Forum Krzyż
Disputatio => Sprawy ogólne => Wątek zaczęty przez: szkielet w Stycznia 12, 2017, 14:57:43 pm
-
Dziś w nocy zmarł Ireneusz Nowacki "Pióro" Ceniony perkusista z Wrocławia. Mój kolega. Dobry człowiek.
Jak się otrząsnę to napiszę pewną historię...
Proszę o Modlitwę za Irka... +++
-
+
-
To było kilka lat temu. Gdzieś przy piwie rozmawialiśmy trochę o Bogu, o religii, o polityce i takie tam. Irek, stary rokendrolowiec do kościoła często nie chodził. Z jakiego powodu? Nie wiem. Mogę się tylko domyślać. Niemniej jednak mówił o sobie że jest "niewierzący, ale praktykujący" ;) Kiedy po kilku tygodniach spotkaliśmy się znowu, znów poruszyłem temat Boga i religii. Pogadaliśmy trochę i nagle wpadłem na pomysł, aby pokazać Piórowi moją ukochaną Mszę Trydencką. Na szybko wytłumaczyłem mu co i jak i o dziwo zgodził się przyjść. Ale jak to w życiu bywa zanim dotarł na Mszę minęło parę tygodni. Wreszcie pojawił się. Msza była sprawowana w kaplicy zimowej w kościele Na Piasku. Ubrany w czarne skórzane spodnie, ramoneskę wyróżniał się na tle innych wiernych (podobnie i ja;). Siedzieliśmy na końcu. Wyszedł xiądz z ministrantami, i zaczęła się Msza. Irek posłusznie zaczął wykonywać wszystkie gesty jakby był to dla niego chleb powszedni. Parę razy kątem oka zauważyłem że coś szepcze do siebie pod nosem, ale nie wiedziałem o co chodzi i nie zajmowałem się tym. Po Ite Missa Est i Benedicat Irek wstał i stoi. Xiądz przeczytał ostatnią Ewangelię i wraz z ministrantami poszedł do zakrystii. Uklęknąłem i pomodliłem się. Irek nadal stoi i patrzy na Ołtarz. Organista przestał grać, prawie wszyscy wierni już wyszli, a Irek stoi.
Mówię do Niego.
- Pióro, idziemy!
Irek stoi
Ponawiam. - Pióro, chodź, bo spóźnię się na autobus.
Nic. Stoi dalej i patrzy na Ołtarz.
Po kilkunastu sekundach łapię Go za ramię i lekko szarpiąc powtarzam: Ireneusz, chodź, Msza się już skończyła.
Wyglądał, jakbym Go zbudził z głębokiego snu.
- Co, co? Aha, dobra, idziemy...
Wyszliśmy z kościoła. Zapaliliśmy po calaku. Patrzę a Irek ma w oczach łzy. Mówię do Niego:
- Co jest?
A On mi na to:
- Zrobiłeś mi najpiękniejszą rzecz w życiu... Przypomniałeś mi moje dzieciństwo...
- Tzn???
- To jest Msza mojego dzieciństwa, byłem ministrantem...
Nagle dotarło do mnie co on mamrotał pod nosem w czasie Mszy. Nagle się mu wszystko przypomniało...
Nigdy więcej nie wrócił na Tridentinę.
Po jakimś czasie trochę urwał nam się kontakt, ale dowiedziałem się, że mocno zaangażował się w polityczne ruchy prawicowe i wrócił do Kościoła, co było powodem do żartów (czasem dość niewybrednych) wśród kolegów z wrocławskiego światka muzycznego.
Dawnośmy się nie widzieli. Kilka razy rozmawialiśmy, coby się spotkać, ale jakoś się nie udało.
Mam nadzieję, że spotkamy się Tam, u Pana Boga w Niebie. Zawsze będzie można coś wspólnie zagrać na Bożą Chwałę...
Dzięki za dźwięki Irku. Spoczywaj w Pokoju.
-
R+i+P
-
+++
-
+++
-
RiP.
-
+
-
+