Tłumaczenie dobrego artykułu:http://www.unacum.pl/2014/02/tozsamosc-tradycyjnego-katolika.htmlDlatego też krótka odpowiedź na pytanie dotyczące tożsamości tradycjonalisty brzmi, iż jest on katolikiem potwierdzającym dogmatyczne prawdy, moralne nauczanie i liturgiczne tradycje w Kościele. Jest to rzeczą istotną i pierwszorzędną. Fakt, że dzieje się to przy sprzeciwie nie tylko ze strony świata, ale i innych, którzy nazywają się katolikami, jest rzeczą drugorzędną i poboczną. Nie odwracajmy tego porządku, w przeciwnym razie pozwolimy wrogowi narzucić nam naszą tożsamość.
Przy wydatnym zaangażowaniu s. Fudakowskiej siostry niepokalanki tłumaczyły też w okresie 1927-1935 we współpracy z ks. S. Świetlickim i H. Nowackim, wszystkie tomy „Roku liturgicznego” P. Gueranger’a, co z entuzjazmem przyjęli miłośnicy liturgii. Zdołano jednak wydać tylko tomy I – VI. Dalsze tomy w maszynopisie znajdują się w archiwum sióstr niepokalanek w Szymanowie.
A czy możesz p. Krusejderze opisać ich pozycje?
@jwkMam wrażenie, że gdzieś niedawno widziałem w internecie całe oryginalne dzieło zeskanowane. Jak sobie przypomnę to wrzucę linka.
FUDAKOWSKA ZOFIAAutor /Trofim Dodano /01.10.2012Niepokalanka, imię zak. MariaR e n a t a od Chrystusa, ur. 13 X 1873 w Turbowie ( U k r a i n a ) ,zm. 16 I 1956 w Nowym Sączu, filolog, liturgistka.Po studiach human. (1896-1900) we Fryburgu Szwajc.i na Sorbonie wstąpiła 1901 do zgrom, w Jazłowcu; uczyła wśrednich szkołach zak., a także działała w —> ruchu liturgicznym,z k t ó r ym związana była od czasu studiów.Opublikowała ponad 150 artykułów w czasopismachspecjalistycznych krajowych („Ruch Biblijny i Liturgiczny",„Mysterium Christi", „Hosanna", „Szkoła Chrystusowa")i zagr. („Bulletin paroissial liturgique") oraz w czasopismachpopularnych (m.in. „Msza Święta", „Pro C h r i s t o " ) ; z pracwydanych osobno powodzenie zyskały: Sentire cum Ecclesia.Szkice liturgiczne (Pz 1934), Liturgia a sztuka (Pz 1934),U źródeł laski (Pz 1937), Vivere cum Ecclesia. Rozważanialiturgiczne na poszczególne okresy i świata roku kościelnego( L V I I , Kr 1948-49; I-II, Kr 19582 ) i Śladem tajemnic Chrystusowych. Krótkie rozważania na tle tekstów liturgicznych Niepokalanów 1949); część dorobku pozostała w rpsachm.in. Historia mego powołania).W swych pracach F. korzystałaz dorobku teol. benedyktynów belg. z Saint-André,ośrodka wyd. w Klosterneuburgu oraz liturgistów pol.( K . Bieszka, M. Kordela, A. Wronki); w wykładzie zagadnieńliturg. wskazywała na aspekt pastoralno-praktycznyi wspólnotowy; opierała się na pojęciu Kościoła j a k o mist.Ciała Chrystusa, który uobecnia się podczas liturgii.
2. Pisma s. Renaty Fudakowskiej1) Z dziejów mego powołania /rkps/2) Roma aeterna, Szymanów 1947 /mps/3) Psalmy w liturgii, Szymanów 1948 /mps/
Zrobiłem listę dzieł Zofji Fudakowskiej (s. Maria Renata od Chrystusa): […].
„S. Renata kocha Pismo Święte: czyta je i odczytuje. Zwłaszcza rozkoszuje się Psalmami” – o. Karol van Oost OSB„Nie rozstawała się z Mszałem i Brewiarzem, a treść tych ksiąg była tematem jej codziennych rozmyślań i źródłem ciągłych zachwytów. Studiowała Rytuał i Pontyfikał rzymski, Ceremoniał biskupi, Antyfonarz, Kancjonał […]” – ks. Lesław JeżowskiW tych dwóch świadectwach zamyka się geneza i sedno „Psalmów w liturgii” – pracy, która prowadzi czytelnika przez wybrane fragmenty Psałterza, przedstawiając ich historię, znaczenie oraz zastosowanie w modlitwach i obrzędach Kościoła; pracy, która ukazuje się – jak na razie w części poświęconej okresom Adwentu i Bożego Narodzenia – niemal osiem dekad od ukończenia zawartego w niej materiału, a zarazem blisko siedemdziesiąt lat od śmierci Autorki – s. Marii Renaty od Chrystusa (1873-1956), niepokalanki, wybitnej przedstawicielki ruchu liturgicznego w Polsce, zasłużonej na polu wychowawczym, oświatowym, translatorskim, publicystycznym i pisarskim. Ks. prał. Henryk Nowacki (1891-1968) określił ją jako tę, „która okryła [swoje] Zgromadzenie chwałą i blaskiem niepoślednim [...] i która będzie żyć długo w pamięci liturgicznych pokoleń”. Samo tylko pierwsze w Polsce wydanie mszalika benedyktyńskiego – efekt współdziałania s. Renaty m.in. ze wspomnianym kapłanem – aż nadto uzasadnia taką laudację.W niniejszym adwentowo-bożonarodzeniowym wycinku „Psalmów…” wydawca – poza niezbędną korektą i uwspółcześnieniem pisowni – nie ingerował w materiał, jaki pozostawiła po sobie Autorka – tak, aby nie tylko wybrzmiał jej charakterystyczny styl (określany jako „zwarty i przejrzysty”), ale i przemówiły przyjęte przez nią ustalenia egzegetyczne oraz dał się poznać kształt liturgii, którą żyła (skodyfikowanej przez papieża św. Piusa V i kilku spośród jego następców).