Absolucja

znajomy diakon opowiedzial mi ostatnio o sympozjum, na ktorym padlo stwierdzenie, jakoby gdzies na zachodzie, i to calkiem dawno temu,  w zwiazku z wielka liczba penitentow udzielono prawo do absolucji mniszkom, czy przeoryszom, ktore rzekomo udzielaly rozgrzeszenia. Moje pytanie w zwiazku z takim twierdzeniem: czy w ogole mozliwe jest, by udzielono kobietom prawo do udzielania absolucji( albo w ogole jakimkolwiek osobom bez swiecen)? Czy ktos z panstwa o czyms takim slyszal? Bo ja bylem, co tu duzo mowic, calkiem zaszkoczony na takie dictum. Byc moze to nowe brednie profeministycznych bajarzy, ale ciekaw jestem, o co mogla tam chodzic.

Nie słyszałem o czymś takim (co nie znaczy, że nie mogło to mieć miejsca). Ale im dziwniejsza teza, tym bardziej należało zadać na owym sympozjum kluczowe pytania: kto?, gdzie? kiedy?
Natomiast co do udzielania absolucji przez mnichów niebędących kapłanami, to są świadectwa takiej praktyki w Kościele wschodnim (ale czy była to w ścisłym znaczeniu spowiedź sakramentalna?):

Należy jeszcze wyjaśnić sprawę tego, kto w Kościele prawosławnym może spowiadać. Zasadniczo w Cerkwi prawosławnej tak samo jak w Kościele katolickim taką władzę posiadają biskupi i kapłani, choć w historii tego sakramentu, który w prawosławiu łączony był często z kierownictwem duchowym znane są przypadki wyznawania grzechów przed tzw. „starcami” mnichami, którzy nie posiadali święceń kapłańskich. Zwyczaj ten, jak twierdzą niektórzy, w pewnej postaci przetrwał do dnia dzisiejszego zwłaszcza we wspólnotach monastycznych.

http://www.pawlowicz.opoka.org/pokuta.htm

Dla duchowego dobra powierzonych im osób decydowali się niejednokrotnie na nietypowe i z punktu widzenia normalnej praktyki kościelnej wręcz ryzykowne działania. Zdarzały się wypadki, że swoim penitentom nie wahali się udzielać rozgrzeszenia starcy, którzy sami nie otrzymali sakramentalnych święceń. Co więcej, starzec gotów był wziąć na siebie grzech powierzonej mu osoby.

http://tyniec.com.pl/pdf_files/849.pdf

Panie Andrzeju,

slowa te padly na jakims wykladzie w ramach dni teologii na Uniwersytecie w Salzburgu. Kto je wypowiedzial nie wiem, bo diakon nazwiska prelegenta nie pamietal. Moze uda mi sie czegos jeszcze dopytac w ciagu nastepnych tygodni na ten temat.

"... nawet absolucja generalna, udzielona zgodnie z wymogami prawa kościelnego, jeśli nie będzie połączona z żalem doskonałym penitenta nie gładzi grzechów śmiertelnych, właśnie z powodu braku żalu, który zajmuje pierwsze miejsce wśród aktów penitenta (Obrzędy Pokuty nr 6a)".

http://mateusz.pl/duchowosc/ck-celebracje_pokutne.htm

Czyli, na przykład:
a) Jeśli pod wpływem "absolucji" w wykonaniu zakonnicy wzbudzam żal doskonały za grzechy - uzyskuję rozgrzeszenie.
b) Jeśli znajduję się w gronie, któremu kapłan zgodnie z prawem udziela absolucji generalnej, ale nie wzbudziłem żalu doskonałego - nie uzyskuję rozgrzeszenia.

Ale do spowiedzi jest potrzebny żal niedoskonały? I przy spowiedzi generalnej tez żal niedoskonały? Bo troche nie odróżniam absolucja generalna a spowiedz generalna

"... nawet absolucja generalna, udzielona zgodnie z wymogami prawa kościelnego, jeśli nie będzie połączona z żalem doskonałym penitenta nie gładzi grzechów śmiertelnych, właśnie z powodu braku żalu, który zajmuje pierwsze miejsce wśród aktów penitenta (Obrzędy Pokuty nr 6a)".

a) Jeśli pod wpływem "absolucji" w wykonaniu zakonnicy wzbudzam żal doskonały za grzechy - uzyskuję rozgrzeszenie.
b) Jeśli znajduję się w gronie, któremu kapłan zgodnie z prawem udziela absolucji generalnej, ale nie wzbudziłem żalu doskonałego - nie uzyskuję rozgrzeszenia.

To po co absolucja? Sam żal doskonały jest wystarczający do odpuszczenia grzechów przecież...

Dictionnaire de theologie catholique, t. 1, Paris 1930, s. 198 (tłumaczenie moje):

Szafarz rozgrzeszenia (Ministre de l'absolution) - Tylko kapłan jest szafarzem sakramentalnego rozgrzeszenia. To zdanie jest de fide. Podajemy najpierw błędy przeciwne temu zdaniu [...].
Abelard twierdził, "że władza związywania i rozwiązywania została udzielona tylko Apostołom, a nie ich następcom".
Waldensi (XII w.) nauczali, że wszyscy cnotliwi wierni świeccy posiadają uprawnienia kapłańskie, a więc m.in. prawo do rozgrzeszania.
Wiklef (zm. 1387) twierdzi, że kapłan wiarołomny i winny grzechu nie może udzielić rozgrzeszenia, ale za to cnotliwy wierny świecki może odpuszczać grzechy.
Luter podjął błąd Wiklefa. Oto jedno z jego zdań potępionych przez papieża Leona X: "W sakramencie pokuty i uwolnieniu od winy Papież lub biskup nie czyni więcej niż najniższy kapłan; owszem, gdzie nie ma kapłana, to samo czyni jakikolwiek chrześcijanin, nawet kobieta i dziecko".

