła te fundamenty przy okazji dopuszczając się innych gwałtów na religii katolickiej w stylu Amoris Letitia to w oczach ludzkich Najświętszy Sakrament został zdegradowany do poziomu jakiegoś "wafelka" jak czasami pogardliwie mówią osoby bezbożne. Naprawdę trudno o gorszy przykład praktycznej antyewangelizacji. Bez jakiejś cudownej interwencji opatrzności bożej chyba niemożliwym jest uprzątnięcie tego kompletnego chaosu w jakim pogrążył się Kościół w XX i XXI wieku.