Bellarmin i Suarez analizują przypadek papieża heretyka

Bellarmin i Suarez analizują przypadek papieża heretyka



Na stronie Catholic Family News ukazał się ciekawy artykuł. Pana Roberta J. Siscoe, podnoszący kwestię papieża heretyka.

Jego konkluzja jest następująca:

(...)

Zajmujący stanowisko sedewakantystyczne na podstawie opinii świętych i Doktorów Kościoła, którzy doszli do wniosku, że najwyraźniej papież heretyk traci swój urząd przez samo popadnięcie w herezję, błędnie stwierdzili, że wystarczy ich prywatny osąd w tej sprawie zamiast formalnego wyroku Kościoła. Uznali także, że na podstawie tego osobistego osądu wolno im otwarcie głosić, że człowiek wybrany papieżem przez Kolegium Kardynalskie nie jest nim naprawdę. Co więcej, uważają, że wolno im podejmować próby przekonania innych, by uznali ten prywatny osąd za fakt potwierdzony publicznie.

Opierając się na tej fałszywej przesłance, apologeci sedewakantyzmu wylali przez lata całe morze atramentu, próbując pouczyć zwykłych katolików, jak mogliby rozpoznać papieskie herezje, tak by zdołali oni osobiście stwierdzić, że papież jest „jawnym heretykiem”, a dzięki temu mogli publicznie wyrazić stanowisko sedewakantystyczne. Wspomniani apologeci nie rozumieją, że osąd herezji nie należy do poszczególnych wiernych, lecz do Kościoła. Dlatego właśnie Jan od św. Tomasza napisał:

„Choćby nawet [papież] był takim jawnym heretykiem wedle prywatnego osądu, nadal pozostaje – jeśli o nas chodzi – członkiem Kościoła i w konsekwencji jego głową. Wymagany jest tu osąd Kościoła. Dopiero gdyby wydano taki osąd, człowiek ten mógłby przestać – jeśli o nas chodzi – być papieżem”.

Widać zatem wyraźnie mądrość i roztropność arcybiskupa Lefebvre’a, który (nie przekreślając z góry możliwości, że przyszły papież czy sobór może osądzić, iż ci, którzy zajmowali Stolicę Piotrową po soborze, nie byli papieżami) pozostawił ostateczne rozstrzygnięcie Kościołowi. Nie wydawał zatem publicznych wyroków, których ferować nie miał władzy – zwłaszcza biorąc pod uwagę, że Kościół nigdy nie zadeklarował, iż papież, który popada w jawną herezję, tym samym traci urząd, lecz raczej dzieje się to przez osąd i deklarację ze strony Kościoła.


Całość można przeczytać:

http://www.cfnews.org/page88/files/d9316b1dfdf813d95b197bee8640f489-219.html

https://gloria.tv/post/9cpy6go6xeQH248Vw4gqCoWgR

Zajmujący stanowisko sedewakantystyczne na podstawie opinii świętych i Doktorów Kościoła, którzy doszli do wniosku, że najwyraźniej papież heretyk traci swój urząd przez samo popadnięcie w herezję, błędnie stwierdzili, że wystarczy ich prywatny osąd w tej sprawie zamiast formalnego wyroku Kościoła. Uznali także, że na podstawie tego osobistego osądu wolno im otwarcie głosić, że człowiek wybrany papieżem przez Kolegium Kardynalskie nie jest nim naprawdę. Co więcej, uważają, że wolno im podejmować próby przekonania innych, by uznali ten prywatny osąd za fakt potwierdzony publicznie.

Opierając się na tej fałszywej przesłance, apologeci sedewakantyzmu wylali przez lata całe morze atramentu, próbując pouczyć zwykłych katolików, jak mogliby rozpoznać papieskie herezje, tak by zdołali oni osobiście stwierdzić, że papież jest „jawnym heretykiem”, a dzięki temu mogli publicznie wyrazić stanowisko sedewakantystyczne. Wspomniani apologeci nie rozumieją, że osąd herezji nie należy do poszczególnych wiernych, lecz do Kościoła.

O właśnie, to to!! Już od pewnego czasu mam skojarzenie między sedewakantyzmem a amerykanizmem.

Czy kto podejmie się przetłumaczenai całości? http://www.cfnews.org/page88/files/d9316b1dfdf813d95b197bee8640f489-219.html

Czy kto podejmie się przetłumaczenai całości? http://www.cfnews.org/page88/files/d9316b1dfdf813d95b197bee8640f489-219.html

Nie wiem kto się podejmie, ale ten link nie aktualny, ale ta sama treść po angielsku jest wpisana tu:

https://gloria.tv/post/9cpy6go6xeQH248Vw4gqCoWgR


Jak już odświeżyłam ten wątek (a temat gorący w innym wątku) to zapodam jeszcze inny artykuł, byłego sedewakantysty ks. Curzio Nitgolia, dla jednych znany, dla innych może nie.

Ks. Curzio Nitgolia - Krytyka sedewakantyzmu cz. 1
(...)
https://rzymski-katolik.blogspot.com/2010/06/x-curzio-nitgolia-zagodzony.html


Ks. Curzio Nitgolia - Krytyka sedewakantyzmu cz. 2
(...)
https://rzymski-katolik.blogspot.com/2010/06/x-curzio-nitgolia-krytyka_28.html


I jeszcze wypowiedź w temacie papieża heretyka ks. Gregory Hesse.
(...) (od tego miejsca)
https://youtu.be/-Tin4p_q064?t=3495

Poziom tej "krytyki sedewakantyzmu" jest tak wysoki, że nie byli w stanie napisać BEZ BŁEDU ortograficznego nazwiska biskupa Guerarda des Lauriers OP

Prócz tego, wg stanu na dziś, prawdziwych sedewakantystów jest dziś równie mało jak katolików uznających prawowitego papieża. Większość posoborowa podąża za Bergogliem. Więc nie ma sensu wszczynać sporu między katolikami, uznającymi Benedykta XVI lub nieuznającymi go. Jedni mają rację, drudzy popełniają błąd co do osoby Papieża. EOT.

Benewakantyzm to taki sedewakantyzm co to pali, ale się nie zaciąga. Przez autentycznych sedeków jest traktowany jak anarchokapitalizm przez normalnych, klasycznych anarchistów - jako niechciany wagon, który się nielegalnie podczepia do pociągu. I tak będzie nawet po śmierci BXVI.