bylem wczoraj w kosciele.

nie bardzo wiedzialem, o ktorej zaczyna sie Msza, pojechalem wiec wczesniej.
Juz ze sto metrow od kosciola poczulem zapach kadzidla, Bedac blizej uslyszalem organy. Brzmialy poteznie. Swietnie - pomyslalem - spoznilem sie.
Wszedlem. Kosciol pelen ludzi.,organy grzmialy, kadzidlo pachnialo mocno. Ze sto swiec oswietlalo kosciol. Oswietlenie elektryczne doswietlalo katy i sufit.
Ksiadz stal za oltarzem, przodem do wiernych. NOM trwal jeszcze z dziesiec minut. Na koniec wszyscy zaspiewali kolędę. Ludzie nie spieszyli sie do wyjscia, rozmawiali, stali duza grupa obok "żłobka", pilnujac malych dzieci, ktore pewnie pierwszy raz skojarzyly "żłobek" ze Świętami.
Podszedlem i ja, popatrzylem. Bardzo klasyczna scena z doskonale wykonanymi figurami Dzieciątka, Marii, Józefa i Pasterzy. I Osła i Owcy.
Wrocilem do lawki, odmowilem dziesiątkę różańca. Polazilem jeszcze troche i zobaczylem, ze ksiadz rozklada na oltarzu Mszał, Tablice, itd. Uznalem, ze Msza ropocznie sie za chwile i spokojnie czekalem. W kościele bylo ze dwadziescia osob, no, moze czterdziesci(?). Nie liczylem, a do komuni przystapilo sporo, w pierwszych lawkach-na kleczaco, wiec musialo byc przynajmniej ze czterdziesci. Wszystko przebiegalo sprawnie i szybko. Bylo cicho, bo dialogowal tylko Kapłan z Ministrantem. My mowilismy tylko: - Et cum spiritu tuo.
Krotkie kazanie. Pare razy dzwonki. Cisza.
Po zakonczeniu Mszy chwila w lawce. Wiadomo po co, zeby sie pomodlic, jesli ktos nie wie.
Wyjscie i do domu.
Po co ten opis? Zeby dac do pomyslenia entuzjastom "tradycjonalizmu kadziłowo-organowo-chórowemu".
Szczęść Boże!

Jest pan wielki. Szczerze podziwiam. Od razu widac, że to nie ten co mu tylko kadzidła, koronki i świecidełka w głowie. Aż mi głupio byc na jednym forum z takim prawdziwym katolikiem. Dal mi pan do myslenia.

Bylo cicho, bo dialogowal tylko Kapłan z Ministrantem. My mowilismy tylko: - Et cum spiritu tuo.

No to ja Pana przebiję: na cichych Mszach, na których bywam, nawet "et cum spiritu tuo" mówią tylko ministranci.

Po co to piszę? Ano dlatego, żeby dać do pomyślenia entuzjastom tradycjonalizmu w stylu "każdy-może-sobie-mówić-et-cum-spiritu-tuo".

 

żeby dać do pomyślenia entuzjastom tradycjonalizmu w stylu "każdy-może-sobie-mówić-et-cum-spiritu-tuo".

Zaczyna sie od et cum spiritu tuo, a konczy na koncelebrze NOMu z ksiedzem albo i bez ksiedza

żeby dać do pomyślenia entuzjastom tradycjonalizmu w stylu "każdy-może-sobie-mówić-et-cum-spiritu-tuo".

Zaczyna sie od et cum spiritu tuo, a konczy na koncelebrze NOMu z ksiedzem albo i bez ksiedza

Tak! Ja bym jeszcze przyjrzał się ministrantowi... Czy miał świecenia akolitatu? To od takich świeckich przy ołtarzu się zaczyna a kończy na postulatach święcenia kobiet

A ja wczoraj nie byłem w kościele ;(

Bylo cicho, bo dialogowal tylko Kapłan z Ministrantem. My mowilismy tylko: - Et cum spiritu tuo.

No to ja Pana przebiję: na cichych Mszach, na których bywam, nawet "et cum spiritu tuo" mówią tylko ministranci.

Po co to piszę? Ano dlatego, żeby dać do pomyślenia entuzjastom tradycjonalizmu w stylu "każdy-może-sobie-mówić-et-cum-spiritu-tuo".

 

Ach ten kult nowożytnej aplikacji rubryk i olewanie istoty ordo
Wierny ma prawo uczestniczyć we mszy na sposób liturgiczny nie odgrodzony niepotrzebnym ikonostasem.

A w ogóle to msza jest kultem publicznym, i normą powinna być jej śpiewana forma. Msza recytowana do konieczność, z zasady n ie przeznaczona dla większej ilości wiernych.
Nie sprowadzajmy kultu publicznego do naszych prywatnych dewocji.

