Nowości na blogu Krusejdera - http://przedsoborowy.blogspot.com

Bardzo dziękuję za propozycje. Obiecuję, że spróbuję posłuchać wszystkich w wolnej chwili (postaram się posłuchać  bez uprzedzeń )

Ale jej monotonia jest dyskusyjna. Wiele osób lubi słuchać klasyki o ile są to 2-3 minutowe fragmenty z większych form muzycznych.

To prawda. Prawdziwym koneserem klasyki staje się dopiero ten, kto potrafi wysłuchać Die Goldberg-Variationen Bacha w całości i mieć ochotę na jeszcze (mówię o prawdziwym koncercie, i z powtórzeniami, bo niektórzy pianiści małej wiary opuszczają powtórki )

Abstrahując od tego, że nie jestem jakimś wyznawcą czy choćby fanem metalu, to jednak faktem jest, że to jak najbardziej muzyka i bynajmniej nie ma prostej zależności w myśl której "im ostrzej, tym prymitywniej" (na przykład death metal ponoć może być nieźle skomplikowany, a jakiś w miarę strawny hard-rock - banalny i prosty). Problem - dla takich osób jak p. Regiomontanus - zasadza się na tym, że subtelności zaczynają się po przedarciu uchem przez to, co zwraca uwagę jako pierwsze, czyli przez głośność, zgiełk, hałas. Dopóki się tego etapu nie przejdzie, dopóty punk 77 będzie brzmiał tak samo jak rock psychodeliczny, power metal Rhapsody czy black metal Forteresse - "jeden jazgot". No, ale to cecha najróżniejszych zjawisk, artystycznych i jakichkolwiek. Ktoś nie obeznany z wojenkami w środowisku tradycjonalistów katolickich też może napisać: "byłem parę razy na tych ich forach i nie wiem, co tam niby ich różni, czemu jeden ma rację, a drugi nie, podobno są jakieś sedeki, jacyś lasandryści, a każdy to samo gada, że papież, różaniec, katolickie państwo i takie tam" 

A tak muzykę rockową postrzegał Pierre Schaeffer, katolik, inżynier dźwięku, kompozytor i twórca "muzyki konkretnej" (na taśmę, składanej z różnych odgłosów dnia codziennego i nie tylko):

Co mnie uderza, to gwałtowność dźwięku, gwałtowność, która zdaje się być wytworzona po to, by dosięgnąć nie tylko uszu, ale i wnętrzności. W pewnym sensie działa to jako narkotyk. Prawdziwa muzyka jest subtelnym narkotykiem, ale tak naprawdę nie możesz jej w ten sposób określić, ponieważ nie brutalizuje, a wznosi. (...) To [rock - przyp. ATW] jest nieuczciwy prymitywizm, ponieważ osiągnięty jest dzięki technologicznemu wyrafinowaniu. To oszustwo.

Tymczasem nowy temat, nowa awantura

http://przedsoborowy.blogspot.com/2014/03/plinio-correa-de-oliveira-w-pro-fide.html

W ramach polemik wewnątrz obozu konserwatywnego zajmiemy się dziś tekstem prof. Adama Wielomskiego pt. Plinio Corrêa de Oliveira (1908-1995), czyli teoretyk polityczny brazylijskich plantatorów, który ukazał się w numerze 2/ 2013 półrocznika Pro Fide Rege et Lege.

Tymczasem nowy temat, nowa awantura

http://przedsoborowy.blogspot.com/2014/03/plinio-correa-de-oliveira-w-pro-fide.html

W ramach polemik wewnątrz obozu konserwatywnego zajmiemy się dziś tekstem prof. Adama Wielomskiego pt. Plinio Corrêa de Oliveira (1908-1995), czyli teoretyk polityczny brazylijskich plantatorów, który ukazał się w numerze 2/ 2013 półrocznika Pro Fide Rege et Lege.

Wg mnie ten artykuł jest bardzo nierówny - momentami genialny, gdy prof. Wielomski demaskuje Pliniusza jako "teologa politycznego" liberalnych kreoli i przeciwstawia go masom katolickiej murzyńskiej biedoty (chociaż nie wiem jak połączyć pryncypialny antykapitalizm bijący z tego tekstu z wolnorynkowym fanatyzmem felietonistyki Wieloma), krytykuje branie przez Pliniusza XIX-wiecznej Brazylii za wcielenie idei Christianitas, a także rusofobię czy mylne osądy nt. sytuacji katolików w bloku wschodnim. Natomiast momentami zarzuty są absurdalne (manicheizm, gnostycyzm etc.) i sprawiają wrażenie albo szukania na siłę pretekstów do przyłożenia nielubianemu myślicielowi, albo zgryźliwą parafrazę frazesowej publicystyki mniej lotnych adeptów Pliniusza (w stylu tego biedaka "demaskującego" odtwórstwo historyczne muzyki z dawnych epok jako "REWOLUCJĘ", co znakomicie kilka postów wyżej wypunktował p. Seb. Kozłowski).

Z bloga:

Nie jest to książka ani z zakresu historii idei ani politologii. Jak można przeczytać na jej kartach, jest to podręcznik przeznaczony dla działaczy katolickich, którzy rozumieją, że poprzez swe czyny wybierają dobro lub zło, przybliżają lub oddalają tryumf - także doczesny - Królestwa Bożego. "Rewolucja i kontrrewolucja" może być analizowana pod wieloma aspektami, ale warto dostrzec, że jest to par excellence dzieło teologiczne, przynależące do tej samej półki co "De civitate Dei" Augustyna z Hippony, "Ćwiczenia duchowe" Ignacego Loyoli oraz "Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny" Ludwika Grignona de Montforta.

