Kard. Kasper oskarża Bractwo św. Piusa X o? protestantyzm (sic!)

Spotkałem się kiedyś z równie absurdalnnym stwierdzeniem pewnego teologa odnośnie FSSPX, iż "Lefebryzm ma wybitnie francuski charakter ponieważ wyrósł jedynie we Francji ze względu na to ,że tam są silne tradycje Gallikanizmu..." czyli wedle niektórych Bractwo to Protestanci wedle innych Neogallikanie

Neogallikanizm to akurat dobrze pasuje do francuskiego posoborowia, ktore laskawie dopuszcza fakt, ze "papiez jest w komunii z nami". Oczywiscie chodzi mi o ogolna postawe, swego rodzaju rys psychologiczny, a nie doktryne, bo historyczny gallikanizm byl o niebo bardziej katolicki od dzisiejszej hierarchii francuskiej.

Te bzdury o lefebryzmiie jako neogallikanizmie powtarzaja jak mantre wszyscy polscy ksieza katoliccy mieszkajacy we Francji a jest ich w ramach Polskiej Akcji Katolickiej sporo - chyba ich tego gdzies w Polszcze ucza przed wyjazdem do Francji zeby sie nie dziwiili ze "u tych schizmatykow kaplice pelne" a oni z trudem 5 osob na msze niedzielna do kosciola (koncelebrowana ekumenicznie z jakims kacerskim kolega) zaciagna. Dostaja gotowca - w efekcie mniej mysla, nastawiaja sie do "schizmy" w jedynie sluszny (wrogi) sposob, ryzyko ze przejrza na oczy mniejsze, moderna trwa...

Niekiedy nie tylko w ramach Polskiej Akcji Katolickiej, ale i jako fidei donum. Usychajaca posoborowa pierworodna cora Kosciola gesto korzysta z polskiego rezerwuaru, gdzie ksiezy jest za duzo (ilosc niestety nie przechodzi w jakosc). Ciekawe, ze wsrod polskich ksiezy we Francji nigdy nie zaobserwowalem zainteresowania tradycyjna liturgia, choc niektorzy maja w swych parafiach prosby o motu proprio etc. Z drugiej strony nie widzialem tez ostracyzmu wobec tradycjonalistow, powszechnego w diecezjach. Znam przypadek gdy polscy ksieza poprosili petrystow o pomoc w spowiedzi w Wielkim Tygodniu, podczas gdy francuskim do glowy by to nie przyszlo.

Panie Fons Blaudi francuscy ksieza o pomoc w spowiedzy petrystow nie poprosza bo generalnie zdecydowana wiekszosc diecezji przyjela rozgrzeszenie powszechne  , wyrzucila konfesjonaly z kosciolow i nie spowiada wcale, wiec do pomocy przy spowiedzi nikogo prosic nie musi (jest to nota bene herezja jawna i tolerowana przez Watykan od czasow JPII, BXVI na to lekko grzmial w Paryzu ale od jego wizyty nic sie nie zmienilo).  Wyspowiadac sie mozna jedynie u tradycjonalistow albo u polskich ksiezy.

A propos oskarżania Bractwa o protestantyzm to znalazłem ciekawy cytat w książce Erika von Kuehnelta-Leddihna pt. "Przeciwko duchowi czasu":

Luter jako konserwatysta był - powtórzę to raz jeszcze - przeciwnikiem ówczesnej "nowoczesności". Jednak Kościół katolicki nie jest "konserwatywny" w tym sensie, że tylko spogląda wstecz; jest też w pewnym sensie "addytywny". (...)

Jeśli z tego punktu widzenia spojrzymy na Marcina Lutra, to zobaczymy w nim arcybiskupa Marcela Lefebvre'a swojej epoki. W żadnym razie nie powinniśmy wątpić w to, że tak arcybiskupowi Lefebvre'owi, jak i Marcinowi Lutrowi chodziło o bardzo poważne kwestie i że ich zaangażowanie miało głęboki, autentycznie religijny charakter. Żadnego uzasadnienia nie mają próby zrobienia z Marcina Lutra neurotyka, wykolejonego mnicha, który minął się ze swoim powołaniem i za wszelką cenę chciał poślubić zakonnicę szlacheckiego pochodzenia.

No więc, jak się Państwu takie porównianie podoba?    

Żadnego uzasadnienia nie mają próby zrobienia z Marcina Lutra neurotyka, wykolejonego mnicha, który minął się ze swoim powołaniem i za wszelką cenę chciał poślubić zakonnicę szlacheckiego pochodzenia.

No więc, jak się Państwu takie porównianie podoba?    

Heheh jasne że "żadnego" nie ma co .. gość widać "udany" jest doprawdy...

A propos oskarżania Bractwa o protestantyzm to znalazłem ciekawy cytat w książce Erika von Kuehnelta-Leddihna pt. "Przeciwko duchowi czasu":

Luter jako konserwatysta był - powtórzę to raz jeszcze - przeciwnikiem ówczesnej "nowoczesności". Jednak Kościół katolicki nie jest "konserwatywny" w tym sensie, że tylko spogląda wstecz; jest też w pewnym sensie "addytywny". (...)

Jeśli z tego punktu widzenia spojrzymy na Marcina Lutra, to zobaczymy w nim arcybiskupa Marcela Lefebvre'a swojej epoki. W żadnym razie nie powinniśmy wątpić w to, że tak arcybiskupowi Lefebvre'owi, jak i Marcinowi Lutrowi chodziło o bardzo poważne kwestie i że ich zaangażowanie miało głęboki, autentycznie religijny charakter. Żadnego uzasadnienia nie mają próby zrobienia z Marcina Lutra neurotyka, wykolejonego mnicha, który minął się ze swoim powołaniem i za wszelką cenę chciał poślubić zakonnicę szlacheckiego pochodzenia.

No więc, jak się Państwu takie porównianie podoba?    

oprocz tego, ze Luter zyl pareset lat wczesniej, byl wykolejonym mnichem, neurotykiem i mezem (?) zakonnicy szlacheclkiego pochodzenia, acha i nazywal sie inaczej i wygladal inaczej, to wlasciwie niczym nie roznil sie od Abp. Lefebvre'a

oprocz tego, ze Luter zyl pareset lat wczesniej, byl wykolejonym mnichem, neurotykiem i mezem (?) zakonnicy szlacheclkiego pochodzenia, acha i nazywal sie inaczej i wygladal inaczej, to wlasciwie niczym nie roznil sie od Abp. Lefebvre'a