A w ogóle to msza jest kultem publicznym, i normą powinna być jej śpiewana forma. Msza recytowana do konieczność, z zasady n ie przeznaczona dla większej ilości wiernych.
Nie sprowadzajmy kultu publicznego do naszych prywatnych dewocji.

Mam dziwne wrażenie, że utożsamia pan kult publiczny, z koniecznością obecności "publiczności".
 Przez analogie, brewiarz jest oficjalną modlitwą Kościoła. Nie jest to modlitwa prywatna, jego godziwości nie podważa brak chóru.
Kult publiczny to kult oficjalny, ilość uczestników nie czyni go bardziej, lub mniej publicznym.
Skoro przeakcentował pan role elementu wspólnotowego, koniecznym się stało zaakcentowanie elementu oficjalnego.

A w ogóle to msza jest kultem publicznym, i normą powinna być jej śpiewana forma. Msza recytowana do konieczność, z zasady n ie przeznaczona dla większej ilości wiernych.
Nie sprowadzajmy kultu publicznego do naszych prywatnych dewocji.

Slusznie. Jesli nie ma choru, pelnego zestawu ministrantow oraz paru dziesiatek wiernych, to mszy odprawiac sie wcale nie powinno. Lepiej mniej, ale lepiej. I sluszniej.

A w ogóle to msza jest kultem publicznym, i normą powinna być jej śpiewana forma. Msza recytowana do konieczność, z zasady n ie przeznaczona dla większej ilości wiernych.
Nie sprowadzajmy kultu publicznego do naszych prywatnych dewocji.

Slusznie. Jesli nie ma choru, pelnego zestawu ministrantow oraz paru dziesiatek wiernych, to mszy odprawiac sie wcale nie powinno. Lepiej mniej, ale lepiej. I sluszniej.

Oczywiste nadużycie. Aż żal się robi czytając i wiedząc, że Kolegę stać na więcej.

To ja jeszcze dołożę swoje pięć centów.

Jak mówi przysłowie, trawa zawsze wydaje się bardziej zielona po drugiej stronie płotu.

Należę już od lat do parafii tradycyjnej w kraju anglosaskim, gdzie nawet msza śpiewana wygląda jak recytowana  Pieśn na wejście to jedna zwrotka, na zakończenie jedna zwrotka tej samej pieśni. Organy milczą przez całą mszę, praktycznie nigdy nic się nie śpiewa na Komunię.

Natomiast msza czytana jest naprawdę cicha: wierni milczą przez cały czas, nigdy niczego się nie śpiewa, nie ma mowy o grze organów. W miesiącach letnich nawet w niedzielę są tylko msze czytane.

No i musze przyznać, że choć bardzo cenię sobie możliwość uczestnictwa w cichej mszy, i rozumiem,  że to kapłan składa ofiarę, i że wierni nie muszą nawet być obecni, to jednak "czasem mi żal". Kiedy byłem w kościele w Boże Narodzenie, a tu znów cicha Msza (śpiewana była tylko pasterka), i jakaś taka grobowa cisza, to pomyślałem sobie (przepraszam za wyrażenie): ech, ci cholerni Anglosasi...

Będę się musiał wyspowiadać.

@ Regiomontanus : strasznie zazdroszcze Koledze, bo na miejscu mam to romanskie koszarowe skandowanie, ze az szlag trafia, no moze nie tak paskudne jak RFN, ale jednak, a jak przyjade na wakacje do Polski, to rituale stehlinensis gdzie sie czlowiek nie wybierze. W tym roku bylem bardzo pozytywnie zaskoczony w Zielonce. Od paru lat po raz pierwszy nikt mi nie przeszkadzal w uczestniczeniu we mszy.

@ Regiomontanus : strasznie zazdroszcze Koledze, bo na miejscu mam to romanskie koszarowe skandowanie, ze az szlag trafia, no moze nie tak paskudne jak RFN, ale jednak, a jak przyjade na wakacje do Polski, to rituale stehlinensis gdzie sie czlowiek nie wybierze. W tym roku bylem bardzo pozytywnie zaskoczony w Zielonce. Od paru lat po raz pierwszy nikt mi nie przeszkadzal w uczestniczeniu we mszy.

Nawet sama msza nie przeszkadzała.

Do znudzenia przypomnę: msza z udziałem wiernych zasady powinna być śpiewana. Msza recytowana jest w takiej sytuacji smutną koniecznością.
Zabawa w tworzenie jakiegoś fetyszu mszy cichych to używanie protezy tam, gdzie można stanąć na własnych nogach.