Bez przesady z tymi porównaniami... :-) Ale faktycznie, ta książka to rodzaj podręcznika dla "zawodowych działaczy". Samo to jest trochę deprymujące, bo jednak "zawodowe działactwo" to rzecz dość wątpliwa, kojarzy się to z ludźmi występującymi zawodowo w roli np. "dziennikarzy katolickich" (jak Terlikowski). Choć może Kontrrewolucja potrzebuje zawodowych politycznych żołnierzy, podobnie jak leninowska Rewolucja.

Tak czy inaczej, teksty de Oliveiry, z "Rewolucją i kontrrewolucją" na czele mają właśnie taki podręcznikowy charakter, przez co nie wchodzą raczej w głębsze rozważania. To jest pewnym ich problemem. To nie znaczy, że są bezwartościowe, ale np. moim zdaniem dużo pełniejszą, głębszą intelektualnie, szerszą i ostatecznie lepszą pod względem stylu analizę kryzysu nowoczesności dał o. Seraphim Rose w swojej książce "Nihilizm - źródło rewolucji czasów współczesnych" (http://www.monasterujkowice.pl/books.php?b=16&c=0).

Wg mnie ten artykuł jest bardzo nierówny - momentami genialny, gdy prof. Wielomski demaskuje Pliniusza jako "teologa politycznego" liberalnych kreoli i przeciwstawia go masom katolickiej murzyńskiej biedoty (chociaż nie wiem jak połączyć pryncypialny antykapitalizm bijący z tego tekstu z wolnorynkowym fanatyzmem felietonistyki Wieloma), krytykuje branie przez Pliniusza XIX-wiecznej Brazylii za wcielenie idei Christianitas, a także rusofobię czy mylne osądy nt. sytuacji katolików w bloku wschodnim. Natomiast momentami zarzuty są absurdalne (manicheizm, gnostycyzm etc.) i sprawiają wrażenie albo szukania na siłę pretekstów do przyłożenia nielubianemu myślicielowi, albo zgryźliwą parafrazę frazesowej publicystyki mniej lotnych adeptów Pliniusza (w stylu tego biedaka "demaskującego" odtwórstwo historyczne muzyki z dawnych epok jako "REWOLUCJĘ", co znakomicie kilka postów wyżej wypunktował p. Seb. Kozłowski).

Czy genialny jest początek ? Aż tak wysoko bym go nie ocenił w tym miejscu. Aczkolwiek prawdą jest, że idealizacja cesarstwa zdaje się być bezkrytyczna u Doktora Plinio. Piszę "zdaje się", bo nie dałbym sobie ręki obciąć, że nie napisał tekstu na temat źródeł kryzysu, upadku Cesarstwa itp. Najbardziej mnie dziwi ekonomiczny wymiar tekstu prof. AW, który pasowałby raczej do PolitKrytyki niż do publicysty NCz!
A manicheizm i gnostycyzm polityczny to jego typowe zarzuty, identycznie pisuje o PiS i JarKaczu

Nasi Koledzy forumowi dyskutujący o muzyce mają rację: niektórzy epigoni Plinia niemiłosiernie przesadzają w poszukiwaniu "rewolucji w tendencjach". Być może to są nawet tajne źródła brawaryzmu

Gdyby ktoś z Państwa życzył sobie skan (zdjęcie) tekstu Doktora Caio nt muzyki, o którym jest mowa, to mogę go wrzucić

Bardzo proszę panie Krusejderze.

Ale może nie tutaj Panie Kefaszu

Prima aprilis czyli Dzień Głupców
http://przedsoborowy.blogspot.com/2014/04/prima-aprilis.html

Czy "prezes" i "ceremoniarz" z Opola przestaną być kiedyś wstydem dla ludzi związanych z Mszą? Ile może trwać to ich biadolenie, co roku coś nowego.

Wydzielono podwątek o wyciu koszerno-stepowem: http://krzyz.nazwa.pl/forum/index.php/topic,8404.0.html

   ---  Moderacja

Drogi Moderatorze Bartoszu!
Apeluję o przydzielenie wątku chorału do wątku muzyka w kościołach a tradycja. W obecnej sytuacji, pod tym tytułem wątek jest wybitnie sugestywny i narzuca określoną narrację. Zresztą prócz chorału poruszaliśmy dotychczas wątki instrumentów, remontu fisharmonji, historii muzyki kościelnej i inne, dlatego apeluję i proszę o scalenie [Chorał] Wycie koszerno-stepowe / http://krzyz.nazwa.pl/forum/index.php/topic,8404.0.html  z  Muzyka w kościołach a Tradycja http://krzyz.nazwa.pl/forum/index.php/topic,5331.msg182211.html

Pozdrawiam
Kefasz


Jest to niemożliwe, ponieważ dyskusja w obu wątkach była prowadzona równolegle.    --- Moderacja
Skądże, te same osoby pisały w obu wątkach podobne rzeczy dodając wzajemne odnośniki. Temat jest jeden, więc po co dwa wątki?

Pamiętacie jeszcze Brata Biskupa Stanisława Sawickiego??
http://przedsoborowy.blogspot.com/2014/04/co-nowego-u-ekipy-brata-biskupa.html

To od kogo on przyjął sakrę?

on kilka razy przyjmował, także od Jurczyka z Doniecka

ex brat szkolny Stanisław Sawicki to ten sam biskup co mieszka w Malborku/Elblągu?
EDYTOWAŁEM