Pytania liturgiczne błahe i trywialne (KRR)

W Mszale z 1962 r. nie ma już mowy o zamykaniu drzwi, ani o obrzędzie uderzania krzyżem (a zatem zniesiono te obrzędy).

co jednak nei przeszkadza niektorym w ich kultywowaniu ( :> )

Krzyż na ołtarzu jest zasłonięty fioletem, a co z obrazem Matki Bożej. Kapłan poinformował mnie że zasłonięcie jego jest nie konieczne ze względu na to iż jest to kaplica Najświętszego Sakramentu to samo tyczy się kwiatów.

Jeżeli NS jest schowany, to nie jest to kaplica wystawienia NS, więc kwiatów być nie powinno - tak IMO podpowiada logika. Jeśli chodzi o obrazy, to jaka jest to kaplica jest bez znaczenia. Rubryka nakazuje zakrywać obrazy; natomiast w Polsce (choćby w latach '50) różnie z tym bywało w praktyce.

Procesja- Jeśli niema diakona i tylko kapłan sam jest z trzema lub 6 ministrantami czy sam Kapłan odśpiewuje ,, Procedamus in paace?

Odśpiewuje kapłan.

Po procesji jest Msza jeśli dobrze rozumie to zaczyna się ona odrazu od okadzenia ołtarza ?

Po odśpiewaniu oracji na zakończenie procesji kapłan udaje się do sedilla, zdejmuje kapę i stułę, wkłada szaty fioletowe i od razu wstępuje po stopniach ołtarza, jest Kyrie i okadzenie ołtarza.

Moja rada: organizując liturgię raz na zawsze porzucić mszaliki, mszały, ceremoniały i opracowania sprzed 1962 roku, bo wprowadzają tylko niepotrzebne zamieszanie. Można używać do modlitwy, do poznania dawnych zwyczajów, ew. jako wsparcie, gdy aktualne opracowania są zbyt skąpe.

Resztę wyjaśnił p. dernapol. Nie ma żadnego pukania do drzwi, uderzania palmą w krzyż procesyjny, ani aspersji.

A niestety - przynajmniej ja to obserwuję - że szczerą prawdą jest to, co pan pisze na wstępie. "Wszystko co dotyczy liturgii musimy wiedzieć my sami."

Tylko przypominam o ucałowaniu ołtarza przed okadzeniem, bo w zamieszaniu może umknąć!

W Mszale z 1962 r. nie ma już mowy o zamykaniu drzwi, ani o obrzędzie uderzania krzyżem (a zatem zniesiono te obrzędy).

co jednak nei przeszkadza niektorym w ich kultywowaniu ( :> )

Tak z ciekawości: komu?

na ten przyklad niektorym ksiezom wiadomego bractwa

Księża wiadomego bractwa w ogóle są kopalnią liturgicznych ciekawostek. Ale zdaje się, że (patrząc po zdjęciach) również na Piasku Wielki Tydzień wyglądał ciekawie

Księża wiadomego bractwa w ogóle są kopalnią liturgicznych ciekawostek. [...]

Można wiedzieć jakich? Nie znam się na rubrykach, trudno mi bez wspomagania ocenić koszerność.

To materiał na dłuższą opowieść, nie chciałbym być poza tym posądzony o obmowę; a tym bardziej ryzykować usunięcie mnie z forum...

Księża wiadomego bractwa w ogóle są kopalnią liturgicznych ciekawostek. [...]

Można wiedzieć jakich? Nie znam się na rubrykach, trudno mi bez wspomagania ocenić koszerność.

Np. nie dopuszczają do ołtarzy "świeckich ceremoniarzy" wystrojonych w "koronki, mucety, purpurowe sutanny i pompony" , co dyskwalifikuje ich w niektórych osobliwych kręgach wręcz całkowicie...

nie widziałem tam też świeckich subdiakanów czy lektorów czytających lekcję

nie widziałem tam też świeckich subdiakanów czy lektorów czytających lekcję

właśnie...a to już jest "liturgiczna zbrodnia" normalnie !

Np. nie dopuszczają do ołtarzy "świeckich ceremoniarzy" wystrojonych w "koronki, mucety, purpurowe sutanny i pompony"

Dla mnie to akurat nie jest na minus, a wręcz przeciwnie.

"Świecki subdiakon" to oczywiste nadużycie, ale lektor śpiewający lekcję jest wg rubryk OK; zwłaszcza na mszy śpiewanej.

"Świecki subdiakon" to oczywiste nadużycie,

Czy aby na pewno? Gdzieś czyatłem, ze świecki, czy kleryk z nizszymi świeceniami może pełnić funkcję subdiakona, z tym że nie używa manipularza

Kleryk owszem, wtedy bez manipularza, ale o świeckich subdiakonach nigdzie dotychczas nie znalazłem wzmianki. Czy dysponuje pan źródłem?

Sam widziałem przy celebrze mszy żałobnej w Bazylice św. Krzyża w 2010 roku. Na Forum tłumaczono, że świecki akolita może być subdiakonem, ale wątpię by w celebracjach KRR przed 1962 rokiem występowali świeccy subdiakoni, bo rolę taką pełnili kapłani. I wątpię też by do roku 1962 była potrzeba by lekcję zamiast księdza czytali lektorzy. Jeśli używamy mszału z 1962 roku to nie powinno być w celebracjach rzeczy na które pozwolono póżniej. Także dziwią mnie msze ciche KRR z głośną lekturą Pisma Świętego w dodatku z użyciem mikrofonu, które teraz stają się coraz modniejsze w pewnym kościele. Jakoś mi się nie chce wierzyć, że takie msze były powszechne w 1962 roku, w chwili wydania mszału Jana XXIII.