To po co absolucja? Sam żal doskonały jest wystarczający do odpuszczenia grzechów przecież...

Obrzęd absolucji sprzyja wzbudzeniu żalu doskonałego.

[H. Noldin S.J.,] Summa theologiae moralis, vol. III: De sacramentis, ed. XXXI quam paravit Godefridus Heinzel S.J., Oeniponte 1955.
s. 288:

nr 336. Minister poenitentiae. Solus sacerdos est minister sacramenti poenitentiae: Christus enim solis apostolis eorumque in sacerdotio successoribus dixerat: Accipite Spiritum Sanctum; quorum remiseritis peccata remittuntur eis [Ioann 20, 22, 23]. Ideo Concilium Tridentinum anathemate eos damnat, qui dicunt sacerdotes non esse solos ministros absolutionis [Sess. 14. c. 6. can. 10. D. 902. 920. Cf. de hac quaestione dogmatica Pesch VII. n. 410 ss. Lercher IV, 2. 604 ss.]
Ex his sequitur: a. Qui invalide ordinatus est sacerdos, non potest absolvere a peccatis. b. Ecclesia non potest concedere potestatem absolvendi a peccatis ei, qui non est sacerdos, quia Ecclesia mutare non potest, quae a Christo instituta sunt. c. Falsum est diaconos unquam ex concessione Ecclesiae habuisse potestatem absolvendi a peccatis [De confessione non sacramentali diaconis facta cf. Benedictum XIV., De synodo l. 7. c. 16. n. 4 ss. Pesch VII. 415 s. Lercher, l.c. Gillmann, Zur Frage der Laienbeicht (Katholik 1909 S. 435)]. d. Peccator in nullo unquam casu tenetur confiteri peccata sua ei, qui non est sacerdos, quia ab ipso absolvi non potest.

To po co absolucja? Sam żal doskonały jest wystarczający do odpuszczenia grzechów przecież...

Obrzęd absolucji sprzyja wzbudzeniu żalu doskonałego.

 Pewnie nie bardziej niż np. Msza św. Też czegoś tu nie rozumiem.

Zwróćcie uwagę, Panowie, że posoborowe "absolucje generalne", w przeciwieństwie do stosowanych od wieków przez Kościół absolucji in casu necessitatis nie mają waloru sakramentalnego. Dlatego żal doskonały jest tu nieodzowny.

Ale do spowiedzi jest potrzebny żal niedoskonały? I przy spowiedzi generalnej tez żal niedoskonały? Bo troche nie odróżniam absolucja generalna a spowiedz generalna

Spowiedź generalna = indywidualna spowiedź z całego życia.

Absolucja generalna - nazwę tę nosiło wiele obrzędów, m.in. związanych z udzieleniem odpustów, ale w niniejszym wątku mowa zasadniczo o dwóch:

1) Udzielenie rozgrzeszenia grupie osób bez indywidualnej spowiedzi w sytuacji zagrożenia życia, np. żołnierzom przed walką, na tonącym statku czy grupie skazańców:
http://www.youtube.com/watch?v=U3aSIQrrEfw#t=2m16s

2) Obrzęd pojednania wielu penitentów ze spowiedzią i rozgrzeszeniem ogólnym według posoborowego "Ordo Paenitentiae".

Dictionnaire de theologie catholique, t. 1, Paris 1930, s. 198
Waldensi (XII w.) nauczali, że wszyscy cnotliwi wierni świeccy posiadają uprawnienia kapłańskie, a więc m.in. prawo do rozgrzeszania.
Wiklef (zm. 1387) twierdzi, że kapłan wiarołomny i winny grzechu nie może udzielić rozgrzeszenia, ale za to cnotliwy wierny świecki może odpuszczać grzechy.
Luter podjął błąd Wiklefa. Oto jedno z jego zdań potępionych przez papieża Leona X: "W sakramencie pokuty i uwolnieniu od winy Papież lub biskup nie czyni więcej niż najniższy kapłan; owszem, gdzie nie ma kapłana, to samo czyni jakikolwiek chrześcijanin, nawet kobieta i dziecko".

Ha, wlasnie a propos Wiklefa, to zdaje mi sie, przywolany przeze mnie diakon mowil cos o takich praktykach w Anglii. Byc moze chodzilo wiec o jakichs zwolennikow Wiklefa, a prelegent nie raczyl wspomniec o potepieniu jego bledow, no bo jakze teraz mowic o heretykach, albo czyms podobnych. Musze sie wywiedziec, bo w kontekscie tego, co Sz.PP przedmowcy napisali, jest to bardzo ciekawe.

W związku z zarazą, węgierski episkopat zezwolił na stosowanie absolucji generalnej.

https://pl.aleteia.org/2020/03/18/pierwszy-episkopat-zezwolil-na-udzielanie-absolucji-generalnej